Είναι μια μπερδεμένη υπόθεση, που οι εμπλεκόμενοι υποστηρίζουν αντικρουόμενα πράγματα: Η κα Αλίκη Παπαχελά, που σύμφωνα με τα social media ήταν αλληλέγγυα κι έκανε λάικ στην κατάληψη χώρου για να μείνουν οι πρόσφυγες, διαπίστωσε πως η κατάληψη έγινε στο δικό της ακίνητο και αναφώνησε «Ντροπή στους αλληλέγγυους».
Δεν είναι καθόλου παράλογο να διαμαρτύρεσαι που χωρίς την άδειά σου καταπατήθηκε η περιουσία σου, όμως προκάλεσε εντύπωση κυρίως επειδή η κα Παπαχελά θεωρούνταν αλληλέγγυα. (Η ίδια τονίζει σήμερα μετανιωμένη: «Ντροπή μόνο και μετάνιωμα για πολλά που πίστεψα στην ζωή μου...»).
Εντωμεταξύ όπως προκύπτει από φίλη της, η ιδιοκτήτρια του ακινήτου είχε κάνει λάικ στην είδηση της κατάληψης, ίσως πριν καταλάβει ότι επρόκειτο για τη δική της περιουσία:
Όπως ήταν αναμενόμενο έγινε αντικείμενο χλεύης, από τους αλληλέγγυους αλλά και μη.
Επίσης, μια άλλη γυναίκα, αυτή που πέρσι είχε συζητηθεί επειδή περιέγραψε το περιστατικό με την Ζωή Κωνσταντοπούλου στο βενζινάδικο (τότε την είχαν βγάλει τρελή οι Συριζαίοι, σήμερα θα την πίστευαν μετά χαράς) σχολίασε:
Τέλος, οι πρώην σύντροφοί της την κατηγορούν πως έφαγε λεφτά απ' τους εργαζόμενους του ξενοδοχείου, ενώ απ' ό,τι προκύπτει δεν ήταν υπεύθυνη του City Plaza (και άρα και των πληρωμών) αλλά ιδιοκτήτρια του χώρου, τον οποίον νοίκιαζε σε ξενοδόχο. Είναι πάντως αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο χώρος είναι δικός της και μπορεί να τον κάνει ό,τι η ίδια θέλει.Μακάρι να τον έδινε οικειοθελώς για να μείνουν πρόσφυγες, αλλά απ' τη στιγμή που δεν το κάνει, κανείς δεν θα έπρεπε να την υποχρεώνει με το ζόρι.
*Ακολουθεί η άποψη της κυρίας Αλίκης Παπαχελά:
Για την κατάληψη του City Plaza: Ντροπή στους «Αλληλέγγυους».
Αναγκάζομαι να κάνω δημοσίευση που δεν θα ‘θελα, επειδή μαθαίνω ότι έχει γίνει και σελίδα καλέσματος αλληλέγγυων στο facebook για να στηρίξουν την κατάληψη του ξενοδοχείου CITY PLAZA στην Αχαρνών.
Το να καταλαμβάνεις ιδιωτικό χώρο, να αρνείσαι να τον εγκαταλείψεις όταν στο ζητάει ο ιδιοκτήτης, να τον ξεφτιλίζεις λεκτικά και να του λες ότι τα δικαιώματά του είναι τίποτα μπροστά στων προσφύγων δεν είναι ούτε αλληλεγγύη ούτε δικαιοσύνη ούτε χτύπημα του καπιταλισμού. Αν σκοτώνοντας εμένα νομίζετε ότι θα έρθει παγκόσμια ειρήνη, δικαιοσύνη και ανθρωπιά, είστε μακριά νυχτωμένοι.
Ντροπή μόνο και μετάνιωμα για πολλά που πίστεψα στην ζωή μου…
Eκτός του χλευασμού που υπέστην απ’ τους «αλληλέγγυους» σ’ ότι και να έλεγα στην προσπάθειά μου να τους πείσω να φύγουν χωρίς παρατράγουδα μόνοι τους, άκουσα κι απ’ τον μεσήλικα «αρχηγό» τους ότι «θα μου χώσει μία» και να ξεκουμπιστώ. Εκείνη την ώρα που με χλεύαζαν και έβριζαν, ήρθε και μεσίτης με πελάτη να το δεί και ακούγοντάς με να του μιλάω στο τηλέφωνο λέγοντάς του ότι έχουν κάνει κατάληψη και να φύγει, άρχισαν να γελάνε λέγοντας «Kοίτα η μαλ… νομίζει ότι μας κοροϊδεύει» και άλλα όμορφα! Μαθαίνω επίσης, απ’ ευθείας απ’ τον ΟΗΕ, ότι υπάρχουν ανάμεσα στους «αλληλέγγυους» μέλη ΜΚΟ.
Ροσινάντε, ΑΡΑΝ, ΛΑΕ είναι οι»Αλληλέγγυοι» καταληψίες στο City Plaza; 20 ευρώ το κεφάλι κόβετε για να τους βάλετε μέσα; Με ξένα κόλλυβα;
Και για πείτε μου, ποιοί είστε και με τι δικαίωμα ορίζετε τη δική μου ζωή; Πήγα να ορίσω εγώ την δική σας; Ήρθα να κάνω κατάληψη στο σπίτι σας και να βάλω όποιον θέλω και να σας προπηλακίσω κιόλας; Έδειρα κανέναν όπως προπηλακίσατε και δείρατε την επί χρόνια γραμματέα της εταιρίας και προσωπική μου φίλη, που ήρθε και σας φώναζε να φύγετε γιατί είναι ιδιωτικός ο χώρος; (Παρεμπιπτόντως και 35 χρόνια πληρωνόταν κανονικά η συγκεκριμένη γραμματέας, και το εφάπαξ της πήρε από μένα και την σύνταξή της απ το 2010.)
Επειδή ξέρω, λοιπόν, ποιά συμφέροντα κρύβονται πίσω σας κι επειδή το πράγμα είναι στημένο εδώ και καιρό, κι επειδή δεν ενδίδω σε ορέξεις, μια και καλή και για τελευταία φορά:
Το κτίριο δεν είναι εγκαταλελειμένο, ούτε κατασχεμένο, ούτε δημευμένο. Δεν έχει υποθήκες και τα χρέη του αφορούν τα ΕΝΦΙΑ και τα πανωτόκια του τα τελευταία χρόνια που δεν υπήρχαν έσοδα για να πληρωθούν οι μνημονιακοί φόροι, και τα ταμεία που αφορούν αποκλειστικά εμένα, γιατί είμαι η μόνη εργαζόμενη της εταιρίας μου. Αλλοι εργαζόμενοι που να τους χρωστάω δεν υπάρχουν ούτε πιστωτές. Αρκετά με τα ψέμματα που διαδίδετε.
Α ρε Κουτσούμπα πόσο δίκιο είχες!
Ο κύριος παρακάτω, δίνει πληροφορίες λεπτομερειακές για το ξενοδοχείο. Που τα ξέρει; Μήπως κάποιοι απ τους «αγοραστές» που έχουν φάκελο με τα στοιχεία τον ενημερώνουν; Καταλάβατε τώτρα ποιός «στήνει παιχνίδι» κι έχει συμφέροντα; Πόσα σας δίνει ρε «αλληλέγγυοι»;
Ανεβάζω τις φωτό για να καταλάβετε κάπως και πόσο επικίνδυνο είναι όλο αυτό κυρίως για τους ανθρώπους που οι «αλληλέγγυοι» εγκλώβισαν επί της ουσίας στο City Plaza. Αφού έσπασαν λουκέτα και κλειδαριές έχουν βάλει αλυσίδα δικιά τους και face control.
Το κτίριο δεν έχει ρεύμα ούτε πυρασφάλεια κι είναι επτά όροφοι. Έχουν γεμίσει τον τόπο με λάμπες πετρελαιου για φως και δεν ξέρω τι άλλο και τους έχουν κλειδώσει μέσα. Αν πιάσει μια φωτιά, άστε το κτίριο, τους ανθρώπους που θα καούν σαν τα ποντίκια δεν τους σκέφτονται;
Επίσης αν κάποιος πάθει κάτι στον έβδομο όροφο, πως θα τον πάρει ασθενοφόρο; Μερικά απ τα χιλιάδες ερωτήματα. Και φυσικά ότι και να συμβεί υπαίτια απέναντι στον νόμο είμαι εγώ κι όχι οι «αλληλέγγυοι». Συγχαρίκια και πάλι!
Τις φωτό τις τράβηξα κατά τις 10 το βράδυ:
Κυρία Λεγάκη κι όσοι διακινείτε τέτοια ψέματα για να υπερασπιστείτε το «δίκαιον» της καταπάτησης ιδιωτικού χώρου, μάθετε ότι είναι διαφορετική η ιδοκτήτρια εταιρεία και διαφορετική η εταιρεία εκμετάλλευσης που το νοίκιαζε απ την ιδιοκτήτρια μέχρι το 2010. Εμένα, λοιπόν μου ανήκει η ιδιοκτήτρια. Και στον κύριο Παναγιώτη Τσατσάνη, ξενοδόχο, και τον γιό του και την γυναίκα του ανήκε η εταιρεία εκμετάλλευσης.
Ουδέποτε δούλεψα σαν «ξενοδόχα» ούτε είχα καμμία δουλειά με τους εργαζόμενους του κυρίου Τσατσάνη. Ο εν λόγω σταμάτησε να πληρώνει τα ενοίκια για το κτίριο του ξενοδοχείου που μου ανήκε απ το 2009 και δεν μπορούσα και να τον εξώσω. Εκείνος έλαβε επιδοτήσεις ή ότι άλλο, η δική μου εταιρεία ποτέ καμμία επιδότηση από πουθενά.
Ο εξοπλισμός του ξενοδοχείου ανήκε σε κείνον και είχα εγώ βάσει της σύμβασής μας ενέχυρο επί αυτού αν δεν με πλήρωνε. Τον Μάρτη του 2010, λοιπόν, ήρθαμε σε συμφωνία για να αποχωρήσει απ το ακίνητό μου να μου αφήσει τον εξοπλισμό έναντι των χρεών του προς εμένα και να αποχωρήσει. Αποχώρησε και αμέσως μετά κήρυξε πτώχευση αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους και άλλους προμηθευτές κλπ.
Οι εργαζόμενοι, λοιπόν θεώρησαν καλό να βάλουν σύνδικο ζητώντας από λαμπτήρες μέχρι σωλήνες αποχέτευσης για να «βγάλουν» αυτά που τους χρώσταγε ο Τσατσάνης, όχι εγώ! (Μην ξεχάσω και τα αλατοπιπέρα και τις χαρτοπετσέτες!) Κι έτσι πήγαμε δικαστικά διεκδικώντας ο καθένας τα δικά του χρεωστούμενα, οι εργαζόμενοι τ απλήρωτά τους κι εγώ τα δικά μου απλήρωτα. Η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμα αποφανθεί, οπότε εγώ δεν είμαι σε θέση να αρνηθώ ή να αποδεχθώ καμμία νόμιμη απόφαση. Οταν αποφανθεί η δικαιοσύνη τότε φυσικά θα κάνω τα νόμιμα.
Σταματήστε τα ψέμματα γιατί υπάρχουν ντοκούμεντα και χαρτιά που αποδεικνύουν την αλήθεια. Και κυρία Antonia Legaki ανασκευάστε παρακαλώ!
—
