Μπορεί να είσαι εναντίον της ευθανασίας, μέχρι να σου συμβεί κάτι, ή να συμβεί σε κάποιον που αγαπάς.
Όταν η μητέρα μου έφτανε προς το βασανιστικό τέλος της ζωής της, μετά από χρόνια χαμένης μάχης με τον καρκίνο, είχε φριχτούς πόνους που δε σταματούσαν λεπτό και σχεδόν δεν μπορούσε να κουνηθεί. Τότε ήταν που μας το ζήτησε. Να κάνουμε κάτι. Παγώσαμε και -τελείως εγωιστικά- προσπαθήσαμε να της το βγάλουμε απ' το μυαλό.
Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο είπαμε, «θα το ψάξουμε», κάποιος τρόπος θα υπάρχει. Μορφίνη; Κάποιος που δουλεύει σε νοσοκομείο; Κάποιος που θα βοηθούσε στα κρυφά;
Ποιος θα έκανε όμως, αν βρίσκαμε τελικά τρόπο, την τελική ένεση; Βγήκα μπροστά. Την αγαπούσα τόσο πολύ, που θα ξεπερνούσα τους φόβους μου και θα έκανα ό,τι -παράνομο, στη συγκεκριμένη περίπτωση- χρειαζόταν. Εξοργισμένος που η ευθανασία είναι ακόμη εκτός νόμου στην Ελλάδα (και σε πολλές χώρες του κόσμου). Θυμωμένος, πολύ θυμωμένος.
Πριν το πάρουμε απόφαση να κάνουμε κάτι, η μητέρα μου -που χειροτέρευε εξάλλου ραγδαία- πέθανε, τελικά, από φυσικά αίτια. Το πρωί της ημέρας που θα παίρναμε τις αποφάσεις. Μας έβγαλε απ' τη δύσκολη θέση, μας γλίτωσε απ' τις τύψεις και τις αμφιβολίες. Ησύχασε.
Ακριβώς πέντε χρόνια μετά, παραμένω το ίδιο εξοργισμένος με τη στέρηση του δικαιώματος επιλογής του θανάτου απ' τον άμεσα εμπλεκόμενο.
Με αυστηρότατες προδιαγραφές, ναι, μόνο σε ανίατες περιπτώσεις, ό,τι άλλο θέλετε προσθέστε το, όμως φτιάξτε επιτέλους τον νόμο.
*Δεν γνωρίζω καλά τον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Βέλιο για να πω αν τον εκτιμώ ή όχι, εκτίμησα όμως τη στάση του, σε μεσημεριανή εκπομπή, με την οποία ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα που κάποτε έπρεπε να γίνει.
Διάβασα στου Δ. Αλικάκου:
«Απόφαση θανάτου, μάθημα ζωής!Νομίζω συμβαίνει για πρώτη φορά στην ελληνική τηλεόραση. Με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Αλέξανδρος Βέλιος ανακοινώνει την απόφασή του να προχωρήσει σε ευθανασία. Να πεθάνει.
Και όμως... δίνει μάθημα ζωής!
Συγκλονιστικό βίντεο.
(έξι λεπτάκια, και χαμένα δεν θα πάνε)»
