Thomas Hobbes: Περί της φύσης του ανθρώπου

Ο Χομπς αναζητεί μιαν ιδεατή ισορροπία ανάμεσα στον χρησιμοθηρικό εγωισμό των ανθρώπων και στο καλώς εννοούμενο ένστικτο αυτοσυντήρησής τους, ανάμεσα στα πάθη και στη λογική, στον ωφελιμισμό και στην ανάγκη αλληλεγγύης, στο άτομο και το σύνολο. Η απαισιοδοξία του επαληθεύεται στη μετανεωτερική εποχή μας, που είδε τις μεγάλες ιδεολογίες να αυτοδιαψεύδονται, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία να εκφυλίζεται, την κρούστα του Διαφωτισμού να σπάζει από τους επαναφορτιζόμενους εθνοθρησκευτικούς φανατισμούς – και τους ανθρώπους να εξακολουθούν να ανταγωνίζονται και να αλληλοεξοντώνονται. Ο Χομπς είναι ο ανατόμος της ανθρώπινης φύσης που δεν αλλάζει.