Μαρσέλ Προυστ: Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, VI Η Αλμπερτίν αγνοούμενη
Με την Αλμπερτίν αγνοούμενη, έκτη ενότητα του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, δεν κλείνει απλώς ο κύκλος του «μυθιστορήματος της Αλμπερτίν», που περιλαμβάνει και την προηγούμενη πέμπτη ενότητα, τη Φυλακισμένη, αλλά ολοκληρώνεται και η επεξεργασία της θεματικής των περιπετειών της συνείδησης, ειδικότερα των διεργασιών του έρωτα και της ζηλοτυπίας. Η ολοκλήρωση αυτή αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ανάδυση, στον επόμενο και τελευταίο τόμο, τον Ανακτημένο Χρόνο, ενός πρωτότυπου και ιδιαίτερα επίκαιρου στοχασμού για τον ρόλο και τη σημασία της μαθητείας της Τέχνης στην οικοδόμηση της ατομικής και συλλογικής ζωής, στα συμφραζόμενα μιας ολοένα και πιο γενικευμένης μετάβασης της ανθρωπότητας από τις παραδοσιακές δομές της ύπαρξης στην κατάσταση της νεωτερικότητας.
Η Αλμπερτίν αγνοούμενη, σύντομο αλλά εξόχως συμπαγές επεισόδιο, και, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του ίδιου του συγγραφέα, πιθανότατα το πιο καλογραμμένο τμήμα του μυθιστορήματος, απαρτίζεται από τέσσερα κεφάλαια, τα οποία αναφέρονται, αντίστοιχα, στις ψυχικές διακυμάνσεις του ήρωα με αφορμή τη φυγή και τον θάνατο της Αλμπερτίν, στις επιπτώσεις της υιοθεσίας και της μετονομασίας της Ζιλμπέρτ Σουάν σε δεσποινίδα Ντε Φορσβίλ, στο ταξίδι του ήρωα και της μητέρας του στη Βενετία, και, τέλος, στις αναδιατάξεις του κοινωνικού ιστού που προκαλούνται μέσα από την τέλεση δύο γάμων. Ο άξονας που διατρέχει τον τόμο είναι, ωστόσο, η εξαντλητική ανάλυση μίας από τις ψυχολογικές παραμέτρους της έννοιας του Χρόνου, της διεργασίας της Λήθης. Ο Μαρσέλ Προυστ δεν αναδεικνύεται απλώς εδώ, γι' άλλη μια φορά, μεγάλος συγγραφέας, αλλά και ψυχολόγος εφάμιλλος του Φρόιντ.
Η έκδοση περιλαμβάνει, σ' ένα Επίμετρο, μια σύντομη παρουσίαση των ζητημάτων που εγείρει η προτελευταία αυτή ενότητα του έργου, στην οποία ο Προυστ αφιέρωσε μεγάλο μέρος από τις ύστερες δυνάμεις του. Καθώς επίσης και τις τρεις τελευταίες απαντήσεις του συγγραφέα σε δημοσιογραφικές έρευνες και τη νεκρολογία του, την οποία συνέταξε ο πιο στοχαστικός από τους πρώτους αναγνώστες του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, ο διευθυντής της «Νέας Γαλλικής Επιθεώρησης» Ζακ Ριβιέρ.
