ΠΡΟΤΙΜΗΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ FULL SCREEN, ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ
«Οι φίλοι μου οι Ερακλειώτες με πήγανε να δω τις Αρχάνες και τις κληματαριές τους. Είναι ένα θέαμα που πουθενά αλλού δεν μπορείς να το δης (...). Εκεί είναι οι πραγματικοί ναοί του Διόνυσου. (...) Μπορείτε να περπατάτε ώρες κάτω απ' τον αδιάσπαστο θόλο των αμπελόφυλλων, και να μη σας βρίσκει ο ήλιος του θέρους, και από παντού να κρεμάζουν γιρλάντες τα βλαστάρια, και από παντού να κρέμουνται τα Αρχανιώτικα σταφύλια». (Απόσπασμα από τα «Ταξιδιωτικά» του Στρατή Μυριβήλη.)
Ο Κωστής Γριβάκης εξηγεί στο LIFO.gr πώς ξεκίνησαν όλα:
Με αυτή τη μικρή παράγραφο-προτροπή ξεκίνησα την ομάδα Αρχάνες-Αrchanes πριν από τρεις βδομάδες.
"Η σελίδα αυτή ανήκει σε όλους όσους γεννήθηκαν, μεγάλωσαν, έζησαν σαν μόνιμοι κάτοικοι ή περιστασιακοί, εργάστηκαν, παντρεύτηκαν η απλά αγάπησαν σ' αυτόν τον ιστορικό τόπο. Ανοίξτε λοιπόν τα συρτάρια, τα παλιά άλμπουμ με τις φωτογραφίες, ρωτήστε τις γιαγιάδες, τους παππούδες σας για ιστορίες, για οτιδήποτε μπορεί να συμπληρώσει το παζλ των Αρχανών και θα προσπαθήσουμε μαζί να το λύσουμε... και αν δε λυθεί δε χάλασε και ο κόσμος!"
Σκοπός μου ήταν οι δημότες (και όχι μόνο) της κωμόπολης των Αρχανών να αγαπήσουν ξανά από την αρχή τον τόπο τους για όλους τους σωστούς λόγους. Η ανταπόκριση ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου, αναρτήθηκαν περισσότερες από 1500 φωτογραφίες (ως τώρα) που μέσα τους κρύβουν όλη την ιστορία του τόπου. Για πρώτη φορά το facebook μού φάνηκε χρήσιμο. Η μέρα μας γέμισε με συγκινητικά σχόλια για τις παραδόσεις, τις φιλίες, το ντύσιμο, την εργασία, τη συμπεριφορά των προγόνων μας αλλά και την δικιά μας, που όλοι μα όλοι τα είχαμε ξεχάσει. Σαν project λοιπόν είναι άκρως επιτυχημένο και εγώ λίγο πιο περήφανος για την καταγωγή μου, αλλά και γιατί κατάφερα σε μια τόσο δύσκολη εποχή να κάνω τόσους πολλούς ανθρώπους χαρούμενους με ένα τόσο απλό πράγμα, όπως είναι ένα φωτογραφικό άλμπουμ, έστω και αν αυτό είναι ηλεκτρονικό.
«Μιαν άλλη μέρα πήγαμε οι τρεις φίλοι εκδρομή σ' ένα αρχοντοχώρι, ξακουστό για τ' αμπέλια τον, δυο ώρες μακριά από το Κάστρο. Ήταν απλωμένο στα πόδια του ιερού βουνού, του Γιούχτα, όπου είχε θαφτεί, λεν, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, ο Δίας...» (Νίκου Καζαντζάκη, Αναφορά στον Γκρέκο, 30.11.1924.)
σχόλια