Luis Sepulveda: Το τέλος της Ιστορίας
1917, Οκτωβριανή Επανάσταση
«Μετά από μια διαταγή του πρώτου κομισάριου του λαού, ένας κόκκινος στρατιώτης απίθωσε πάνω στο τραπέζι μιαν ανατριχιαστική φωτογραφία που έδειχνε καμιά πενηνταριά εργάτες, απαγχονισμένους από τα κοζάκικα στρατεύματα στο Αικατερίνοσλαβ, και πρόσταξε τον αταμάνο να κοιτάξει τη φωτογραφία. Ο κοζάκος παραλίγο να σωριαστεί χάμω, αλλά τον συγκράτησαν δύο κόκκινοι στρατιώτες. Είχε μπροστά του μιαν ακατάρριπτη απόδειξη των πάμπολλων εγκλημάτων που είχαν διαπραχθεί κατά του ρωσικού λαού, κι εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι τον περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα».
21ος αιώνας
«Γνώρισα τον Σλάβα το 1977, όταν ήταν νεαρό στέλεχος της Κα Γκε Μπε, επιφορτισμένος με τους Λατινοαμερικάνους που μαθαίναμε την τέχνη του πολέμου. Ο Σλάβα ήταν σκληρός αξιωματικός, αμείλικτος στις τιμωρίες του, με αθλητικό παράστημα και μαλλιά σαν αλμπίνου. Τώρα τον είχα απέναντί μου, στην άλλη πλευρά του τραπεζιού, μεταλλαγμένο σε χοντρό αλκοολικό, και με δυνάμεις που έφταναν ίσα ίσα να σηκώνει το Rolex που άστραφτε στον αριστερό καρπό του».
«Αποτραβηγμένος από τα εγκόσμια, ο Χουάν Μπελμόντε, ο παλαίμαχος επαναστάτης με το "όνομα ταυρομάχου", ο ελεύθερος σκοπευτής που εκπαιδεύτηκε στην καλύτερη στρατιωτική σχολή της Σοβιετικής Ένωσης, καλείται να επανέλθει στη δράση για να σκοτώσει έναν βασανιστή της χούντας του Πινοτσέτ που εκτίνει ποινή ισοβίων σε μια φυλακή πολυτελείας. Η απάντηση στο αστυνομικό ερώτημα αν θα τον σκοτώσει είναι στο μυαλό του συγγραφέα. Η απάντηση στο ηθικό ερώτημα αν πρέπει να τον σκοτώσει (στο οποίο ο Σεπούλβεδα έχει δηλώσει ότι αδυνατεί ν' απαντήσει), σ' αυτό του αναγνώστη».
