Μαρία Στασινοπούλου: Χαμηλή βλάστηση

Ιστορίες που προϋποθέτουν προσεκτική ματιά πάνω σε πρόσωπα και γεγονότα ξεχωριστού ενδιαφέροντος. Στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή ιδωμένα με διάθεση ειρωνική και χιουμοριστική, που κάποτε ερωτοτροπεί με το ανέκδοτο. Τα πράγματα έγιναν όπως περιγράφονται, ίσως και διαφορετικά, μπορεί όμως και να επινοήθηκαν ή να υλοποιήθηκαν με το συνταίριασμα φαντασίας και πραγματικότητας. Λόγος πυκνωμένος που εστιάζει στο απλό και στο αλλότριο και εκτείνεται άλλοτε σε ελάχιστες αράδες και άλλοτε σε λίγες ή περισσότερες σελίδες.

«Άκουσα πρόσφατα κάτοικο των πολύπαθων, κοντινών στη γειτονική τουρκική ακτή, νησιών μας να αφηγείται ότι πρόσφερε σε έναν Σύρο πρόσφυγα νερό και φαΐ και τον περιέθαλψε. Εκείνος, φεύγοντας, του είπε: "Δεν έχω τίποτε να σου δώσω για να σε ευχαριστήσω. Πάρε, σε παρακαλώ, το κλειδί του σπιτιού μου στη Συρία· αυτό έχω μόνο". Πρόσφερε τη μοναδική αυταπάτη του, ότι θα μπορούσε τάχα να γυρίσει κάποτε πίσω». («Η μοναδική αυταπάτη», σ. 115)