__________________
1.
Καλησπέρα, νιώθω ότι δίνεις πολύ ενέργεια στις απαντήσεις σου προκειμένου να βοηθήσεις αυτόν που ρωτάει και το εκτιμώ πολύ.Θα ήθελα λοιπόν να σου προσφέρω μια ερώτηση που δεν θα κουραστείς να απαντήσεις.
Πάντα ήθελα να μάθω λίγα πράγματα για τους μόνιμους (και μη) σχολιαστές της στήλης (maggie, santinity, parisios, σανάνθη,....). Τα βασικά έστω, ηλικία, φύλο και μια φράση, μότο, ένα μικρό βιο ή δεν ξέρω τί άλλο που να λέει κάτι για αυτούς.
Θα με βοηθούσε να αξιολογήσω το σχόλιο του καθενός. Θα μπορούσε να μπει και κάπου μόνιμα στη στήλη σαν πεδίο ώστε να μπορεί να ανατρέχει κανείς όταν ένα σχόλιο κάτι του λέει.
Τί λες, θα δώσεις ένα:"δικό σας";-περίεργη
Να δώσω, αλλά η ανταπόκριση εξαρτάται από τους ίδιους. Όποιος αναγνώστης/σχολιαστής επιθυμεί να μοιραστεί ένα μίνι βιογραφικό μαζί μας, ας το κάνει στα σχόλια. Για μένα τα φανταστικά βιογραφικά είναι επίσης ευπρόσδεκτα.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα,
χρειάζομαι ένα reality check. Λιγότερο από ένα χρόνο πριν πέθανε ξαφνικά ο φίλος μου. Από τότε κάθε φορά που διαβάζω/ακούω ιστορίες τύπου "Βγήκαμε δύο ραντεβού πριν πέντε χρόνια και από τότε δεν έχω προχωρήσει γιατί ήταν ο έρωτας της ζωής μου" μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Νιώθω ότι είναι τόσο επουσιώδες και ως εκ τούτου ανώριμο να στενοχωριέσαι. Σκέφτομαι από μέσα μου "Πέθανε ο άνθρωπος μου και δεν κοπανιέμαι έτσι, και εσείς που χωρίζετε και τα ξαναφτιάχνετε τρεις φορές το μήνα κάνετε λες και είναι ποτέ δυνατόν να συγκριθεί ο θάνατος με τον χωρισμό" Αναγνωρίζω πως δεν έχω το μονοπώλιο του πόνου και γι' αυτό δεν λέω το ίδιο για ζητήματα σε χρόνιες σχέσεις ή για άλλου είδους προβλήματα (πχ επαγγελματικά, οικονομικά, οικογενειακά) Απλά δεν μπορώ να ακούω ανθρώπους να λένε οτί είναι στα πατώματα για "έρωτες" που διήρκησαν μια βδομάδα. Είμαι κακιά/εγωκεντρική/ ντίβα πρωταγωνίστρια του προσωπικού μου δράματος που νιώθω έτσι;- Let the self-righteous one in
Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει ότι έχασε τον σύντροφο/σύζυγο που είχε επί τριάντα χρόνια και δεν χτυπιέται, και εσύ έχασες μια σχέση και είσαι νέα, και μιλάς σα να καθορίστηκε η ζωή σου. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει ότι έχασε το παιδί του, και εσείς μιλάτε για απώλειες συντρόφων και μπορεί να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Αν και είναι πάρα πολύ κατανοητό αυτό που αισθάνεσαι, σιγά σιγά θα καταλάβεις ότι δεν είναι σωστό να βάζεις το πένθος και την απώλεια στη ζυγαριά. Ο καθένας στενοχωριέται για αυτά που συμβαίνουν στο ίδιο. Δεν μπορεί να συμμετέχει στις εμπειρίες των άλλων. Ευτυχώς, αλλιώς με την πίκρα και την στενοχώρια και την αδικία που υπάρχει γύρω μας θα τρελαινόμασταν όλοι.
Δε νομίζω ότι συγκρίνει κανείς στον χωρισμό με τον θάνατο, πάντως. Οι πιο δραματικοί τύποι λένε ότι ο χωρισμός είναι ένας «μικρός» θάνατος, ακόμα και αυτοί αναγνωρίζουν τη διαφορά τελικά. Ούτε μπορούμε να ζούμε τη ζωή μας αναλογιζόμενοι συνέχεια ότι υπάρχουν και χειρότερα, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν και καλύτερα.
Αυτό που περνάς σου έδωσε ένα μάθημα για το εύρος της ζωής. Μακάρι να μην το έπαιρνες βέβαια, αλλά σου έλαχε. Θα αναπροσδιοριστεί η εσωτερική σου πυξίδα, αλλά μη νομίζεις ότι από δω και πέρα αποκλείεται να ξαναστενοχωρηθείς για κάτι τόσο «απλό» όσο είναι ένας χωρισμός. Η ζωή έχει τον τρόπο της.
__________________
3.
Αγαπητή Α Μπα,
Τελικά μήπως είμαστε εμείς οι γυναίκες οι drama qweens και υπεραναλυουμε τα πάντα και καίμε τον εγκέφαλό μας?
Γιατί να μην είχαμε μια ποιο απλοϊκή σκέψη σαν τους άντρες? 1+1=2 όχι 52-Γυναίκα
Μη στενοχωριέσαι καθόλου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ας πούμε, αυτό που έγραψες είναι πάρα πολύ απλοϊκό.
Αγαπητή γυναίκα. Υπάρχουν και άντρες drama queens, απλώς εκφράζονται με άλλο τρόπο. Μερικές φορές βέβαια εκφράζονται και με τον ίδιο – αλλά δεν τους χαρακτηρίζουμε εύκολα με αυτά τα λόγια.
Οι γενικεύσεις έχουν κάποια ελπίδα να ισχύουν όταν βασίζονται σε μια μεγαλύτερη θεωρία. Οι γυναίκες έχουν μάθει να αμφισβητούν συνεχώς τον εαυτό τους και να μην είναι σίγουρες για αυτά που πιστεύουν και για αυτά που λένε. Οι άντρες έχουν μάθει να λένε «λίγα λόγια και σταράτα». Η θεωρία που εξηγεί τα παραπάνω είναι –surprise!- η πατριαρχία. Το πόσο έχει καταπιεί ο καθένας αυτό το μοτίβο και πόσο θεωρεί υποχρέωση του να το ακολουθεί έχει να κάνει και με το κατά πόσο είχε την ευκαιρία ή το μυαλό για να το αναθεωρήσει.
__________________
4.
ρε α-μπα συνέβη κάτι περίεργο και ήθελα να το μοιραστώ μαζι σας για να ακούσω και γνώμες άλλων. Μένω με τον σύντροφό μου εδώ και 8 μήνες. Ολα σε γενικές γραμμές είναι καλά και φυσιολογικά στην συγκατοίκηση.
Το κακό είναι οτι δουλεύω πολλές ώρες σχεδόν όλες τις μέρες και έχω ανάγκη την βοήθεια του σε πρακτικά θέματα του σπιτιού. Κατα την αποψή μου δεν με βοηθάει αρκετά και ετσι κάναμε μια συζήτηση χωρίς καβγάδες οπου και καταλήξαμε τελος πάντων, να μου πει οτι θα συμμετέχει ποιο πολύ σε δουλείες του σπιτιού. Ολα καλά μέχρι εδώ αλλά σήμερα που εγω ήμουν στο γραφείο και αυτός σπίτι, μιλήσαμε στο τηλ και μου λεει το εξης (χαλαρός και κάπως αστειευόμενος) Να εχω βάλει ηλεκτρική σκούπα για να μην με πρήζει η κοπέλα μου και της σπάσω τα μούτρα στο τέλος....Το μόνο που απάντησα λίγο άγρια ήταν το όχι σε μένα τέτοιες ατάκες, και έμεινε εκεί το και καλά αστειάκι. Έλα που δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι! Δεν έχει δώσει δείγματα τέτοιας συμπεριφοράς ως τώρα, αλλά αυτό ακούστηκε σαν μια τεράστια καμπάνα στο κεφάλι μου. Δεν εχω ιδέα τι πρέπει να κάνω η να σκεφτώ και δεν ξέρω αν θα έπρεπε να το συζητήσω και μαζί του. Αλλά και να του πω τι, δεν πιστεύω να εννοούσες αυτό που είπες, μα θα μου πει φυσικά και όχι. Εσύ τι λες;- Μαρτινα
Νομίζω ότι είναι περίπτωση «ένα το κρατούμενο». Δηλαδή δεν το ξεχνάς, αλλά δεν το κρατάς και ως αποδεικτικό για κάτι – όχι ακόμα. Το μέλλον θα σου δείξει αν θα χρειαστεί να το πετάξεις, ή αν θα προστεθούν και άλλα κρατούμενα.
Έχει σημασία και ο τρόπος εκφοράς, αλλά ναι, κι εγώ θα είχα θορυβηθεί πολύ στη θέση σου. Μου φαίνεται ανησυχητική ατάκα.
__________________
5.
Ποια η γνώμη σου γι αυτό το βίντεο; Έχεις σκεφτεί ποτέ να γίνεις χορτοφάγος; Σε ερώτηση δεκαοχτάχρονης για τη θρησκεία θυμάμαι είχες πει ότι είναι πολύ σημαντικό που αμφισβητεί κάτι το οποίο από μικρή έχει μάθει ότι είναι έτσι. Μπορεί να σου φανεί άσχετος ο παραλληλισμός αλλά εμείς από μικροί δε μάθαμε ότι είναι φυσιολογικό να τρώμε κρέας; Ή μήπως the conventional view serves to protect us from the painful job of thinking?- buongiorno principessa
Όχι, δεν έχω σκεφτεί ποτέ να γίνω χορτοφάγος.
Έχω κουραστεί πια αρκετά από αυτή τη γενικότερη συζήτηση περί χορτοφαγίας, έχω γράψει αρκετές φορές την άποψη μου, νομίζω ότι φτάνει. Θα απαντήσω σε αυτό που ρωτάς επειδή είναι πολύ συγκεκριμένο. Ο παραλληλισμός που κάνεις είναι πράγματι άσχετος. Είναι καλό να αμφισβητούμε κάτι που μας έχουν μάθει από μικροί, εφόσον μιλάμε για δόγματα πίστης, ή για κοινωνικές, ταξικές παραδοχές. Το τι είναι φυσιολογικό να τρώει ο άνθρωπος δεν είναι ζήτημα προσωπικής άποψης. Μου φαίνεται σουρεαλιστικό ότι συζητάμε «στα σοβαρά» αν ο άνθρωπος τρώει κρέας, όταν ο άνθρωπος τρώει κρέας. Το τι αισθανόμαστε για το θέμα και πώς το χειριζόμαστε είναι άλλο ζήτημα.
Ας τρώει ο καθένας ό,τι θέλει, και τελικά, ό,τι τον παίρνει να τρώει, γιατί η πλειοψηφία του πληθυσμού της γης αποτελείται από χορτοφάγους που δεν έχουν και άλλη επιλογή.
__________________
6.
Η πρωην του αγοριού μου είναι η καλύτερη του φιλη. Γνωρίζονται πανω απο 15χρόνια και καποτε στη ζωη τους δοκιμασαν να ειναι μαζι, η σχεση τους κρατησε λιγους μηνες. Ζηλευω απιστευτα. ζηλευω οταν περναει χρονο μαζι της, οταν μιλανε στο τηλεφωνο. του εχω μιλησει οτι με ενοχλει και μου λεει δε θα κοψει τις παρεες του για μενα κ οτι αν την εβλεπε ερωτικα θα ηταν μαζι της. τι να κανω να μη διαλυσω τη σχεση μου; ειναι το μονο μας αγκαθι. πως να τον εμπιστευομαι οταν ειναι μονοι οι δύο του; που ξερω οτι δε θα τους ερθει να θυμηθουν τα παλια; εχω πελαγωσει με αυτη την κατάσταση. ούτε να τον χωρίσω ομως μπορω.- apelpisia
Γιατί σου φαίνεται τόσο ύποπτο ότι κάνει παρέα με μια κοπέλα με την οποία έγινε μια μικρή ιστορία για κάτι μήνες, ενώ την ξέρει συνολικά δεκαπέντε χρόνια; Τα έφτιαξαν για ένα δευτερόλεπτο και τη λες "πρώην"; Αν εσύ δεν μπορείς να το κάνεις και κρατάς κάτι ερωτικό με όλους τους πρώην, ή αν βλέπεις όλους τους άντρες ως δυνητικούς εραστές, ξεκίνα από αυτό το πρόβλημα. Αν το έχεις, και αν το λύσεις, θα καταλάβεις ότι αν ήθελε να είναι με άλλη γυναίκα, θα ήταν, και όταν θελήσει, θα το κάνει, και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα καταλάβεις καν το πότε και το γιατί.
__________________
7.
Αγαπητή Αμπα,
γράφω με αφορμή την 7η απορία που ανέβηκε στις 4.11. Είμαι και εγώ με ένα παιδί που "δεν είναι του πανεπιστημίου". 10 χρόνια. Είμαστε μαζί από τα 17 μας και τον αγαπάω πάρα πολύ και τον θέλω στην ζωή μου για πάντα, αν γίνεται! Το θέμα είναι το εξής. Τώρα τελευταία, που ολοκληρώνω μεταπτυχιακές σπουδές και ψάχνω δουλειά κτλ κ έχω ξεφύγει πρακτικά και συναισθηματικά από τη φοιτητική φάση, διαπιστώνω (με ντροπή και ενοχές) ότι αισθάνομαι άσχημα να λέω όταν με ρωτάνε συγγενείς/γνωστοί με τι ασχολείται ο χ τι έχει σπουδάσει κτλ, τίποτα ή ότι δουλεύει σε καφετέρια. Έχω αγχωθεί πάρα πολύ και τα βάζω συνέχεια με τον εαυτό μου που σκέφτομαι τόσο κατινίστικα και μικροαστικά και κακά για τον άνθρωπο που είναι δίπλα μου τόσα χρόνια και που ξέρω τι νοιώθει για μένα. Πώς θα μου βγουν αυτές οι σκέψεις απ'το κεφάλι; τι θα γίνει; θα ντρέπομαι για την σχέση μου; Αν είναι έτσι πρεπει να χωρίσω;;; Δεν θέλω να τον χασω. Δεν θέλω
Κάποιος με ρώτησε τι εννοώ όταν λέω ότι τα ζευγάρια είναι κοινωνική κατασκευή. Ορίστε η απάντηση.
Το ζευγάρι δημιουργείται από την σωματική, ψυχική έλξη, αλλά η επιβίωση του εξαρτάται κατά πολύ από την αποδοχή της κοινωνίας. Υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις για να γίνει αποδεκτό και να ενταχθεί ανάμεσα στα άλλα ζευγάρια και τους υπόλοιπους ανθρώπους. Όσο πιο πολλές εκπληρώνει, τόσο πιο εύκολη είναι η ένταξη. Υπάρχουν απαιτήσεις για συμβατότητα, ηλικιακή, εμφανισιακή, και κοινωνική, βέβαια.
Βάλε τα με τον εαυτό σου επειδή δυσκολεύεσαι στην αντίσταση, αλλά μην τα βάζεις με τον εαυτό σου που κάνει αυτές τις σκέψεις. Δέξου ότι έτσι έχεις μάθει να σκέφτεσαι, και μετά σκέψου πόσο πολύ σε ενδιαφέρει να καλύψεις αυτή την προϋπόθεση ΓΙΑ ΣΕΝΑ. Αν ξεκαθαρίσεις αυτό το θέμα, τότε η αντιμετώπιση των άλλων είναι πολύ εύκολη.
Τα πράγματα δεν είναι τόσο δύσκολα όσο νομίζεις. Οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται για το τι κάνεις. Ενδιαφέρονται πάρα πολύ μόνο αν δείξεις ότι έχεις αμφιβολία για αυτό που κάνεις. Πορέψου με αυτή τη γνώση.
