Μία νέα μεθοδολογία ανακύκλωσης και επανάχρησης αισθητηρίων συστημάτων, που μειώνει σημαντικά το κόστος ανάπτυξης διαδραστικών έργων τέχνης, χρησιμοποίησαν ερευνητές του εργαστηρίου inArts, με συντονιστή τον δρ. Γιάννη Δεληγιάννη, μέλος ΔΕΠ του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, σε πρόσφατη καινοτόμο έρευνα που ανέπτυξαν.
Η έρευνα ξεκίνησε με στόχο τη μείωση του κόστους δημιουργίας διαδραστικών συστημάτων και εγκαταστάσεων τέχνης, που σήμερα είναι ιδιαίτερα υψηλό, κυρίως λόγω των αισθητηρίων συστημάτων που χρησιμοποιούνται, αλλά και των ιδιαίτερων προγραμματιστικών απαιτήσεων τους. Τα συγκεκριμένα έργα τέχνης βασίζονται σε αισθητήρια συστήματα, τα οποία εντοπίζουν τι συμβαίνει στο περιβάλλον και προσαρμόζουν ανάλογα το περιεχόμενο τους, ή πολλές φορές επιτρέπουν τη διάδραση με τους επισκέπτες.
Παλιά μεταχειρισμένα εξαρτήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, όπως ποντίκια, κάμερες ή πληκτρολόγια, αλλά και κάθε άλλη συσκευή που διαθέτει ενσύρματο ή ασύρματο σύστημα επικοινωνίας με τον υπολογιστή, μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί με τελείως διαφορετικό ρόλο. Για παράδειγμα, ένα παλιό ποντίκι, το οποίο υπό κανονικές συνθήκες χρησιμοποιείται για την καταγραφή σε δυο άξονες με μεγάλη ακρίβεια της κίνησης του κέρσορα στην οθόνη του υπολογιστή και διαθέτει από έναν έως τρεις διακόπτες (τα μπουτόν του), μετά από την αλλαγή της χρήσης του και τον ανασχεδιασμό της διάδρασης, χρησιμοποιείται από δημιουργούς και ερευνητές για τον εντοπισμό και αποτύπωση της κίνησης ενός αντικειμένου στο επίπεδο, τον ρυθμό με τον οποίο ένας επισκέπτης ανοίγει μία πόρτα αλλά και το πότε κάποιος πατά επάνω σε μία επιφάνεια. Κάμερες από παλαιούς υπολογιστές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό κίνησης των επισκεπτών, τη θέση τους στον χώρο και την αναγνώριση αντικειμένων με συγκεκριμένο χρώμα ή σχήμα, υλοποιώντας παιχνίδια, στα οποία ο χρήστης χρησιμοποιεί το σώμα του ή αντικείμενα του χώρου ως χειριστήρια.
«Βασικός στόχος μας, στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, είναι η υλοποίηση πειραματικών συστημάτων στην τέχνη, χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνολογίες ως βάση για τη δημιουργία νέων έργων και συστημάτων. Συχνά, το κόστος είναι απαγορευτικό, καθώς τα συστήματα που πρέπει να αναπτυχθούν απαιτούν ιδιαίτερες λύσεις διάδρασης και εντοπισμού των ενεργειών των επισκεπτών. Γι' αυτόν τον λόγο σχεδιάσαμε και δοκιμάσαμε με φοιτητές μία νέα μέθοδο επανάχρησης υλικού σύγχρονων συσκευών που διαθέτουν αισθητήρες, ώστε να μειωθεί το κόστος και να μπορέσουν οι νέοι δημιουργοί να υλοποιήσουν τις δημιουργικές ιδέες τους χωρίς να κατασκευάσουν τα πάντα από την αρχή. Σήμερα, οι φοιτητές μας δημιουργούν σύγχρονα έργα τέχνης χρησιμοποιώντας υλικά προερχόμενα από παλαιές συσκευές και ανακυκλώσιμο υλικό που συχνά βρίσκει κανείς στα σκουπίδια όταν ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής του», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Δεληγιάννης.
Επιπλέον, η έρευνα παρουσιάζει μία μέθοδο επιλογής των κατάλληλων συνδυασμών παλιών εξαρτημάτων υπολογιστών, αισθητηρίων, ώστε οι δημιουργοί να εξασφαλίσουν την επάρκεια της ποιότητας διάδρασης, όσον αφορά την απόδοση του συστήματός τους, καθώς συγκρίνονται τεχνικά στοιχεία, όπως η δειγματοληψία, ο ρυθμός ανανέωσης, το εύρος ζώνης για τη μεταφορά της πληροφορίας, όλα σημαντικά στοιχεία για την επιλογή του πλέον κατάλληλου αισθητηρίου υλικού για την τελική χρήση.
