Είναι εντυπωσιακό, αν σκεφτείς ότι μέχρι το 2001-2002 (με μικρές εξαιρέσεις τα επόμενα χρόνια) βλέπαμε τα καλοκαίρια στην Αθήνα μερικά από τα καλύτερα συγκροτήματα της εκάστοτε χρονιάς, αυτά που είχαν τους δίσκους τους στις λίστες με τα καλύτερα του «Uncut», αυτά που ήταν στη δίνη του buzz, αυτά που τα επόμενα χρόνια ανέβηκαν ένα βουνό και κατέβηκαν έναν λόφο.
Portishead, Spiritualized, Moby, Garbage, Blur, Mercury Rev, Oasis, Pulp, Massive Attack και πάει λέγοντας, πριν έρθει ο σίφουνας του heavy metal και των Puressence και του Aviv Geffen. Τα σκέφτομαι όλα αυτά καθώς κάνω μια βόλτα στο Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον, αυτό το καταπληκτικό τεράστιο πάρκο των 1.200 στρεμμάτων (όταν, ας πούμε, το Hyde Park είναι 1.420) που είχε φιλοξενήσει το Rockwave του 2000 (με Oasis, Moby, Flaming Lips, Muse, Supergrass, Dream Theater κ.λπ), το οποίο βρίσκεται σε απόσταση ενός τετάρτου από το κέντρο της Αθήνας και όμως, δεν νομίζω ότι το επισκέπτονται άλλοι πέραν των περιοίκων.
Βέβαια, η εγκατάλειψη είναι απίστευτη, σε σημείο που να αναρωτιέσαι γιατί, ακόμα και σε περίοδο κρίσης, δεν υπάρχει ένα υπάλληλος του Δήμου να μαζέψει τα πλαστικά μπουκάλια από τις λίμνες με τις πάπιες ή κάποιος τρόπος να καθαρίσει το νερό που έχει ένα χρώμα σαν να βρίσκεσαι σε παραλία της Ουαλίας. Το επίσης εντυπωσιακό, και αυτό που αποδεικνύει ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να πάει μπροστά αυτήν τη χώρα,είναι ότι μέσα σε όλο αυτό το πάρκο υπάρχει ένα «γαλατικό χωριό», το «Κέντρο της γης», ένας ιδιωτικός χώρος 25 στρεμμάτων που έστησε η ΜΚΟ Γη στο κτήμα Πύργου Βασιλίσσης, δηλαδή εκεί όπου από το 1845 η βασίλισσα Αμαλία είχε φτιάξει ένα πρότυπο εκπαιδευτικό αγρόκτημα που τροφοδοτούσε τα γύρω χωριά.
Τα κτίρια της Αμαλίας παραμένουν σε εξαιρετική κατάσταση και είναι εντυπωσιακά, σαν βγαλμένα από παραμύθι (είναι αισθητικά εξοντωτικό το κοντράστ αυτών των κτιρίων με το κτίριο-container γνωστού παιχνιδάδικου που βρίσκεται μπροστά από την είσοδο του χώρου, στη λεωφόρο Δημοκρατίας), ο χώρος είναι πεντακάθαρος και διαμορφωμένος σαν τα πάρκα του εξωτερικού, με υψηλής αισθητικής κτίρια, γέφυρες και μονοπάτια, στα μποστάνια υπάρχουν ηχεία που παίζουν κλασική μουσική, μια μπάντα παίζει τζαζ στον υπαίθριο χώρο του αναψυκτηρίου (όπου κάθε Κυριακή μαγειρεύουν φαγητά με τα προϊόντα του πάρκου), δυο-τρεις παραγωγοί πωλούν καταπληκτικά και σπάνια χόρτα (όπως πετροκαυκαλήθρα και αγκιναράκι), ξεναγοί σου εξηγούν το καθετί για τα βότανα, τα μυρωδικά και τα κηπευτικά που φυτρώνουν εκεί, μπορείς να φυτέψεις το δικό σου φυτό, μπορείς να μαζέψεις σε ένα βαζάκι λίγα βότανα για να τα πάρεις μαζί σου, έχει επίσης ιπποφορβείο με πανέμορφα άλογα, έκθεση παλαιών αγροτικών εργαλείων, έκθεση ζωντανών εντόμων, οινοποιείο και ένα gift shop με παιχνίδια, βιβλία διάφορα οικολογικά είδη και εργαλεία για την περιποίηση των φυτών του κήπου ή της βεράντας.
Ανάμεσα στα παρτέρια, πάνω στα δέντρα και σε ανύποπτα σημεία, ταμπέλες με διάφορα αποφθέγματα όπως «Βρες μια δουλειά που σου αρέσει και δεν θα ξαναδουλέψεις ποτέ στη ζωή σου» (του Γκάντι) ή «Μπορεί να έχουμε έρθει όλοι με διαφορετικά καράβια, αλλά είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα» (του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ), σκυλιά και σκιάχτρα απολαμβάνουν τον ήλιο, ενώ ακόμα και τα δεκάδες παιδάκια που έρχονται εδώ με τους γονείς τους για να πάρουν μέρος στις ξεναγήσεις και στα διαδραστικά παιχνίδια είναι ήρεμα – δεν θα ακούσεις ενοχλητικές στριγκλιές και μεγαλόφωνες παρατηρήσεις. Η καλή, φωτεινή εκδοχή της Αθήνας είναι κλεισμένη μέσα σε μερικά στρέμματα, σαν ακριβό άρωμα.Κέντρο της γης, Λ. Δημοκρατίας 7, Ίλιον
σχόλια