Στην αίθουσα ΠΑΣΟΚ του Τιτανικού το πάρτι συνεχίζεται. Πριν ξεκινήσει ο χορός του Σαββατοκύριακου, ο οικοδεσπότης, καθυστερημένος κάνα δίωρο, όπως συνηθίζεται, επανέλαβε στην πανηγυρική ομιλία του όσα τελευταία υποστηρίζει ότι ευθύνονται για την πορεία της χώρας: τα συμφέροντα που τον πολέμησαν, οι συντηρητικές ηγεσίες της Ε.Ε. που δεν τον καταλάβαιναν και φυσικά η κακούργα ελληνική κοινωνία. Άλλωστε, τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάει και χειρότερα, αν δεν είχαν παρέμβει ο ίδιος και η κυβέρνησή του: αφού δεν χρεοκοπήσαμε, μην το πείτε ούτε του παπά.
Στα δυο χρόνια που ο κ. Παπανδρέου κυβέρνησε η χώρα βρέθηκε στα γόνατα: στην Ελλάδα δεν μπορείς να βρεις δουλειά και στο εξωτερικό δεν τολμάς να πεις ότι είσαι Έλληνας. Στην πραγματικότητα, η χώρα έχει χρεοκοπήσει: στο εσωτερικό το Δημόσιο έχει κάνει στάση πληρωμών και το μη διαχειρίσιμο χρέος της χώρας κουρεύεται με το μαλακό, απλώς για να μη σημειωθεί διεθνές πιστωτικό επεισόδιο.
Είναι αλήθεια ότι ο κ. Παπανδρέου παρέλαβε μια μισοκατεστραμμένη οικονομία και δημόσια διοίκηση από τον προκάτοχό του, τις οποίες όμως αποτελείωσε. Παρότι η νεοδημοκρατική αποδιοργάνωση ήταν ορατή, δεν είχε ούτε στο ελάχιστο προετοιμαστεί να την αντιμετωπίσει και, παρότι γνώριζε ότι η οικονομία ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, προσποιήθηκε ότι δεν καταλάβαινε.
Έχασε πολύτιμο χρόνο, κάνοντας βόλτες στη Καραϊβική, εμμένοντας στις περιττές φιοριτούρες του opengov, όταν έπρεπε να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Στη συνέχεια έπεσε στην αγκαλιά του ΔΝΤ, το οποίο ήλπιζε ότι θα μπορούσε να επιβάλει τις μεταρρυθμίσεις που ο ίδιος δεν τολμούσε να προωθήσει, μετά άρχισε να παίζει τον yes man σε ό,τι του ζητούσαν οι Μερκοζί και η τρόικα, ενώ, όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, προσπαθούσε να κοροϊδέψει τους κουτόφραγκους, με αποτέλεσμα να μην εφαρμοστούν ούτε όσες μεταρρυθμίσεις έπρεπε να είχαν γίνει στη χώρα, χωρίς να χρειάζονται μνημόνια.
Τα προγράμματα που συμφώνησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ο τρόπος που τα εφάρμοσε έχουν αποτύχει παταγωδώς και δεν χρειάζεται γι’ αυτό πολλή φιλολογία: αρκεί να ρωτήσει κανείς τους βουλευτές του κόμματος που δεν μπορούν να πάνε ούτε σε ταβέρνα. Για την εμμονή, λοιπόν, του κ. Παπανδρέου ότι έγιναν κάποια λαθάκια, τα οποία παραφουσκώνουν τα συμφέροντα που πολεμούν τον ίδιο ως αντιεξουσιαστή, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα, υπάρχουν 2 ερμηνείες: είτε είναι εκτός τόπου και χρόνου, είτε πρόκειται περί πολιτικού απατεώνος.
Αν ο κ. Παπανδρέου ανήκε στην τελευταία κατηγορία, θα έπρεπε κανονικά να την κάνει με πλάγια πηδηματάκια, περιμένοντας να έρθουν καλύτερες μέρες για να επιστρέψει, όταν οι επόμενοι τα κάνουν ακόμη χειρότερα και το πόπολο εκτιμήσει αναδρομικά τη προσφορά του. Εδώ έχουν αρχίσει κάποιοι να μιλάνε για επιστροφή του Καραμανλή, χωρίς να τρώνε λεμονόκουπες. Αυτό το τελευταίο αποδεικνύει, ειρήσθω εν παρόδω, ότι ο Κώστας είναι εξυπνότερος του Γιώργου που έχει κατσικωθεί στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και δεν λέει να φύγει παρά τις σπρωξιές: στην αρχή επέμεινε να κάτσει πρόεδρος μέχρι τις εκλογές και όταν η πρότασή του απορρίφθηκε πανηγυρικά, είπε να μείνει μέχρι να υπογραφεί το PSI, χωρίς, όμως, να ξεκαθαρίζει αν θα ξαναβάλει υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος.
Επιμένοντας ν’ αναμοχλεύει την κρίση του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπανδρέου έχει καταφέρει μόνο ένα πράγμα: όποιος και ν’ αναλάβει την ηγεσία, θα έχει ν’ αντιμετωπίσει μια ταπεινωτική εκλογική ήττα κι ένα κόμμα που πνέει τα λοίσθια. Στην πραγματικότητα το ΠΑΣΟΚ πρέπει να διαλυθεί συντεταγμένα και με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου σχηματισμού, αντί για τον βασανιστικό θάνατο που του επιφυλάσσουν η ιστορία και ο πρόεδρός του.
Στο μεταξύ, ο τελευταίος θα έπρεπε να ταχθεί με τη μόνη σοβαρή πρόταση που έχει μπροστά του: στις επόμενες εκλογές να υποστηρίξει όλο το κόμμα τον Παπαδήμο για πρωθυπουργό. Μόνο έτσι ίσως αποτρεπόταν η επιστροφή της ΝΔ και η χρεοκοπία, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα έπεφτε στα μαλακά. Το γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου, παρότι το σκέπτεται δεν το τολμάει, αποτελεί το τελευταίο από τα μοιραία, καταστροφικά σφάλματά του.
σχόλια