Ανησύχησα, όπως πολύς κόσμος, με την χτεσινή κυβερνητική απόφαση για παύση του Μανώλη Σφακιανάκη απ' τη θέση του επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Όχι μόνο γιατί -με εξαίρεση την υπόθεση Παστίτσιου- τον θεωρούσα ικανό, αλλά γιατί ανησυχούσα για τους λόγους που έγινε αυτό:
Ήθελε άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει κάποιον δικό του; Συγγενή βουλευτή; 35 αιώνιο φοιτητή σε ΤΕΙ Κομπιούτερ; Ή μήπως σχετιζόταν το όλο θέμα με τον κομματικό έλεγχο που θέλει να επιβάλλει (μετά απ' τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα) στο ίντερνετ;
Ήλπιζα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να ήταν το πρώτο -μια ακόμη τοποθέτηση άχρηστου κομματικού στελέχους ή συγγενούς- και να μην επαληθευτούν τα άλλα σενάρια.
Λέγεται ότι ο Τσίπρας, μετά τις αντιδράσεις, αναγκάστηκε να ακυρώσει την καρατόμηση, και αν ισχύει μπράβο του. Αφήνει έτσι έκθετα δεκάδες Συριζοτρόλ βέβαια, που από χτες είχαν αλώσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε μια προσπάθεια αποδόμησης του Μ. Σφακιανάκη: «Σιγά τον άνθρωπο», έλεγαν σα να είχε πέσει γραμμή, «έσωσε μερικούς απ' την αυτοκτονία και έπιασε μερικούς παιδεραστές». Κυρίως όμως, αν οι διαρροές που έρχονται μέσα απ' την κυβέρνηση ισχύουν, η απόφαση αφήνει έκθετο τον Υπουργό που ήταν υπεύθυνος για αυτήν την καρατόμηση.
Πόσο θα ήθελε να είχε κρατήσει τελικά το στόμα του κλειστό σήμερα στη Βουλή, όταν σε ερώτηση του βουλευτή της Ν.Δ. Δ. Κυριαζίδη απάντησε ότι αντίληψη του υπουργείου είναι να αξιοποιούνται στελέχη που έχουν πραγματικές δυνατότητες, αστυνομικές και όχι «εκείνοι που έχουν ικανότητες επικοινωνίας με τα ΜΜΕ και κάνουν δημόσιες σχέσεις».
Λίγες ώρες αργότερα, φέρεται να αναγκάζεται να καταπιεί την φαρμακερή μπηχτή του, και -ίσως- να καλωσορίσει και πάλι τον Μ. Σφακιανάκη.
Θα μπορούσε απλώς να είχε πει πως έχει υπόψη του ακόμα ικανότερο στέλεχος, χωρίς να μειώσει τον υπεύθυνο της ΔΗΕ.
Τώρα μπορούμε να πιστέψουμε ότι η κυβέρνηση έδιωξε κάποιον ικανό, τον κακολόγησε ως δημοσιοσχεσίτη χωρίς πραγματικές δυνατότητες, κι έπειτα τον ξαναπήρε πίσω;
Σ' αυτούς που την πίστεψαν αρχικά, γεννάται η απορία: «Γιατί ξαναπαίρνουν έναν άχρηστο δημοσιοσχεσίτη», σε μας τους υπόλοιπους, μαζί με την ανακούφιση για την φημολογούμενη πράξη του Πρωθυπουργού, γεννάται η απορία: «Πόσο αστείος νιώθει ο Υπουργός;».
