Επιμέλεια: Μίνα Καλογερά
O Γιάννης Μόσχος σκηνοθετεί "Το Κουρέλι"του Ντέννις Κέλλυ, ενώ παράλληλα προετοιμάζει το έργο του Ντέιβιντ Μάμετ "Τώρα που Γυρίζει" και το νέο έργο του Αντρέα Φλουράκη "Ασκήσεις για Γερά Γόνατα" στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν.
Αγαπημένο βιβλίο
Το Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογιέφσκι.
Για τη συναρπαστική καταβύθιση στην καρδιά του σκότους της ψυχής μας, αλλά και για τη βαθιά πίστη ότι υπάρχει μέσα μας φως.
Αγαπημένος ηθοποιός
Λυδία Φωτοπούλου.
Ένας σπάνιος συνδυασμός ενός σπουδαίου ηθοποιού και ενός υπέροχου ανθρώπου. Ψυχή, χιούμορ, γενναιοδωρία, ήθος, ευγένεια, γλυκύτητα. Ευτυχής που την γνωρίζω και την βλέπω επί σκηνής.
Αγαπημένη ταινία
Η Βαβέλ του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ιναρίτου.
Μια ταινία για το πόσο απροσανατόλιστοι περιδιαβαίνουμε στη ζωή, για το πόσο χαμένοι είμαστε όλοι μας. Αν κάτι μπορεί να μας «σώσει», μοιάζει να λέει ο Ιναρίτου, είναι η ομόνοια, η αγάπη που προσφέρουμε και εισπράττουμε.
Αγαπημένος δίσκος
Ο Μεγάλος Ερωτικός του Μάνου Χατζιδάκι.
Κάθε φορά που τον ακούω -μεγαλώνοντας ολοένα και περισσότερο, επικινδύνως πια!- εξακολουθεί να μου αποκαλύπτει καινούργια πράγματα για τον έρωτα.
Αγαπημένη συναυλία
Μια αυτοσχέδια «συναυλία» ένα βράδυ στο σπίτι του παιδικού μου φίλου, του ηθοποιού Γιώργου Γλάστρα.
Είκοσι χρονών και οι δυο μας τότε, νεοφώτιστοι στο θέατρο, στα πρώτα μας βήματα, με ανθρώπους που θαυμάζαμε: τον θίασο της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» της Θεσσαλονίκης (στην παρέα δύο, μετέπειτα, πολύ αγαπημένοι φίλοι και συνεργάτες: η Έφη Σταμούλη και ο Νικηφόρος Παπανδρέου). Ένας νέος και συναρπαστικός κόσμος. Ο φίλος μου στο πιάνο να τραγουδάει υπέροχα -όπως πάντα- και όλοι οι παριστάμενοι να τον ακομπανιάρουν τραγουδώντας και παίζοντας αυτοσχέδια όργανα. Μέσα στη χαρά της ζωής και της νιότης.
Αγαπημένη παράσταση
Ο Εθνικός ύμνος του Μιχαήλ Μαρμαρινού.
Γιατί με έκανε να κλάψω γοερά μετά από είκοσι χρόνια εγκράτειας. Ευγνώμων για τη λύτρωση που μου πρόσφερε τόσο απρόσμενα και αιφνιδιαστικά.
Αγαπημένη σειρά
Η αμερικάνικη σειρά Six feet under.
Μαύρο χιούμορ, υποδειγματικό σενάριο, πολυδιάστατοι χαρακτήρες, εξαιρετικές ερμηνείες. Και μια σκηνή αλησμόνητη: η μάνα πάνω από τον τάφο του γιου της να βγάζει βρυχηθμούς πληγωμένου ζώου.
Αγαπημένο έργο τέχνης
Η Νυχτερινή περίπολος του Ρέμπραντ.
Όταν πρωτοαντίκρισα ζωντανά τον πίνακα σχεδόν μου κόπηκε η ανάσα. Σαν να σου αποκαλύπτει μεμιάς τον κόσμο.
Αγαπημένη Φωτογραφια
Η γιαγιά μου.
Μια επιζωγραφισμένη φωτογραφία της γιαγιάς μου της δεκαετίας του '20. Η γιαγιά μου, νεαρή έφηβη, να μου χαμογελάει από τον απέναντι τοίχο. Μια φωτογραφία που με συντροφεύει από τότε που την ανακάλυψα ξεχασμένη στο πατάρι του σπιτιού της γιαγιάς μου μετά τον θάνατό της. Γιατί η αγάπη για τους δικούς μας ανθρώπους δεν πεθαίνει.
----------------------------------------------
i O Γιάννης Μόσχος είναι σκηνοθέτης, Ο Σεπτέμβριος τον βρίσκει σε διπλές πρόβες. Από την μία η επανάληψη για δεύτερη χρονιά του έργου του Ντέννις Κέλλυ Κουρέλι που θα παιχτεί στο θέατρο 104 στο Γκάζι από 7 Οκτωβρίου 2013 και για οχτώ μόνο παραστάσεις κάθε Δευτέρα και Τρίτη, και από την άλλη η προετοιμασία του έργου του Ντέιβιντ Μάμετ ''Τώρα που γυρίζει'' στη θεατρική σκηνή του FAUST που κάνει πρεμιέρα στις 11 Οκτωβρίου. Αμέσως μετά θα σκηνοθετήσει το νέο έργο του Αντρέα Φλουράκη Ασκήσεις για γερά γόνατα στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν που είναι προγραμματισμένο να ανέβει στις 9 Δεκεμβρίου.
σχόλια