Το πρώτο πράγμα που επισημαίνουμε είναι η αντίθεση μεταξύ λόγου και μουσικής. Ενώ έχουμε ένα σουινγκάτο ρυθμικό κομμάτι, απόλυτα εξωστρεφές, ο λόγος είναι αιχμηρός και μιλάει ως επί το πλείστον για την κατάσταση των σύγχρονων κοινωνιών και για τη μοναξιά της ηρωίδας. Αυτή η κόντρα έχει ως αποτέλεσμα να λάμπει το στιχούργημα και άρα ως τραγούδι μάλλον πέτυχε το στόχο του. Πολύ καλό και το επίπεδο της ερμηνείας με τον ήχο της φωνής της να μεταβάλλεται σε ορισμένα σημεία, αναλόγως με το νόημα των στίχων.
2. Γλυκό πρωί (Μουσική - στίχοι: Μαρίζα Ρίζου)
Το γλυκό πρωί για την δημιουργό παίρνει τη μορφή μιας ρυθμικής τζάζι σύνθεσης, πλούσια ενορχηστρωμένης με πνευστά, κιθάρα και μπάσο, στην οποία εκφράζει τη συναισθηματική της ολοκλήρωση στην επαφή με τον αγαπημένο της - μια σχέση που φαίνεται να βγάζει και τους δύο τελείως έξω απ' την πραγματικότητα.
3. Μία άλλη ευτυχία (Μουσική: Μαρίζα Ρίζου - Δημήτρης Σιάμπος/ Στίχοι: Μαρίζα Ρίζου)
Το πιο ενδιαφέρον μέχρι στιγμής κομμάτι από την άποψη της μελωδικής του γραμμής: επίσης μία τζάζι ρυθμική σύνθεση με ένα όμορφο πιανιστικό σόλο που το συνοδεύει ευφυώς ένα κοντραμπάσο πιτσικάτο. Σε ότι αφορά το στίχο, παρουσιάζεται η γνωστή ερωτική κατάσταση του ''μαζί δεν κάνουμε και χώρια δε μπορούμε'', της φανερής αγάπης και του υποδόριου μίσους που συνυπάρχουν σε κάθε σχέση.
Ξεκινάει ως Ερίκ Σατί, εξελίσσεται τζάζι και λίγο παρακάτω κλείνει αμυδρά το μάτι στον Τομ Γουέιτς. Όμορφο τραγούδι - ντουέτο της Ρίζου με τον, απρόσμενα καλό σε θέση τζαζ τραγουδιστή, Θέμη Καραμουρατίδη. Η περιπέτεια της αγάπης εκφράζεται μέσα από την αγωνία τού ποιος από τους δύο θα υπερισχύσει μέσα σε μία σχέση, ενώ διατυπώνεται η ευχή να έχει συνέχεια η περιπέτεια αυτή (''Περιμένει μια αρχή μετά το τέρμα'')
6. Θυμωμένο βαλς (Μουσική - στίχοι: Μαρίζα Ρίζου)
Ένα βαλς με μεγάλη αρμονική κινητικότητα, τρομερά ευέλικτο, όπου εκείνη εκτελεί ολόκληρη εγκεφαλική διεργασία για να φτάσει στο συμπέρασμα πως θα ειν' αυτή που θέλει και όχι αυτή που θέλουν οι άλλοι. Η προαναφερόμενη ευελιξία χαρακτηρίζει το κομμάτι τόσο σε οργανικό επίπεδο, όσο και σε φωνητικό, με τους τζάζι βοκαλισμούς της Ρίζου.
7. Η μπόσα νόβα του Ησαΐα (Μουσική - στίχοι: Φοίβος Δεληβοριάς)
Έξοχη διασκευή στο γνωστό τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά. Και όχι απλά έξοχη, αλλά το τραγούδι κατά την ταπεινή μας γνώμη βρήκε τον τέλειο εαυτό του!
8. (O πιο δικός μου) Δράκος (Μουσική - στίχοι: Μαρίζα Ρίζου)
Το πιο μυστηριώδες στιχουργικά κομμάτι, αφού κάποιος μοιάζει να παρακολουθεί τη ζωή της ηρωίδας σε σημείο να της κλέβει τη χροιά της φωνής της. Παρ' όλα αυτά, έχουμε και πάλι αντίστοιξη μουσικής και στιχουργήματος, εφόσον πρόκειται για μια καθαρόαιμη τζαζ σύνθεση.
Εν κατακλείδι, ένα όμορφο και σύντομο σε διάρκεια μίνι άλμπουμ (οχτώ τραγούδια) που μοιάζει με ωραίο ταξίδι. Τα συγχαρητήρια πηγαίνουν στον ενορχηστρωτή Δημήτρη Σιάμπο για το τζάζι και λάουντζ κλίμα, μάλλον σπάνιο για τα εγχώρια δεδομένα, που κατάφερε να χτίσει, και στον Γιάννη Παξεβάνη για τη φροντίδα του όλου ήχου. Η Μαρίζα Ρίζου είναι ταλέντο και μάλιστα μεγάλο, έτσι απλά!
Με αυτό το post, επαναδραστηριοποιείται για το Προσκλητήριο Νεκρών η στήλη δισκοκριτικής ''Στο Ντιβάνι του Δισκαναλυτή'' που ξεκίνησε το 2009 στο blog ''Άσματα και Μιάσματα'' και συνεχίστηκε στη ''Βιβλιοθήκη'' της ''Ελευθεροτυπίας'' επί των ημερών του Γιώργου Χρονά. Με δύο-τρεις δισκαναλύσεις το μήνα, νομίζω, θα είμαστε ΟΚ από δω και πέρα! Καλές ακροάσεις σε εμάς & καλές αναγνώσεις σε εσάς!
