ADVERTORIAL
Συχνά ακούς ότι πολλά ζευγάρια παίρνουν την απόφαση να χωρίσουν μετά τις πρώτες κοινές διακοπές τους. Στη δική μας περίπτωση, βέβαια, δεν προλάβαμε καν να βρέξουμε τα πόδια μας σε κάποια παραλία της Χίου αφού ο χωρισμός επήλθε... καθ' οδόν λίγο πριν ξεκινήσουν οι διακοπές μας. Βλέπετε, κατά τη διάρκεια του πολύωρου ταξιδιού με το πλοίο δόθηκαν αρκετές αφορμές και τελικά αποφάσισα να αποβιβαστώ μόνη μου όχι στο λιμάνι της Χίου αλλά σε αυτό της Μυτιλήνης. «Άλλος για Χίο τράβηξε, πήγε, κι άλλος για Μυτιλήνη», τραγουδούσα κι εγώ προσπαθώντας να ελαφρύνω την κατάσταση. Είχα μπροστά μου δέκα ημέρες να ξεχαστώ και να γνωρίσω την άγνωστη για μένα Λέσβο. Κι όσο κι αν ακούγεται τρομακτικό ή έστω βαρετό να κάνεις μόνος σου διακοπές, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό το νησί δεν σου αφήνει τα περιθώρια για να αισθανθείς έτσι.
Το τρίτο σε έκταση νησί της Ελλάδος αποτελεί ιδανικό προορισμό για κάθε τύπο ταξιδιώτη (ζευγάρια, οικογένειες, παρέες) καθώς προσφέρει πλήθος εμπειριών, από αμμουδερές παραλίες, ιαματικά λουτρά και μυστικά μονοπάτια μέσα στη φύση κατάλληλα για εξερεύνηση και πεζοπορία μέχρι ιστορικές εκκλησίες και μοναστήρια, παραδοσιακά πανηγύρια, φρέσκο ψάρι και ούζο για καλοφαγάδες. Στην προικισμένη πατρίδα της Σαπφούς, του Οδυσσέα Ελύτη, του Ηλία Βενέζη, του Στρατή Μυριβήλη και του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ θα εντυπωσιαστείς από τη βλάστηση και τα πυκνά της δάση, το μοναδικό Απολιθωμένο Δάσος και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Δάσους έξω από το Σίγρι, τον ρομαντικό και γοητευτικό Μόλυβο, την πρωτεύουσα Μυτιλήνη με τα επιβλητικά τείχη του κάστρου, το Γενί Τζαμί, το σπίτι του Ελύτη και το μουσείο του Θεόφιλου, την παραδοσιακή, ορεινή Αγιάσο, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Τεριάντ όπου εκτίθενται πίνακες του Θεόφιλου και Τσαρούχη και λιθογραφίες των Σαγκάλ, Ματίς, Πικάσο, τις παραλίες της Ερεσού και της Καλλονής και τα διάσημα λουτρά της Θέρμης.
Το μόνο κακό είναι ότι δέκα ημέρες στη Λέσβο αρκούν για να επιστρέψεις με 3-4 παραπανίσια κιλά. Λίγο το φρέσκο ψάρι και οι σαρδέλες Καλλονής, λίγο τα εξαιρετικά τυριά του νησιού και τα παραδοσιακά γλυκά, λίγο τα ουζερί της Λέσβου που είναι ένας ανίκητος πειρασμός. Στα ουζερί του νησιού, οι μυρωδιές και οι γεύσεις σκηνοθετούν προκλητικά παιχνίδια σε τοπικές συνταγές όπως σφουγγάτο, γκιουζλεμέδες, γεμιστοί κολοκυθοανθοί, σαλιγκάρια στιφάδο, γεμιστό αρνί και παστός κολιός. Φυσικά, σήμα κατατεθέν της Λέσβου είναι το ούζο, το οποίο συνδέεται στενά με την παράδοση και την ιστορία του νησιού από τον 19ο αιώνα. Το ούζο στην Ελλάδα σερβίρεται από απεριτίφ μέχρι συνοδευτικό μεζέδων αλλά και φαγητού. Σκέτο, με νερό, με πάγο ή χωρίς, είναι ευκολόπιοτο και δροσιστικό και η απόλαυσή του είναι μια πραγματική τελετουργία.
Οι κανόνες του ούζου
Μπροστά σε ένα μικρό πιάτο με λίγους μεζέδες, το ούζο έχει το δικό του ιδιαίτερο τρόπο για να το απολαύσετε. Οι κανόνες που ακολουθούν, χωρίς να είναι δεσμευτικοί, αποτελούν μέρος αυτού που στην Ελλάδα ονομάζουμε «τελετουργία του ούζου».
—Πρόσωπο με πρόσωπο. Γιατί η ώρα του ούζου δεν είναι ώρα φαγητού. Είναι η ώρα της παρέας.
—Tα ετερώνυμα έλκονται. Oι γεύσεις που συνοδεύουν το ούζο είναι συγκρουόμενες και επιθετικές. Ξινά με αλμυρά, γλυκά με πικρά, με το ούζο πάντα να επικρατεί ανάμεσά τους.
—Ένας για όλους και όλοι για έναν. Ένας μεζές από κάθε είδος αρκεί. O μεζές είναι για να ερεθίσει τη γεύση και όχι για να μας χορτάσει.
—Πάντα με παρέα. Με νερό ή με πάγο το ούζο είναι πάντα καλύτερο από σκέτο. Ο πάγος δίνει στο ούζο τη σωστή θερμοκρασία, ενώ με την προσθήκη νερού το ούζο αποκτά το χαρακτηριστικό θόλωμα που όλοι αγαπάμε. Και μία λεπτομέρεια που αξίζει να γνωρίζουμε: για την αποφυγή δημιουργίας κρυστάλλων, καλό είναι να προστίθεται πρώτα το νερό και στη συνέχεια ο πάγος.
—Η λιτότητα είναι απαραίτητη. Δεν χρειάζονται πολλές πιατέλες. Οι μεζέδες πρέπει να είναι μικροί και ανανεώσιμοι, για να διακρίνονται στο πιάτο και να προσφέρονται ευκολότερα!
—Πάνω από όλα, όμως, ο κανόνας είναι ένας: αυτοσχεδιάστε αυθόρμητα. Μόνο έτσι θα γνωρίσετε την εμπειρία του αυθεντικού.
Η εκλεκτή γεύση του Ούζου Πλωμαρίου
Πατρίδα του ούζου είναι ο γραφικός οικισμός του Πλωμαρίου, στα νότια παράλια του νησιού, και η καλύτερη επιλογή αυτού του ελληνικού παραδοσιακού αποστάγματος που μπορείτε να κάνετε είναι το Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου. Η ιστορία του Ούζου Πλωμαρίου ξεκινά το 1894 με την περίφημη συνταγή του ιδρυτή του, Ισιδώρου Αρβανίτου. Μια συνταγή που περιέχει την ιδανική αναλογία συστατικών, όπως μαλακό νερό από τις πηγές του ποταμού Σεδούντα, μάραθο από την Εύβοια, αλάτι από τις αλυκές της Καλλονής Λέσβου και φυσικά γλυκάνισο, ο οποίος καλλιεργείται σε ιδιόκτητα κτήματα της αποσταγματοποιίας, στο Λισβόρι και αποτελεί προϊόν πιστοποιημένης βιολογικής καλλιέργειας. Μάλιστα, ο γλυκάνισος Λισβορίου θεωρείται ο καλύτερος στον κόσμο λόγω του μικροκλίματος της περιοχής.
Έναν αιώνα μετά, τίποτα δεν αλλάζει και η εταιρεία, που είναι 100% ελληνική και ανήκει στην οικογένεια Καλογιάννη, συνεχίζει να παράγει το εκλεκτό Ούζο Πλωμαρίου χρησιμοποιώντας την ίδια, μυστική συνταγή με έμφαση στους εξαιρετικούς καρπούς και βότανα και τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο απόσταξης σε μικρούς, χειροποίητους, χάλκινους άμβυκες. Μάλιστα, προχωρώντας σε ένα ακόμη σημαντικό βήμα, η Ποτοποιία Πλωμαρίου παρουσίασε στην ελληνική αγορά το πρώτο premium ούζο, το Ούζο Άδολο, ένα μοναδικό προϊόν από 100% τριπλή απόσταξη, περιορισμένης παραγωγικής δυναμικότητας, που απευθύνεται σε ένα εκλεκτικό κοινό ανθρώπων.
Διακρίσεις
Το Ούζο Πλωμαρίου έχει δυναμική παρουσία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό και πλέον εξάγεται σε περισσότερες από 35 χώρες παγκοσμίως με τις εξαγωγές αυτές αποτελούν το 50% του συνόλου της παραγωγής. Μάλιστα, από το 1930 μέχρι σήμερα, η Ποτοποιία έχει αποσπάσει πολλές βραβεύσεις σε διαγωνισμούς αποσταγμάτων, διεθνείς και τοπικές εκθέσεις. Συγκεκριμένα, το 2105 ο διεθνής οργανισμός αποσταγμάτων World Spirits Award, με έδρα την Αυστρία, απένειμε στο Ούζο Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου το διπλά χρυσό μετάλλιο, που αποτελεί τη μέγιστη διάκριση, χαρακτηρίζοντας το απόσταγμα ως «world class, extraordinary product».
Μία ημέρα στο Μουσείο Ούζου
Μπορεί το ταξίδι μου να ξεκίνησε με έναν χωρισμό ωστόσο τελειώνει με έναν καινούριο έρωτα. Γιατί την Λέσβο μόνο να την ερωτευτείς μπορείς για όλες εκείνες τις μοναδικές εικόνες και εμπειρίες που σου προσφέρει απλόχερα! Τελευταία ημέρα στο νησί και ήθελα να το αποχαιρετήσω με την πιο ξεχωριστή γεύση του, αυτή του ούζου. Δεν θα μπορούσα λοιπόν να φύγω και να μην επισκεφθώ το Μουσείο Ούζου «Ο Κόσμος του Ούζου». Πρόκειται για το παραδοσιακό αποστακτήριο του Ούζου Πλωμαρίου Ισιδώρου Αρβανίτου, το οποίο πρόσφατα άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του για το ευρύ κοινό αποκαλύπτοντας τα μυστικά του. Εκεί έμαθα την ιστορία του εθνικού μας ποτού, είχα την ευκαιρία να αγγίξω μερικές πρώτες ύλες, όπως το γλυκάνισο, ενώ περιπλανήθηκα και στο χώρο της απόσταξης, από όπου παρακολούθησα από κοντά όλη την ιεροτελεστία της παραδοσιακής παραγωγικής διαδικασίας.
Φεύγοντας για Πειραιά, ψιθύρισα «εις το επανιδείν», σίγουρη ότι θα επιστρέψω σύντομα...
