...Είχε διαδοθεί ήδη πως είμαι καλή τραγουδίστρια...
Και τότε ήταν που με πλησίασε ο Λουκάς ο Νταράλας...
- Θες, κοριτσάκι μου, να σου περάσω και ένα τραγουδάκι καινούργιο που έχω γράψει;
- Κανένα πρόβλημα, κύριε Νταράλα, να το ακούσω και ξεκινάμε.
Αρχίζει λοιπόν και μου παίζει το ''Βουνό''. Εμένα, όμως, δεν μου άρεσε γιατί επαναλαμβανόταν στο ρεφραίν κλείνοντας στην ίδια νότα.
''Ν' ακούγεται στην ερημιά ο πόνος μου με την πενιά''.
Του λέω λοιπόν ''κύριε Λουκά, μπορώ να διορθώσω κάτι;''
Με κοιτάζει στα μάτια:
- Τι θες, κοπέλα μου, να διορθώσεις; μου απαντάει.
Και του ανεβάζω τον τόνο της φωνής μου στο ''ακούγεταί - αί στην ερημιά''. Το ακούει και τρελαίνεται.
- Κορίτσι μου, εσύ είσαι μεγάλο ταλέντο, έτσι όπως το έκανες.
Με πιάνει, με αγκαλιάζει τρελαμένος από την αλλαγή που του έκανα.
Την άλλη μέρα με πάει στο ραδιόφωνο. Διευθυντής ήταν ο Φατσέας. Είχε λοιπόν ένα γραφείο και καθόταν εκεί, ακούγοντας ποιος κάνει την καλύτερη εκπομπή. Ακούγοντας τη φωνή μου, τα'χασε. Το τηλεφωνικό κέντρο είχε σπάσει από τους ακροατές. Έπαιρνε ο κόσμος τηλέφωνο να μάθει ποια το τραγουδάει.
''Ποια είναι αυτή η κοπέλα που τραγουδάει; Είναι εκπληκτική'', έλεγαν συνεχώς και ο Φατσέας τρισευτυχισμένος μπαίνει μέσα στο στούντιο.
- Καλά, ρε Λουκά, που τη βρήκες αυτή την κοπέλα; Τι φωνή είναι αυτή που έχει; Παναγία μου, τρελάθηκε όλος ο κόσμος.
Με κοιτάζει στα μάτια, με κόβει καλά καλά και μου λέει:
- Καλά, βρε κοπέλα μου, από που τη βγάζεις εσύ αυτή τη φωνή;
Ήμουν πολύ αδύνατη και δεν περίμεναν να έχω τόσες δυνάμεις στη φωνή μου.
- Δεν ξέρω, κύριε Φατσέα, τι να σας πω
του λέω εγώ με κατεβασμένα μάτια και ντροπαλή όπως ήμουν.
* Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία της Καίτης Γκρέυ ''Έτσι, όπως τα έζησα'' σε επιμέλεια Νίκου Νικόλιζα (εκδόσεις Άγκυρα, 2006)
σχόλια