Legomaniacs
Το Gricks είναι η ελληνική λέσχη για τα lego και τους φανατικούς Έλληνες συλλέκτες τους, που δημιουργήθηκε πριν από τρία χρόνια. Ο Σπύρος Γερόπουλος, 55 χρονών, είναι ο πρόεδρός της. «Έχω 155.500 lego, κατασκευασμένα ή χύμα» μας λέει την ώρα που μας δείχνει τα εντυπωσιακά διαστημόπλοια από τον «Πόλεμο των Άστρων» – ένα πολύ μικρό μέρος από τη συλλογή του.
«Το lego είναι ένα βουνό από κομματάκια. Ένα άμορφο βουνό και ο καθένας βλέπει ό,τι θέλει μέσα σε αυτόν το σωρό. Ένα παιδί θα δει κομμάτια για να παίξει, ένας ενήλικας θα δει να κρύβεται ένα γλυπτό, ένας συλλέκτης μια μορφή που θαυμάζει… Σετ θεωρείται αυτό που είναι προσχεδιασμένο, αλλά υπάρχει και η αγορά του χύμα κομματιού, που παίρνεις όσα θέλεις ή όσα χρειάζεσαι για να κάνεις δικές σου κατασκευές.
Ξεκίνησα τη συλλογή μου μεγάλος, πριν από 15 χρόνια. Είδα τυχαία σε ένα μαγαζί ένα σκάφος από το “Star Wars”. Και εκεί που μάζευα τα σκάφη σε πλαστικά μοντέλα, άρχισα να τα φτιάχνω σε lego. Τώρα πλέον τα τροποποιώ ή φτιάχνω τα δικά μου. Υπάρχουν σκάφη που δεν υπάρχουν σαν σετ αλλά τα έχω φτιάξει μόνος μου. Υπάρχουν ορισμένα σετ που είναι αριστουργήματα, που είναι κεντήματα, δεν είναι απλώς μια κατασκευή. Τα lego, όταν τα βλέπεις, χαίρεσαι, ανοίγει η ψυχή σου, γίνεσαι παιδί κι εσύ. Μια κατασκευή με τις οδηγίες της μου παίρνει ένα πρωινό για να τη φτιάξω. Για έναν ενήλικα, που βλέπει και αντιλαμβάνεται τις 3 διαστάσεις, δεν είναι καθόλου δύσκολο. Έχω συναντήσει, όμως, ανθρώπους που, ενώ έχουν τις οδηγίες, δεν μπορούν να ολοκληρώσουν κάτι. Είναι καθαρά θέμα του πώς ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται το σχέδιο.
Είναι ένα πανάκριβο χόμπι. Ένα μικρό κουτάκι μπορεί να κάνει 30-40 ευρώ στην Ελλάδα. Το πιο ακριβό μου κομμάτι lego είναι ένα πλακετάκι όσο το νύχι μου, το οποίο έχει κανονική τιμή αγοράς 3 λεπτά, αλλά εμένα μου κόστισε 500 ευρώ να το αποκτήσω. Ήταν κολλημένο πάνω σε μια κατασκευή. Δεν έβγαινε με καμία κυβέρνηση το άτιμο και πήγα ο έξυπνος να το βγάλω με τα δόντια μου, αντί να χρησιμοποιήσω το ειδικό εργαλείο της Lego. Και πήρα το δόντι μου στο χέρι αντί το κομμάτι!
Το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αν δεν αγοράσεις κάτι στην ώρα του και αργήσεις, εξαφανίζεται και μετά γίνεται πολύ δύσκολη η απόκτησή του. Αποκτάει συλλεκτική αξία και μόλις ο κωδικός εξαντληθεί, η τιμή του εκτοξεύεται στα ύψη. Από την πλευρά της συναισθηματικής αξίας όλα είναι εξίσου πολύτιμα για μένα, δεν θέλω να αποχωριστώ ούτε το μεγαλύτερο, ούτε το μικρότερο. Από την πλευρά της χρηματικής, έχω κάποια συγκεκριμένα σετ που φτάνουν σε τετραψήφιες τιμές, το ένα. Αυτά δεν υπάρχουν στη λιανική αγορά. Τα βρίσκω στο Ίντερνετ. Είναι ένα πανάκριβο χόμπι. Ένα μικρό κουτάκι μπορεί να κάνει 30-40 ευρώ στην Ελλάδα. Το πιο ακριβό μου κομμάτι lego είναι ένα πλακετάκι όσο το νύχι μου, το οποίο έχει κανονική τιμή αγοράς 3 λεπτά, αλλά εμένα μου κόστισε 500 ευρώ να το αποκτήσω. Ήταν κολλημένο πάνω σε μια κατασκευή. Δεν έβγαινε με καμία κυβέρνηση το άτιμο και πήγα ο έξυπνος να το βγάλω με τα δόντια μου, αντί να χρησιμοποιήσω το ειδικό εργαλείο της Lego. Και πήρα το δόντι μου στο χέρι αντί το κομμάτι! Το δόντι που έβαλα μου κόστισε 500 ευρώ. Και από πείσμα, πήγα, έβγαλα το κομμάτι και το κράτησα. Το συγκεκριμένο το κοστολογώ 500 ευρώ πλέον! Στη λέσχη, σήμερα, έχουμε πάνω από 200 μέλη, από 18 χρονών μέχρι 55. Είναι αποκλειστικά για ενήλικες και οι έφηβοι κάτω των 18 έρχονται πάντοτε με συνοδεία γονέα. Αυτή είναι η επίσημη πολιτική της εταιρείας».
— Σε κάνουν τα lego πιο έξυπνο;
Σε βοηθούν να γίνεις πιο έξυπνος. Όταν ένας άνθρωπος ασχολείται από μικρός με lego, προκαλεί τον εγκέφαλό του να δημιουργήσει νέες συνάψεις, δηλαδή νέους νευρώνες. Επίσης, κάπου διάβασα ότι αποτρέπει την εμφάνιση του Αλτσχάιμερ, επειδή, πάλι, ο εγκέφαλος αναγκάζεται να δημιουργήσει νευρώνες προκειμένου να κάνει τις κατασκευές, όποτε αντισταθμίζει τη φθορά. Έτσι, από ιατρικής απόψεως, είναι ωφέλιμο το κατασκευαστικό παιχνίδι − όχι απαραίτητα το lego».
Ο Ηλίας Ηλιόπουλος είναι κατασκευαστής lego. Του αρέσει να χτίζει κάστρα, να βάζει πάνω τους στρατιώτες και να κάνει αναπαραστάσεις μαχών. Είναι και αυτός μέλος της λέσχης και έχει ακόμα μεγαλύτερη συλλογή από αυτή του Σπύρου. Όλα, όμως, είναι αυτοσχέδια και δικής του έμπνευσης. Τα lego προέρχονται από τη Δανία και τα πρώτα που κυκλοφόρησαν το 1949 ήταν ξύλινα, όπως μας αναφέρει.
«Ελάχιστα υπάρχουν από τότε» λέει. «Προσωπικά, ξεκίνησα να ασχολούμαι από τα 10 μου. Οι γονείς μου μού έπαιρναν lego από ένα βιβλιοπωλείο στη γειτονιά. Φτιάχνω κυρίως κάστρα μεσαιωνικής εποχής. Δεν μαζεύω, όμως, σετ. Ό,τι σετ παίρνω στα χέρια μου, το διαλύω κατευθείαν και μπαίνουν τα κομμάτια σε θήκες και από εκεί ξεκινάω νέες κατασκευές. Δεν ήταν πάντα ακριβά τα lego. Τα τελευταία χρόνια έχουν ανέβει πολύ οι τιμές, επειδή βγήκαν τα licensed προϊόντα, τα αδειοδοτημένα, που είναι χαρακτήρες από ταινίες, από κόμικ κ.λπ. (lego π.χ. από τα lego movies, το “Star Wars”, τον “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών”). Αυτά τα προϊόντα, επειδή έχουν πάρει άδεια και δικαιώματα, είναι πολύ πιο ακριβά και αυτό έχει επιφέρει και αύξηση των τιμών των υπόλοιπων προϊόντων της εταιρείας. Η διαφορά με το playmobil είναι τεράστια. Πολύς κόσμος πάει στο playmobil εξ ανάγκης. Σε αυτό φταίνε λίγο και τα καταστήματα. Είναι περιπέτεια το lego. Και συλλέκτης να είσαι, κάποια στιγμή σού μπαίνει η ιδέα να πάρεις ένα μικρό κομμάτι και να κάνεις κάποια μετατροπή. Μπορείς να κάνεις τα πάντα με lego. Δίνει τη δυνατότητα να εκφράσει ο καθένας αυτό που έχει μέσα του. Γι’ αυτό στις εκθέσεις βλέπεις εντελώς αλλοπρόσαλλες κατασκευές. Στο εξωτερικό το lego είναι αρκετά δημοφιλές, αλλά στοιχίζει πολύ φθηνότερα σε σχέση με εδώ. Μπορεί να βλέπεις όλες αυτές τις εντυπωσιακές κατασκευές που φτιάχνουν, αλλά δεν τους κοστίζουν έναν μισθό ολόκληρο. Εμείς εδώ δυσκολευόμαστε. Τα μετράμε ένα-ένα τα κομματάκια. Το μεγάλο μπορεί να τραβάει το μάτι, αλλά οι πιο δύσκολες κατασκευές είναι μικρής κλίμακας. Ο μεγαλύτερος εχθρός των lego είναι το ξεσκόνισμα. Το καλό είναι ότι πλένεται. Το διαλύεις, παίρνεις τα κομμάτια, τα βάζεις στο πλυντήριο και βγαίνει σαν καινούργιο».
Transformers
Ο 32χρονος Πασχάλης Εαζάριαν έχει μανία με τους Τransformers. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη του, που το 2013 δημιούργησε ένα γκρουπ στο facebook με τίτλο «Transformers (GR) – Τελικά, είμαστε πολλοί», με σκοπό να συναντήσει κι άλλο κόσμο που να μοιράζεται το ίδιο χόμπι. Σήμερα η ομάδα έχει 740 μέλη. «Στο πρώτο event που κάναμε πριν από 2 μήνες περίμενα να έρθουν γύρω στα 15 με 18 άτομα περίπου. Ήρθαν 40 και ένιωσα πολύ περίεργα αλλά και πολύ όμορφα που καταφέραμε να γνωριστούμε μεταξύ μας. Ήταν ένα όμορφο ξάφνιασμα» λέει.
«Την πρώτη φορά που τα είδα ήταν στο σχολείο. Τότε ήταν της μόδας τα αυτοκόλλητα Ρanini. Από εκεί κόλλησα. Το πρώτο που πήρα ήταν ένα beachcomber και ήταν δώρο Χριστουγέννων. Tα έχω κρατήσει όλα από τότε γιατί ευτυχώς δεν είχα την κλασική περίπτωση της μαμάς που τα δίνει στα ανίψια. Ως παιδί έπαιζες κυρίως με στρατιωτάκια ή αυτοκινητάκια. Με τους Τransformers είχες τη δυνατότητα να παίξεις και με τα δύο ταυτόχρονα. Θεωρούσα πολύ έξυπνο τον τρόπο που μεταμορφώνονταν από αυτοκίνητα σε ρομπότ. Από τότε έχουν εξελιχθεί. Ως ενήλικας ξεκίνησα να συλλέγω το 2001. Είχαν βγει πάλι κάποια κομμάτια, επειδή ήταν η εποχή του PlayStation τότε. Το μεγάλο κύμα αγορών ξεκίνησε από το 2005, όταν το eΒay άρχισε να διαδίδεται. Σήμερα έχω γύρω στα 370. Το πιο αγαπημένο μου είναι και το πιο ακριβό, το Fortress Maximus, η μεγάλη βάση των Transformers από τα κινούμενα σχέδια. Και το πιο μεγάλο επίσης. Είναι ακριβό χόμπι και, μάλιστα, για να έχει αξία, πρέπει να έχεις και χώρο για να τα στολίζεις. Δεν έχει καμία ουσία να είναι μέσα στα κουτιά τους. Τα περισσότερα από αυτά τα κομμάτια δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Αν υπήρχαν στην Ελλάδα, θα ήταν σαφώς πιο φτηνά. Τώρα αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε και μεταφορικά. Μπορεί να ξοδέψω και 100 ευρώ τον μήνα. Γνωρίζω ότι υπάρχει άγαλμα που στοιχίζει μέχρι και 800 ευρώ. Στον δρόμο πάντοτε έβλεπα αμάξια που είχαν ένα αυτοκόλλητο των Τransformers. Και εγώ είχα στο δικό μου. Έλεγα στον κολλητό μου: “Δεν είμαι μόνος μου, τελικά είμαστε πολλοί”. Από εκεί βγήκε και ο τίτλος της ομάδας».
www.facebook.com/groups/148140355348826/?fref=ts
Υπερήρωες Marvel
O Στέλιος Στρογγυλός, 35 ετών, συλλέγει φιγούρες και αυτοκίνητα από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Στον ειδικό χώρο, ένα μικρό δωμάτιο, που έχει για τη συλλογή του περιτριγυριζόμαστε από όλους τους σούπερ-ήρωες της Marvel, στρατιωτάκια G.I. Joe, τους Thundercats, τον He-Man και ένα σωρό άλλους. Την τιμητική του έχει ο Μπάτμαν σε όλα τα μεγέθη.
«Είναι ο αγαπημένος μου ήρωας και αυτός που συλλέγω περισσότερο τώρα. Ξεκίνησα όταν βγήκε η πρώτη ταινία του Μπάτμαν, το 1989. Η αγορά της Ελλάδας είναι πάντοτε περιορισμένη. Όταν έβγαινε μια ταινία, ερχόντουσαν και οι φιγούρες, και αυτές περιορισμένες. Μου αρέσει ο Μπάτμαν επειδή δεν έχει σούπερ δυνάμεις αλλά έχει σούπερ μυαλό. Αυτό, και η στολή του, το σκοτεινό λουκ» μας εξηγεί ο Στέλιος.
Μας θυμίζει την παιδική μας ηλικία και είναι πολύ ωραίο αυτό. Είναι όμως ένα χόμπι που εύκολα παρεξηγείται. Έχει έρθει κόσμος που η αντίδρασή του είναι "πόσων χρονών είσαι, πέντε;". Κυρίως το ακούς από κοπέλες. Έχει τύχει άνθρωπος να γίνει συλλέκτης μόνο επειδή είδε το δωμάτιό μου
«Άρχισα να συλλέγω από τότε που γεννήθηκα. Πρώτα μάζευα αυτοκινητάκια Μajorette Μatchbox και playmobil, όπως όλοι. Μετά άρχισα να μαζεύω G.I. Joe. Τότε είχαν βγει μαζί με τους Transformers. Σε εκείνη τη φάση άφησα τα playmobil και εστίασα σε φιγούρες. Τα αυτοκινητάκια δεν τα άφησα ποτέ. Παραμένουν η αδυναμία μου. Μετά βγήκαν τα He-Man και τα Thundercats και έπαθα την πλάκα μου. Ήταν μια συλλογή που ξεκίνησε το 1984 και φτάνει μέχρι σήμερα. Τα έβρισκα κυρίως, τότε, στα συνοικιακά παιχνιδάδικα. Τότε δεν υπήρχαν τα Jumbo και ο Μουστάκας. Μετά ήρθαν αυτά και το Διαδίκτυο. Δεν έχω μετρήσει ποτέ πόσα έχω. Θυμάμαι μια φορά, όταν ήμουν μικρός, έχασα έναν G.I. Joe στα χωράφια και στους θάμνους και είχα βγει με τον πατέρα μου με φακό και τον ψάχναμε για 3 ώρες. Δεν γυρίσαμε σπίτι μέχρι να τον βρω. Είχα πανικοβληθεί.
Όλοι οι συλλέκτες της ηλικίας μου, αλλά και μικρότερης, ξεκινήσαμε να συλλέγουμε φιγούρες των 5-10 ευρώ, ανάλογα με το χαρτζιλίκι μας. Όσο μεγαλώνεις, όμως, και αποκτάς περισσότερα λεφτά, μπορεί να δώσεις και 60 αλλά και 200 ευρώ. Ένας τρελός συλλέκτης μπορεί να δώσει για μια φιγούρα μέχρι και 5.000 ευρώ. Υπήρχε εποχή που τα οικονομικά μου ήταν πιο καλά και μπορούσα να δώσω 600-700 ευρώ τον μήνα για φιγούρες».
— Γιατί τα βρίσκεις τόσο γοητευτικά;
«Ήταν μια ωραία ηλικία τότε που πηγαίναμε στα παιχνιδάδικα και τα βλέπαμε. Προσωπικά, όπως και πολλοί, δεν θέλω να ξεκολλήσω από αυτή την ηλικία στον τομέα του παιχνιδιού. Θέλουμε τα παιχνίδια που είχαμε τότε, όχι φυσικά για να παίζουμε, αλλά για να τα βλέπουμε στο ράφι στημένα. Μας θυμίζει την παιδική μας ηλικία και είναι πολύ ωραίο αυτό. Είναι όμως ένα χόμπι που εύκολα παρεξηγείται. Έχει έρθει κόσμος που η αντίδρασή του είναι “πόσων χρονών είσαι, πέντε;”. Κυρίως το ακούς από κοπέλες. Έχει τύχει άνθρωπος να γίνει συλλέκτης μόνο επειδή είδε το δωμάτιό μου».
Bibibo
H Bibibo γεννήθηκε γύρω στα 1980 από την El Greco. Ήταν μια ελληνική κούκλα. Η τελευταία που κυκλοφόρησε ήταν το 1990, μετά την πυρκαγιά που προκλήθηκε στο εργοστάσιο της El Greco. Στη δημοφιλή σατιρική σελίδα του facebook «Pipipo Κe Tsontson», όπου χρησιμοποιούν την κούκλα Bibibo και τον φίλο της Τζον Τζον για να κάνουν αστεία σχόλια, ανακαλύψαμε την Τάνια Κέλλη. Στην Τάνια αρέσει να φωτογραφίζει τις κούκλες της σαν να κινούνται στην κανονική, καθημερινή ζωή, π.χ. να κάνουν μια βόλτα στο πάρκο ή την πόλη. Συχνά τις φωτογραφίες της τις χρησιμοποιούν στη σελίδα Pipipo Ke TsonTson.
«Έχω γύρω στις 350 Bibibo και έχω συμπληρώσει όλα τα ρούχα που βγήκαν. Μου λείπουν γύρω στα 2 με 3 κομμάτια» λέει. «Είναι αρκετά χρόνια που ξεκίνησα να τις μαζεύω, δεν θυμάμαι πλέον πόσα. Η Bibibo στην ουσία είναι ένα κοριτσάκι γλυκό, της εφηβείας. Η ομορφιά της είναι τα μάτια της, που είναι σαν αληθινά, τα ζουμερά χείλια της και τα υπέροχα μαλλιά της. Οι αυθεντικές Bibibo είναι δύσκολο να βρεθούν σήμερα. Η πρώτη που αγόρασα ήταν μια rocker σκούρα, της δεύτερης περιόδου, με παράξενο χρώμα στα μαλλιά. Δεν την έχω πια. Την έχω ανταλλάξει με έναν άλλο συλλέκτη για μια λευκή roller. Νομίζω ότι η πιο πολύτιμη που έχω είναι το “Σεληνόφως”. Για την πιο αγαπημένη είναι δύσκολο να σου απαντήσω. Είναι αρκετές, όπως η Χρυσή Οπτασία, η Ιππασίας, η Bon Strip κ.ά. Είχα πάει μια φορά σε ένα πάρκο να φωτογραφίσω την κούκλα και είχαν μαζευτεί δίπλα μου πολλά παιδάκια που ήθελαν να τους τη δώσω.
Για μένα δεν είναι χόμπι. Είναι, νομίζω, αγάπη και νοσταλγία περισσότερο των παιδικών μου χρόνων. Όταν κοιτάω την Βibibo στα μάτια, με γεμίζει συναισθήματα. Μόνο το όνομά της έχουν πλέον ακουστά, όχι την κούκλα. Την ξέρουν άνθρωποι άνω των 30 ετών πια. Γνωρίζω ότι υπάρχουν άλλα 5-6 άτομα που τη συλλέγουν από αγάπη. Το πιο περίεργο που έχω ακούσει είναι ότι αντιγράφθηκε το πρόσωπο της από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και ότι είναι κλώνος της κούκλας Sindy Pedigree».
