Σαν σήμερα, πριν από 20 χρόνια, έφυγε από τη ζωή ο συνθέτης Γεώργιος Πλάτων. Ήταν 83 ετών. Ξαφνικά, από καρδιακή ανακοπή, την ώρα που έψηνε τον πρωινό ελληνικό καφέ του. Το παράθυρο άνοιξε μία από μόνο του και πέταξε σαν περιστέρι.
Δεν έτυχε να τον γνωρίσω ποτέ. Τα μόνα πράγματα που είχα ανακαλύψει πολλά χρόνια πριν ήταν κάποια έργα του - από ένα cd της ΕΡΑ σε επιμέλεια Γιώργου Β. Μονεμβασίτη - και η μεγάλη εκτίμηση που έτρεφε ο Μάνος Χατζιδάκις προς το πρόσωπο του. Αργότερα, από την κόρη του, τη Λένα Πλάτωνος άκουσα τρομερές ιστορίες για το χιούμορ του, που μάλλον το κληροδότησε και στην ίδια.
Ο Γεώργιος Πλάτων εμπεριείχε την ιδιότητα του ''διασκεδαστή'' πέραν αυτής του ''συνθέτη λόγιας μουσικής''. Στα πάρτι της δεκαετίας του 1950, τότε που τα πικάπ δεν ήταν ακόμη ευρείας χρήσης, η Λένα τον θυμάται να κάθεται στο πιάνο και να παίζει τραγούδια του Αττίκ, του Σουγιούλ και του Γιαννίδη.
Μια φορά, λέει, είχε πάρει ένα μαθητή του και πήγαν να δουν στο REX συναυλία κλασικής μουσικής, αλλά κόντεψαν να τους βγάλουν έξω απ' τα γέλια, όταν ξαφνικά μια γάτα πέρασε απ' τη μια άκρη της σκηνής ως την άλλη.
Ο Γεώργιος Πλάτων ήταν πολύ προοδευτικός άνθρωπος και καλλιτέχνης, εξ ου και εκτιμούσε βαθύτατα τις ηλεκτρονικές μουσικές αναζητήσεις της κόρης του. Ενδεικτική είναι η ιστορία που καταθέτει η Λένα ειδικά γι' αυτό το αποψινό Προσκλητήριο Νεκρών:
Παραμονή Χριστουγέννων του 1982 βρέθηκα στο Stam Studio του Σπανουδάκη για να γράψω ένα ολοκαίνουργιο τραγούδι μου που θα παιζόταν αποκλειστικά στη ραδιοφωνική εκπομπή της Ρηνιώς Παπανικόλα. Ήταν το ''Μπλε'' και η πρώτη φορά που θα ηχογραφούσα σύνθεση μου από το τετρακάναλο μου κατ'ευθείαν σε στούντιο. Όλες αυτές τις ηχογραφήσεις τις πλήρωνε η ΕΡΑ τότε. Την επόμενη, ήρθε στο σπίτι ο πατέρας μου να στολίσουμε το δέντρο. ''Να σου βάλω ν' ακούσεις κάτι ολόδικό μου που το τραγουδάω εγώ;'' τον ρώτησα. ''Μα αυτό είναι ταγκό'' απάντησε μόλις τ' ακούσαμε, ''θες να το χορέψουμε;'' Να μια όμορφη ανάμνηση που έχω, λοιπόν, από τον πατέρα μου, ένα ωραίο ταγκό που χορέψαμε με μουσική υπόκρουση το τραγούδι μου, το οποίο λίγο μετά μπήκε στις ''Μάσκες Ηλίου''.
Η απώλεια του κόστισε πολύ της Λένας Πλάτωνος. Ένα χρόνο μετά, βυθισμένη στη μελαγχολία, θα μάθαινε από το ραδιόφωνο και για το θάνατο του πνευματικού της πατέρα, Μάνου Χατζιδάκι, και θα αντιμετώπιζε ακόμη ένα χτύπημα.
Στις 23 Μαρτίου του 2007 συνέθεσε ένα τραγούδι με τίτλο ''Πένθος'' για την απώλεια του πατέρα της. Θα έμπαινε στα ''Ημερολόγια'' του 2008, το δισκογραφικό comeback της από την Οδό Πανός, αλλά τελικά έμεινε εκτός. Σήμερα, για την 20η επέτειο από το θάνατο του πιο αγαπημένου της προσώπου, η Λένα Πλάτωνος ανοίγει το προσωπικό της ημερολόγιο και μας χαρίζει αυτό το άγνωστο μωβ διαμάντι της:
Στο βίντεο του post, ο κορυφαίος πιανίστας Κωνσταντίνος Παπαδάκης ερμηνεύει το ''Anticipation'', κομμάτι που ο Γεώργιος Πλάτων έγραψε για την κόρη του, Λένα.
Την ευχαριστώ για την παραχώρηση όλων των ντοκουμέντων.
