Έξι μόνο ταινίες μικρού μήκους παρακολουθήσαμε χθες βράδυ στο θέατρο Ριάλτο, αφού θα ακολουθούσε η τελετή λήξης με την απονομή των βραβείων και λογικά η προσοχή όλων ήταν στραμμένη εκεί. Πάμε να δούμε τώρα ποιες ήταν αυτές οι έξι ταινίες και με τα βραβεία θ' ασχοληθώ στο επόμενο post, με την επιστροφή μου στην Αθήνα.
Στο 23λεπτο The Companion από το μακρινό Περού, που σκηνοθέτησε ο Alvaro Delgado - Aparicio και που εξασφάλισε συμμετοχή στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ παγκοσμίως, παρακολουθούμε τη μίζερη και θλιβερή ζωή ενός αγοριού με τον πατέρα του στις φαβέλες της Λίμα. Το αγόρι εκπορνεύεται, συνευρίσκεται σεξουαλικά με γέρους για να συντηρεί τον παράλυτο πατέρα του, ο οποίος είναι ξεπεσμένος κουκλοποιός. Μια μέρα που ο πατέρας, έχοντας καταλάβει τι ακριβώς κάνει ο γιος του, θα του αποσπάσει με τη βία το κινητό του τηλέφωνο, εκείνος θα τον χτυπήσει. Θα συνειδητοποιήσει έτσι πως η εξάρτηση του από το εύκολο χρήμα υπερισχύει της αγάπης του για τον πατέρα! Ταινία βυθισμένη μέσα στη φτώχεια και την απόγνωση - και μόνο την παραγκούπολη να βλέπεις σε πολύ γενικό πλάνο, ναι, είναι κινηματογράφος -, με αργούς νωχελικούς ρυθμούς και με τους δυο βασικούς χαρακτήρες να παίζουν περισσότερο με βλέμματα και κινήσεις και λιγότερο με σεναριακές ατάκες. Δυστυχώς, όμως, παρά τις επί μέρους αρετές της, η ταινία μένει φαινομενικά ανολοκλήρωτη, εμμένοντας στην περιγραφή μίας κατάστασης χωρίς καμία ιδιαίτερη δραματουργία. Ένα So what? είναι αυτό που μένει στο θεατή, τον οποίο ο σκηνοθέτης πετυχαίνει να κάνει συμμέτοχο στο δράμα των δύο ηρώων του απ' το πρώτο κιόλας λεπτό.
Δείτε στο άνωθεν βίντεο ολόκληρη την μόλις τεσσάρων λεπτών ταινία από την Ισπανία, που ακολούθησε την περουβιανή, και αγαπήσαμε άπαντες μεσ' στο Ριάλτο! Λέγεται My daddy is a movie director και πρωταγωνιστεί η μικρούλα Alba Roda, αφού ο μπαμπάς της, ο σκηνοθέτης German Roda, έστησε πάνω της ένα πανέξυπνο αξιολάτρευτο project! Όλα τα λεφτά είναι οι τελευταίες ατάκες της μικρής: Εξηγούν πόσο απαξιωμένο είναι το επάγγελμα ενός σκηνοθέτη σε περιόδους οικονομικής κρίσης - συνθήκη που φυσικά δεν ισχύει μόνο για την Ισπανία.
Από την Ελλάδα η επόμενη ταινία, βραβευμένη ήδη στο τελευταίο φεστιβάλ Δράμας, του 26χρονου Άκη Πολύζου. Λέγεται Συνθήκη 10/60 και προσωπικά τη συγκαταλέγω στις ωραιότερες ελληνικές μικρού μήκους ταινίες που έχω δει ever. Σε μια φανταστική περίοδο της εγχώριας ιστορίας - θα μπορούσε να ήταν στον Εμφύλιο - το να έχεις βιβλία στο σπίτι σου θεωρείται κακούργημα, οι πολιτικοί μιλούν από τις τηλεοράσεις σαν αφασικοί δικτάτορες και η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί να βρει τρόπο να προστατέψει την υφήλιο ολόκληρη. Από τι όμως; Αυτό φαίνεται να το γνωρίζει καλά μόνο ένας νεαρός βοηθός καθηγητή που επιχειρεί με την προχωρημένη τεχνογνωσία του να αλλάξει τον ρουν της ιστορίας. Χαλαρά επηρεασμένος από τον Όργουελ και το Φαρενάιτ 451 των Φρανσουά Τριφό - Ρέι Μπράντμπερι, ο ταλαντούχος Πολύζος κατέθεσε μια σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα ταινία επιστημονικής φαντασίας, σχολιάζοντας ταυτόχρονα την άνοδο του φασισμού και κυρίως το πόσο μοναχικά πορεύεται ένας άνθρωπος όταν καλείται να πάρει αποφάσεις όχι μόνο για τη δική του μοίρα. Εντυπωσιακό το επίπεδο της παραγωγής, άψογα ενορχηστρωμένη από σκηνοθετικής άποψης η ιστορία κι ένας εξαιρετικός Ορφέας Αυγουστίδης στο ρόλο του τολμηρού επιστήμονα.
Double take τιτλοφορείται η επόμενη μονόλεπτη (!) ταινία από τη Σουηδία, την οποία μπορώ να δεχτώ μόνο ως ακραία πειραματική και χιουμοριστική, σχεδόν fluxus! Ο σκηνοθέτης Tobias Anderson πήρε δύο σεκάνς από την παλιά ταινία Intermezzo (1939), τις μοντάρισε σε αντιπαράθεση, αναδεικνύοντας έτσι τις ομοιότητες τους και τη δημιουργία μιας καινούργιας διπλής μουσικής επένδυσης. Σιγά τα ωά, να με βάλεις εμένα στο στούντιο του μοντάζ και σου φτιάχνω άλλες 10 ταινίες του ενός λεπτού σαν κι αυτή!
Το 20λεπτο animation από την Πολωνία με τίτλο Ziegenort που γύρισε ο 27χρονος Tomasz Popakul προκειμένου να πάρει το πτυχίο του από την περίφημη Σχολή Κινηματογράφου του Lodz, ξεπέρασε κατά πολύ το πλαίσιο μιας πτυχιακής ταινίας αφού βραβεύθηκε σε Γερμανία, Πολωνία και ΗΠΑ. Μέσα από μια βασική χρωματική παλέτα, παρακολουθούμε τις δυσκολίες του Fish Boy, ενός νεαρού πού'ναι μισός άνθρωπος - μισός ψάρι, να ενηλικιωθεί και να προκόψει στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Για να καταλάβετε, άντε τώρα νά'σαι Fish Boy, να μένεις σε ειδυλλιακό ψαροχώρι και να προσπαθεί να σου μάθει ο πατέρας σου πως να γίνεις...ψαράς. Κι όμως, η ταινία δεν γίνεται ούτε στιγμή ανάλαφρη, αντίθετα αγγίζει το δράμα, υποβοηθούμενη κι από τη μουσική των Stuart Dahlquist - Pavel Cieslak.
Τι να πει κανείς και για το 10λεπτο γαλλόφωνο, ισπανικής παραγωγής, Voice Over που σάρωσε τα βραβεία παγκοσμίως και έφτασε μέχρι τα Όσκαρ για μικρού μήκους ταινία; Ο Ισπανός σκηνοθέτης Martin Rosete θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος που έφτιαξε αυτό το κινηματογραφικό διαμάντι παίζοντας με τη μόνιμη τάση του ανθρωπου προς το άγνωστο, τη φρίκη του πολέμου και τους πιο μύχιους φόβους του. Στο τέλος, όμως, love conquers all ή στη δύναμη της αγάπης υποτάσσονται οι πιο ακραίες και εκφοβιστικές καταστάσεις. Η σωστότερη επιλογή για το κλείσιμο του 3ου Διεθνούς φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Κύπρου, ένα μάθημα σκηνοθετικής και σεναριακής μαεστρίας από ένα νέο δημιουργό που ετοιμάζει αυτό τον καιρό την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του!
