Βρεθήκαμε σε μια σουίτα του Λήδρα Μάριοτ απ' όπου ''έβγαινε'' η μεσημεριανή εκπομπή της Δήμητρας Γκουντούνα για την ΕΡΤ.
Ο τραγουδοποιός Γιώργης Χριστοδούλου παρουσίαζε τότε το "Η αγάπη είναι ένα πορτοκάλι" που είχε κυκλοφορήσει πρόσφατα - πρέπει να ήταν λογικά το 2001.
Ο Μιχάλης Ασλάνης έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε τηλεόραση μετά από αρκετό καιρό και συγκεκριμένα μετά από τις φασιστοειδείς εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου.
Μου έκανε εντύπωση η συστολή με την οποία απευθυνόταν όταν μιλούσε σε όλους, σα να μας ευγνωμονούσε που ήταν εκεί, και η συγκρατημένη χαρά του για το γεγονός ότι ξαναέβγαινε πάλι να μιλήσει για τη δουλειά του - κάποια φορέματα, θυμάμαι, το καθένα με επιρροές από μια διαφορετική δεκαετία.
Η εκπομπή ήταν ζωντανή. Ο Ασλάνης παρουσίαζε τη δουλειά του με τα μοντέλα του και μιλούσε γι' αυτήν και ο Γιώργης τραγουδούσε ανάμεσα με τη μπάντα του.
Υπήρχε ένα "κούμπωμα" στην ατμόσφαιρα, "θα μιλήσουν για το σκάνδαλο ή δε θα πουν κουβέντα;" Ωστόσο από τους τεχνικούς που ρύθμιζαν το πλατό ακόμα κι ανάμεσα στους μουσικούς του Χριστοδούλου, ακούγονταν "γελάκια" με υπονοούμενα. Περνούσε η ώρα και στη συνέντευξη δεν αναφέρονταν τίποτα. Ώσπου φτάνουν τα φαξ από τα κεντρικά γραφεία της ΕΡΤ με τις σημειώσεις από τα τηλεφωνήματα των τηλεθεατών. Ενώ υπήρχαν και μηνύματα συμπαράστασης, τα περισσότερα ήταν υβριστικά και με άκρως ομοφοβικό περιεχόμενο.
Έβριζαν, έλεγαν πως είναι δυνατόν να βγάζετε στην τηλεόραση "αυτόν τον πούστη"... Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν φυσικά " Την ΕΡΤ την πληρώνουμε από την τσέπη μας οι φορολογούμενοι Έλληνες πολίτες, δεν είναι δυνατόν να μας δείχνετε ανώμαλους".
Καλό είναι να τα αναφέρουμε αυτά για να μη νομίζουμε πως τώρα με τη Χρυσή Αυγή σε έξαρση, του βγήκε ο φασισμός του Έλληνα. Τα φοβικά σύνδρομα τά'χει στο αίμα του ο Έλληνας, στο DNA του, για να μεταχειριστώ κι εγώ ορολογία της ''φυλής''.
Ξαφνικά, λοιπόν, έπεσε παγωμάρα. Ο Ασλάνης βουρκωμένος. Οι τρεις παρουσιαστές (ο συχωρεμένος ο Κωβαίος, ο Μελάς και η Γκουντούνα - αν δεν κάνω λάθος για τους δύο πρώτους) αμήχανοι. Διάβαζαν τα μηνύματα στα διαλείμματα από τα διαφημιστικά και δεν το πίστευαν.
Και ξαφνικά ενώ κανείς δεν ήξερε αν έπρεπε να συνεχιστεί η εκπομπή ή όχι, αν έπρεπε να διαβαστούν ή όχι τα μηνύματα στον αέρα, η Δ. Γκουντούνα έπιασε ένα ποτήρι με κρασί και ρώτησε "Ποια είναι η κάμερα μου;" Μίλησε στον αέρα πρώτα για τα υβριστικά μηνύματα και μετά είπε: ''Κι εγώ είμαι φορολογούμενη πολίτης κι εγώ πληρώνω ΕΡΤ και αναλαμβάνω την ευθύνη για τους καλεσμένους μου και την εκπομπή μου. Εδώ δε χωράνε τέτοιες συμπεριφορές, ούτε κανιβαλισμοί. Σε όποιον έλληνα φορολογούμενο δεν αρέσει, μπορεί να αλλάξει κανάλι. Έλα Μιχάλη!" και ύψωσε το ποτήρι και τσούγκρισε στην υγειά του Ασλάνη.
Ο ίδιος παρέμεινε το ίδιο ντροπαλός, μας χαιρέτισε όλους όταν τελείωσε η εκπομπή - ως και τον τελευταίο μουσικό - έναν έναν πολύ ευγενικά.
Το κράτησα στη μνήμη μου ως από τις λίγες στιγμές ανοιχτής συμπαράστασης, τόλμης και ανθρωπιάς που έχω δει σ' αυτή τη δουλειά τόσα χρόνια.
* Ευχαριστώ τον Γιώργη Χριστοδούλου για την ιστορία που μου θύμισε, με αφορμή την αυτοκτονία του συμπαθούς σχεδιαστή μόδας.
