Συνδυασμός έξυπνων και εξυπνακίστικων ιδεών και διαλόγων σε μια ας πούμε ρεβιζιονιστική απόπειρα του Μάρτιν Μακντόνα να διαβάσει το αμερικανικό είδος της γκανγκστερικής κομεντί, γράφοντας το σενάριο με τη ματιά ενός σεναριογράφου, του ήρωά του, που διόλου τυχαία ονομάζεται Μάρτι και είναι, και αυτός, Ιρλανδός. Μετά την ουσιαστική, υπαρξιακή Αποστολή στη Μπριζ, ο θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης αναλώνεται σε μια έκθεση/περιγραφή καταστάσεων, παραλληλίζοντας τον φαντασιακό μικρόκοσμο του χολιγουντιανού σινεμά με τον ψυχοπαθολογικό περίγυρο των κατ' εξακολούθηση δολοφόνων. Το point της όλης ιστορίας, ποιος δηλαδή είναι ο πιο τρελός, ο ηθοποιός ή ο φονιάς, βυθίζεται μέσα σε ένα αναμάσημα ταραντινίζοντος εντυπωσιασμού, το οποίο παρασύρει μερικές ωραίες και αστείες ιδέες στο πέρασμά του. Παρά το σχετικό χάος και την υπερβολή που χαρακτηρίζει τις αρχικά διασκεδαστικές ερμηνείες του Σαμ Ρόκγουελ και του Κρίστοφερ Γουόκεν, υπάρχουν συνεχώς ανατροπές που επαναφέρουν το φιλμ σε ένα ενδιαφέρον μονοπάτι, αλλά ο Μακντόνα έχει βαλθεί να στρίβει συνεχώς, μόνο και μόνο για να μην υποπέσει στο αμάρτημα της ανίας.