__________________
1.
Αγαπητή Α, μπα
Είμαι 18 χρονών και ξεκίνησα φέτος και τις σπουδές μου. Αν και μένω σε διαφορετική πόλη, με αρκετούς ξένους ανθρώπους να με περιτριγυρίζουν και μία εντελώς διαφορετική καθημερινότητα, εξακολουθούν να με προβληματίζουν και να με κρατούν πίσω καταστάσεις που έζησα στην πόλη που μεγάλωσα. Πίστευα ότι με την αλλαγή αυτή που θα ζούσα με τις σπουδές και τους καινούριους ανθρώπους που θα γνώριζα θα τα ξεπερνούσα όλα αυτά, αλλά μάταια! Βλέπεις, πριν από 3 χρόνια είχα την τύχη ( ή ατυχία αλλά δεν μου αρέσει να το σκέφτομαι έτσι) να γνωρίσω τον, μέχρι πρότινος κολλητό μου, Νίκο. Με τον καιρό όσο τον γνώριζα τον συμπαθούσα και μου άρεσε ολοένα και περισσότερο! Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Αλλά δεν το παραδέχτηκα ποτέ. Εν το μεταξύ, του είχα γνωρίσει την κολλητή μου, την οποία είχε συμπαθήσει αρκετά, την Ευγενία. Δεν μου είχε δείξει ποτέ με κάποιο τρόπο ότι μπορεί να του αρέσει. Μετά από μια μικρή περίοδο, αφού είχαν γνωριστεί, άρχισαν να κάνουν παρέα. Πολλές φορές βγαίναμε οι τρεις μας και περνούσαμε πολύ ωραία. Αλλά, μέσα σε διάστημα περίπου τριών μηνών τα έφτιαξαν! Χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς δεύτερη σκέψη. Δύο άνθρωποι από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, έγιναν ζευγάρι. Όταν το έμαθα έχασα τη γη κάτω απ τα πόδια μου. Το χειρότερο ήταν οι φορές που βγαίναμε και τους έβλεπα να φιλιούνται μπροστά μου. Η σχέση τους όμως ήταν προβληματική. Δεν υπήρξε φορά που να μην τσακωθούν και να μη βρεθώ εγώ στη μέση. Φέτος το καλοκαίρι χώρισαν. Η σχέση τους κράτησε έναν χρόνο και υπήρξαν παραστρατήματα και από τις δύο πλευρές. Μετά από τόσο καιρό όμως εγώ παραμένω κολλητή του Νίκου αλλά και ερωτευμένη μαζί του. Πολλές φορές μου πέρασε απ το μυαλό να του μιλήσω αλλά δεν έχω το θάρρος. Μου είναι αδύνατον να τον ξεπεράσω και αυτό με βαραίνει και ψυχολογικά. Θα ήθελα να μου πεις την γνώμη σου αλλα και μία ιδέα για το τι μπορώ να κάνω. Ευχαριστώ πολύ!- Μαργαριτα
Όταν ακούω για κάποιον που είναι ερωτευμένος για μια αιωνιότητα αλλά το κρατάει επτασφράγιστο μυστικό κλεισμένο στη φούχτα με άκαμπτα δάχτυλα και το παρουσιάζει σαν δραματική θυσία, αυτό που σκέφτομαι αυθόρμητα είναι ότι κατά βάθος θέλει βραβείο.
Η λέξη που χρησιμοποιείς, το «δεν το παραδέχτηκα», μου φαίνεται πολύ αποκαλυπτική. Ηρωική. «Δεν το παραδέχτηκα ποτέ, και μου έκαναν τα πιο φριχτά βασανιστήρια. Φιλιόταν μπροστά μου, αλλά εγώ και πάλι δεν το παραδέχτηκα. Τα χάλασαν, εγώ ακόμα ερωτευμένη, αλλά και πάλι, δεν το παραδέχομαι.» Ναι, έβαλες και τη λέξη «θάρρος». Όμως δεν χρειάζεται να παραδεχτείς τίποτα. Να φλερτάρεις χρειάζεται. Βασικά, να ζήσεις. Να το πάρεις απόφαση ότι η ζωή είναι φουλ σε αντικρουόμενα και επικίνδυνα συναισθήματα, και να μην κρύβεσαι πίσω από τη φαντασίωση για να αποφύγεις να δεις αν η πραγματικότητα είναι εξίσου καλή.
Όλοι φοβούνται. Ποιος δεν φοβάται όταν εκδηλώνει ενδιαφέρον για κάποιον, ακόμα και φιλικό; Ένα μέρους του φόβου σου είναι αυτό, φόβος, αλλά αν φοβάσαι τόσο πολύ την απόρριψη που προτιμάς να κάθεσαι και να υποφέρεις για χρόνια και να βλέπεις τους άλλους να ζουν μπροστά σου κι εσύ να βράζεις και να χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου και πάλι να δηλώνεις ότι δεν κάνεις τίποτα επειδή φοβάσαι, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ: Το τσαλάκωμα δεν το γλιτώνεις, είτε συμμετέχεις στη ζωή, είτε παραμείνεις θεατής, όπως κάνεις τώρα, άρα γιατί διαλέγεις το ρόλο του θεατή; Μήπως περιμένεις να αναγνωριστεί η στωικότητα σου για να πέσει ο άλλος έτοιμος στην αγκαλιά σου;
__________________
2.
Πως μπορείς να αποβαλλεις την αρνητικη ενεργεια της ημερας κάπου αλλου και όχι στους κοντινούς σου ανθρώπους που αγαπας?- hier
Με αυτοκυριαρχία. Αν δυσκολεύεσαι με την έννοια, σκέψου τον εαυτό σου χωρίς την στήριξη των κοντινών σου ανθρώπων που αγαπάς. Αν δεν μπορείς με τίποτα να επιβληθείς στον εαυτό σου, μάλλον σημαίνει ότι τους θεωρείς δεδομένους.
(Η απάντηση είναι μόνο για την αποβολή της αρνητικής ενέργειας της ημέρας πάνω στους άλλους. Με αυτό υποθέτω ότι εννοεί τι να κάνει που άλλα του φταίνε, και σε άλλους τα ρίχνει. Αλλιώς, τις δυσκολίες της ημέρας, μόνο στους κοντινούς σου μπορείς να τις πεις. Να τις πεις, να τις συζητήσεις, για να δεις ότι δεν είναι τόσο μεγάλες όσο ακούγονται στο κεφάλι σου. Όχι να τις καταπίνεις και μετά να ουρλιάζεις στο παιδί σου επειδή δεν τρώει τον αρακά.)
__________________
3.
Αγαπητη Λενα,
Θα ήθελα τη συμβουλή τη δική σου και των αναγνωστών σου για ενα θέμα που με απασχολει. Είμαι παντρεμενη και έχω ενα παιδί 5 χρονών και ένα μωρό 5 μηνών. Από τότε που γεννήθηκε το μωρό δεν έχω σχεδον καθόλου διάθεση για ερωτική επαφή. Αυτό οφείλεται κατα γνώμη μου σε ορμονικούς λόγους (θηλασμός), σε κούραση από φροντίδα 2 παιδιών και απο το γεγονος οτι δε σταμάτησα δουλειά (part time) σχεδόν καθόλου .Το θέμα είναι ότι ο άντρας μου αντιδρά σε αυτό, νιώθει παραμελημένος. Προσπαθώ ,αλλά δε μου προκύπτει άνετα, άσε που οι συνθήκες με παιδιά είναι δύσκολες. Έχουμε συνέχεια καβγάδες, ο άντρας μου αντιδρά άσχημα με βρίζει ,φωνάζει, με ειρωνεύεται(οτι δεν είμαι γυναίκα ,ότι δεν ξέρω πως να κρατήσω έναν άντρα κτλ.)Οπότε το κλίμα είναι αρνητικό και εγώ τόσο πιο πολύ δεν έχω διάθεση. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;;Έχει περάσει κανεις παρόμοια φάση με γάμο;;;Ευχαριστώ πολύ για απάντηση-Alexia
Σίγουρα. Είναι κοινό πρόβλημα. Άλλοι έχουν περάσει και χειρότερα. Άλλοι όμως έχουν περάσει πολύ καλύτερα. Και από αυτούς που τα πήγαν χειρότερα, άλλοι χειροτέρεψαν ακόμη περισσότερο, κι άλλοι όχι.
Αυτό που θέλεις να ρωτήσεις είναι «έχει πάθει κάποιος άλλος ακριβώς αυτό που έπαθα εγώ, και πώς το έλυσε». Κανείς δεν έχει πάθει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που έχεις πάθει εσύ, γιατί κανείς άλλος δεν είναι εσύ, και κανείς άλλος δεν είναι ο άντρας σου. Ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του, αλλά το μόνο που θα κάνει, είναι να ξαναπεί αυτό που έχει ζήσει ο ίδιος και θεωρεί απολύτως εφαρμόσιμο για τους πάντες που έχουν μια παρόμοια ιστορία, μόνο που δεν θα είναι παρόμοια. Κανείς δεν ξέρει τι είσαστε μεταξύ σας. Πώς έχουν οριστεί οι ισορροπίες, τι πικρίες υπάρχουν από παλιά, πότε άρχισαν όλα, και όλες τις λεπτομέρειες που κάνουν την ιστορία αυτή δική σας.
Δεν υπάρχει τρόπος να δικαιολογηθούν οι ειρωνείες και οι φωνές, αλλά μόνο εσύ ξέρεις τι βαρύτητα έχουν και τι μπορείς να κάνεις γι' αυτές. Το πρόβλημα είναι προφανές, αλλά η λύση, καθόλου. Φώναζε πάντα όταν δεν γινόταν το δικό του; Εσύ φωνάζεις; Επικοινωνείτε γενικά με φωνές και ειρωνείες, ή είναι καινούριο; Μόνο κάτι γενικά μπορεί να πει κανείς. Οι φωνές σημαίνουν ότι δεν επικοινωνείτε, και το ποιος έκοψε την επικοινωνία, αν υπήρχε ποτέ ουσιαστικά, ποιος αντιδρά σε αυτή, ποιος κάνει αντίσταση και ποιος κάνει την επίθεση και πώς αλλάζουν αυτά ακόμη και μέσα στη μέρα, για κάποιον που βρίσκεται απ' έξω είναι εντελώς αόρατο.
Όταν χάνεται η επικοινωνία σε ένα ζευγάρι, αν είναι αδύνατο να βρεθεί το νήμα, μόνο τον σύμβουλο σχέσεων μπορώ να σκεφτώ ως χειροπιαστή λύση.
__________________
4.
Πώς να γίνω ανεξάρτητος ενήλικας άνθρωπος? Εξαρτώμαι υπερβολικά πολύ από τους ανθρώπους και από τις αντιδράσεις τους. Όχι μόνο από τους αγαπημένους μου, κυρίως από αυτούς αλλά μεταξύ μας στεναχωριέμαι ακόμα και για τους σχεδόν αγνώστους. Προσκολλώμαι σε φίλους και συντρόφους. Γίνομαι ασφυκτική, παίρνω κατάκαρδα όλες τις συμπεριφορές τους. Διψάω για αποδοχή. Όλοι μας. Εγώ σε βαθμό παθογένειας. Γίνομαι αυτοκαταστροφική στις σχέσεις μου, σχεδόν προκαλώντας το τέλος τους. Δοκιμάζω ποσό με έχουν ανάγκη και αν τυχόν αντιληφθώ πως μπορούν και χωρίς εμένα χαρούμενες και πλήρεις ζωές κλαίω την μοίρα μου...εντάξει δεν είμαι πάντα έτσι. Αλλά είμαι και έτσι σε πολλές φάσεις της ζωής μου. Είμαι φοιτήτρια 21 αν έχει σημασία. Ονειρεύομαι να μπορώ να ζω χαρούμενα χωρίς να έχω ανάγκη την αγάπη και τον θαυμασμό όλων των γύρω μου. Βοηθήστε με πολυαγαπημένη Ά,μπα. Ρίξτε καμμια ιδέα. Θερμοευχαριστώ εκ των προτέρων.
Ναι, έχει μεγάλη σημασία ότι είσαι 21. Αν τα έγραφε αυτά κάποιος που είναι 65, θα ήταν διαφορετικά, νομίζω ότι το καταλαβαίνεις και μόνη σου.
Όλοι μας διψάμε για αποδοχή, αλλά με τα χρόνια καταλαβαίνουμε ότι, αν παίξουμε σωστά τα χαρτιά μας, η αποδοχή των άλλων δεν είναι ο μοναδικός δρόμος για αυτό-επιβεβαίωση. Η ανάγκη για την αποδοχή των άλλων μειώνεται όταν καταλαβαίνουμε ότι αυτό που ψάχνουμε τελικά, είναι κάτι πολύ πιο μόνιμο αποκούμπι, και πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί, γιατί δημιουργείται κυρίως με πολλή δουλειά, με πάρα πολύ κόπο και ιδρώτα: είναι η αποδοχή του εαυτού μας.
Η αποδοχή του εαυτού δεν είναι ένα κουμπί μέσα σου που έχει on και off για να το ενεργοποιήσεις, ούτε είναι «μέσα στο μυαλό σου», ούτε είναι θέμα του «πώς το βλέπεις». Αν δεν κάνεις την δουλειά, θα παλεύεις στα κύματα της αμφιβολίας και κάθε βλέμμα θα σου φαίνεται στραβό και κάθε σχόλιο ειρωνεία. Η αποδοχή δεν είναι «έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω», αλλά «έχω αυτά τα θετικά, και αυτά τα αρνητικά. Θέλω να βελτιώσω τα θετικά, και γι' αυτό θα προσπαθήσω πάρα πολύ, και θα προσπαθήσω να κάνω το άλφα και το βήτα και το γάμα. Θέλω να μειώσω σε ένταση τα αρνητικά, και θα προσπαθήσω ακόμη περισσότερο, με αυτόν τον τρόπο. Παρόλα αυτά, ξέρω ότι και πάλι δεν θα αρέσω σε όλους. Θα με πειράζει, αλλά θα επικεντρώνομαι στο να αρέσω σε αυτούς που έχουν σημασία σε μένα». Κάπως έτσι.
Το έχω πει εκατό φορές, αλλά θα χρειαστεί να το ξαναπώ, για τη φίλη που ρωτάει. Η βελτίωση του εαυτού επιτυγχάνεται με διάβασμα, πάρα πολύ διάβασμα, από πολλές –αξιοσέβαστες και αξιόπιστες, είναι πασίγνωστες, αυτές που ξέρεις εννοώ- πηγές, από πολλούς αξιοσέβαστους, αξιόπιστους και κλασικούς συγγραφείς, και με έκθεση σε νέα πράγματα και με πολλές δοκιμές. Εκθέσεις, ζωγραφικές, μουσικές, τεχνολογία, ταξίδια, φαγητά, επιστήμη, και φυσικά, άνθρωποι. Μέσα από όλα αυτά, θα βρεις κάτι που θα σου τραβήξει το ενδιαφέρον. Ασχολήσου με το θέμα με ένταση, και προσπάθησε να γίνεις πολύ καλή σε αυτό (στην κατανόηση, σε γνώσεις, σε δεξιότητες). Μέσα από την διαδικασία βρες ανθρώπους που θαυμάζεις και γίνε φίλη τους. Μην σπαταλάς χρόνο με ανθρώπους που θεωρείς κακή επιρροή, αν δεν είσαι σίγουρη ότι μπορείς να αντισταθείς στην επιρροή τους. Και κάπως έτσι, με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου, θα κάνεις άλματα.
__________________
5.
Γνωριστήκαμε τυχαία πριν 8 μήνες και κολλήσαμε με ένα τρόπο μοναδικό που σε κανέναν από τους δύο δεν έχει ξανασυμβεί. Και οι δύο έχουμε βγει πρόσφατα από μεγάλες σχέσεις και είπαμε να το πάμε σιγά σιγά και να μην πιέσουμε καταστάσεις. Η "σχέση" μας θα παρομοιάζονταν καλύτερα ως "φίλοι με προνόμια" αφού για καιρό αυτό που μας έφερνε κοντά ήταν το σεξ και η αμοιβαία ερωτική έλξη όταν βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο. Το θέμα είναι ότι όσο περνάνε οι μήνες το πράγμα μεταξύ μας γίνεται πιο έντονο χωρίς να έχει πάρει κανείς την πρωτοβουλία να μιλήσει και να πει αυτά που νιώθει. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να κάνω εγώ το πρώτο βήμα, αλλά όταν μένουμε μόνοι και αγκαλιαζόμαστε σκέφτομαι ότι δεν χρειάζεται να μιλήσω γιατί αυτά που νιώθω σίγουρα είναι αμοιβαία και τα λόγια περιττά.
Τώρα έφυγε στρατό και δεν θέλει να τον περιμένω, ούτε κ εγώ θέλω για να είμαι ειλικρινής. Αλλά τον γουστάρω, τον θέλω και σαν κορίτσι, σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος θέλω να γυρίσει και να μου πει ότι με θέλει κ αυτός, ότι με σκέφτεται ή ότι μας ενώνει μόνο το σεξ και τίποτα παραπάνω.
Όλα τα αντέχω. Αυτή την αδράνεια όμως τη σιχαίνομαι. Τι λες να κάνω;- μία μπερδεμένη και ίσως ερωτευμένη τύπισσα
Μπερδεμένη δε λες τίποτα. Τι είναι αυτή η μανία με τα δίπολα και τα διλήμματα; «Μόνο το σεξ, και τίποτα παραπάνω». Και «μόνο», και «τίποτα». Κάπως δραματική δήλωση.
Όταν κάνεις συστηματικά σεξ με κάποιον, προφανώς σε συνδέουν διάφορα. Ακόμα και η σωματική έλξη, από μόνη της, σύνδεση είναι. Και αυτή μέσα στο κεφάλι σας συμβαίνει. Αν ήταν τόσο ασήμαντο το θέμα, γιατί δεν κάνεις συστηματικά σεξ με όλο τον πλανήτη;
Αυτό που θέλεις να σου πει, το έχεις ακούσει χίλιες φορές με διαφορετικούς τρόπους. Σε θέλει αρκετά όσο για να κάνετε συστηματικά σεξ, όχι με τρόπο που να είσαι στη ζωή του μόνιμα ως επίσημη φίλη του. Λες ότι κι εσύ, αν είσαι ειλικρινής, ακριβώς αυτό θέλεις, οπότε δεν θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλημα, ούτε καν η ερώτηση. Αυτό που νομίζω ότι δε λες, και είναι η ουσία, είναι ότι φοβάσαι ότι τον θέλεις περισσότερο από όσο σε θέλει αυτός. Λυπάμαι, αλλά αν το φοβάσαι, κατά πάσα πιθανότητα έτσι είναι. Αν πιέσεις την κατάσταση, είναι πιθανό να το εξακριβώσεις με επώδυνο τρόπο.
__________________
6.
καλή χρονιά Αμπά!
Μια ανεπαίσθητη λιπογλυπτική στρατηγικου σημείου, μια έντεχνη ομαλοποίηση της μύτης, ένα ελαφρύ ανασήκωμα των παρειών του προσώπου, δύνανται να φέρουν ως άλλοι τρεις Μάγοι την αλλαγή -προς το καλύτερο- της ποιότητας ζωής μιας 40+ που δεν ξέρει πλέον πού να αποδώσει την απουσία νοήματος, στόχων και -κατάλληλου- έτερου ήμισυ;- Yak Yak
Οι πλαστικές επεμβάσεις, αν πετύχουν μπορεί να σε ανεβάσουν ψυχολογικά για λίγο καιρό, αλλά νόημα και στόχους δεν θα σου δώσουν, πόσο μάλλον κατάλληλο έτερον ήμισυ. Αυτά δεν επιτυγχάνονται με εξωτερικές επεμβάσεις, αλλά με εσωτερικούς σεισμούς και εκρήξεις. Δεν γίνεται να πληρώσεις για να βρεις νόημα στη ζωή σου, κι όποιος σου το υποσχεθεί, απλώς θέλει τα λεφτά σου. Δώσε τα καλύτερα σε έναν καλό ψυχαναλυτή.
__________________
7.
Α μπα, θα διαφωνήσω και πολύ. Ερώτηση 3 4/3/2016.
Κατ' αρχάς, τι επιχείρημα είναι ότι το κάνουν 50.000.000 άνθρωποι, άρα είναι καλό. 10% ψηφίζει Χ.Α., έχουν δίκιο; Εκατομμύρια Αμερικανοί λένε να μη διδάσκουν το Δαρβίνο στα σχολεία. Πότε αποφασίσαμε ότι αν κάτι έχει πέραση αυτομάτως είμαστε εμείς οι λάθος αν δεν το ακολουθούμε;
Και σχετικά με τις ονλάιν γνωριμίες, κάνεις δύο πολύ μεγάλα άλματα στην υπόθεση "πες ότι τον γνώρισες στο μπαρ".
1. Δεν γνωρίζουν όλοι κόσμο στα μπαρ. Μπορεί να σου βγει καλή περίπτωση (εκ πείρας) μπορεί να σου βγει και στόκερ (εκ πείρας).
2. Η ΜΕΓΑΛΗ διαφορά είναι ότι έναν άνθρωπο που θα τον πάρεις σπίτι σου γιατί τον είδες στο δρόμο και σου γυάλισε, είναι γιατί ξέρεις τουλάχιστον ότι είναι υπαρκτό άνθρώπινο ον. Δεν είναι μποτ, και αν ψωνίζεις 30χρονη ξανθιά, δεν είναι στην πραγματικότητα 50αρης φορτηγατζής. Επίσης, μέχρι να αποφασίσεις να τον πάρεις σπίτι σου, δεν έχεις δώσει κάποια σοβαρή πληροφορία για σένα, εκτός αν πάρει το dna από τη χαρτοπετσέτα σου. Στα ονλάιν, έχεις δώσει ένα σωρό στοιχεία βορά στον κάθε άσχετο. Αυτά τα δύο ενδεικτικά.
Δεν λέω ότι είναι κακό, δεν λέω ότι δεν θα έπρεπε να γίνεται, αλλά μην εξισώνουμε άσχετα πράγματα. Και όχι, η τεχνολογία δεν είναι κακή, ούτε ζω στο 19ο αιώνα, ούτε με έχει χαλάσει η πατριαρχία.
Δεν πρέπει να είσαι πιο προσεχτική όταν δίνεις τις συμβουλές σου; Δεν πετάμε απλά ένα "αυτή είναι η αποψάρα μου" για να μην έχουμε μετά συνέπειες.- Tech savvy
Τσάμπα θύμωσες. Είσαι εκτός θέματος.
Η κουβέντα δεν έγινε για το ποια είναι καλύτερη ή η πιο ασφαλής ή ανώτερη και κατώτερη μέθοδος για να γνωρίσεις κάποιον, ούτε εξίσωσε κανείς τίποτα. Η ερώτηση ήταν αν κάποιος που κάνει online dating είναι απελπισμένος. Η κοπέλα επίσης ρωτούσε «τι πιστεύουμε για το θέμα» σα να είναι κάτι που εμφανίστηκε προχθές και πρέπει να ερευνηθεί ως προς την χρήση του. Οι απαντήσεις ήταν πάνω σε αυτά τα ερωτήματα, και σε κανένα άλλο.
Online dating υπάρχει στην ουσία όσο υπάρχει ίντερνετ, μόνο που αρχικά δεν λεγόταν έτσι. Κάποια στιγμή κάποιοι αποφάσισαν να το οργανώσουν και να βγάλουν λεφτά από αυτό και έβγαλαν εκατομμύρια. Ήταν τόσο απλή και προφανής εξέλιξη, που κανείς μπορεί να πει ότι πολύ άργησαν. Αν τώρα, το 2016, κάποιος ρωτάει «τι πιστεύετε για το online dating, να το δοκιμάσω;» είναι σα να ρωτάει κάποιος το 1970 τι πιστεύουμε για τα ταξίδια με αεροπλάνο, να τα δοκιμάσει; Τι σημασία έχει τι πιστεύουμε εμείς ή η κουμπάρα ή η κάθε τυχαία που θα πει ότι δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να πετάει – εκατομμύρια ταξίδια έχουν γίνει ήδη, και τα αποτελέσματα υπάρχουν και είναι γνωστά, και τα αεροπορικά ταξίδια ήρθαν για να μείνουν, το ποτάμι δεν κυλάει προς τα πίσω. Γι' αυτό και η αναφορά στα πενήντα εκατομμύρια, tech savvy. Αφού είσαι και savvy, θα καταλαβαίνεις πόση σημασία έχει να έχει ελεγχθεί ένα τεχνολογικό μέσο από εκατομμύρια ανθρώπων, και τι σημαίνει όταν η χρήση του επεκτείνεται με ταχείς ρυθμούς. Το «απελπισμένος» είναι ένα στίγμα σχετικά με το online dating που έχει ξεπεραστεί προ πολλού. Μπορεί κάποιος να βάζει σε κίνδυνο τον εαυτό του με το online dating, αν δεν τηρεί κανόνες ασφαλείας και είναι άτυχος και όλα αυτά, φυσικά. Είναι άλλο μέσο, με άλλους κανόνες. Αλλά απελπισμένος δεν είναι.
Επίσης, δεν είπα πουθενά «πες ότι τον γνώρισες σε μπαρ», αυτό φαντάστηκες ότι το είπα, επειδή ήθελες να καταλάβεις αυτό που διάλεξες να καταλάβεις. Αυτό που έχω πει είναι ότι και το ίντερνετ μέρος είναι, και επιμένω σε αυτή την άποψη. Έχει άλλους κανόνες, αλλά μέρος είναι – δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντρεπόμαστε αν γνωρίσαμε κάποιον σε αυτό το μέρος.
Είμαι πάρα πολύ προσεκτική όταν δίνω συμβουλές. Δεν είμαι τέλεια ή αλάνθαστη, είμαι όσο προσεκτική μπορώ, αλλά και όσο μου επιτρέπουν οι δυνατότητες μου. Εννοείται ότι λέω αποψάρες, όπως και όλοι όσοι συμμετέχουν στα σχόλια, ακριβώς όπως έκανες κι εσύ. Είναι μια στήλη ανταλλαγής αποψάρας, αυτό είναι το «α μπα», και κανείς δεν παριστάνει ότι είναι κάτι άλλο. Αν θέλεις κάτι άλλο, πρέπει να πας αλλού.
(Γιατί τόση σιγουριά ότι δεν έχω συνέπειες;)
σχόλια