Ηρώ Σαΐα - Λευκό Χαρτί (Phonograph)
Τέσσερις συνθέσεις του Νεοκλή Νεοφυτίδη και άλλες τέσσερις του Άρη Βλάχου περιλαμβάνει το καινούργιο cd της ερμηνεύτριας Ηρούς Σαΐα. Σύνολο οχτώ τραγούδια σε στίχους της ίδιας της Σαΐα, του Γιάννη Γούνα, του Νεοκλή Νεοφυτίδη και του Γιάννη Καστανάκη. Από ένα στιχούργημα του Μάνου Ελευθερίου μελοποίησαν ο Νεοφυτίδης και ο Βλάχος αντίστοιχα. Τα τραγούδια σε γενικές γραμμές θέλουν να είναι pop, rock, ακόμη και lounge, βάσει της εμπνευσμένης ενορχήστρωσης τους με το συνδυασμό ακουστικών και ηλεκτρικών οργάνων και κυρίαρχο τον ήχο του ακορντεόν. Κάποια έχουν το προσόν του λεγόμενου ραδιοφωνικού airplay (Μια βόλτα, Ασπρόμαυρη ταινία), κάποια άλλα πάλι δανείζονται ένα jazzy κλίμα (Δεν είναι πόλεμος η αγάπη, Φωτισμένο τρένο), δίνοντας την ευκαιρία στη Σαΐα να ξεδιπλώσει την ασκημένη φωνή της. Ωστόσο, το κομμάτι που μου άρεσε περισσότερο απ' όλα, που μοιάζει σα να έμεινε εκτός από τα περίφημα Τραγούδια για τους μήνες του Δημήτρη Παπαδημητρίου και που ενώ ξεκινάει ως πιανιστική μπαλάντα εξελίσσεται σε καθαρόαιμο ζεϊμπέκικο είναι το Ποια κρεβάτια ζεσταίνεις των Α. Βλάχου – Μ. Ελευθερίου. Από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια που άκουσα τελευταία και που αξίζει να ανακαλύψετε!
Alexandra Gravas - Songbook 1 (Calypso Atlas)
Ποιος είμαι εγώ να μιλήσω για τη διεθνή καριέρα της σοπράνο Alexandra Gravas που έχει εμφανιστεί στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, έχει συμπράξει με τους μεγαλύτερους επίσης σολίστες και συνεργαστεί με κορυφαίους Έλληνες και ξένους συνθέτες; Την ακούω να ερμηνεύει α καπέλα, με μιαν ανάσα, τη Νύχτα μαγικιά του Μίκη Θεοδωράκη και το Summertime του Gershwin και πραγματικά υποκλίνομαι στο χάρισμα της! Ίσως βέβαια αυτοί ακριβώς να είναι και οι λόγοι που θεωρώ εξαιρετικά ατυχές το γεγονός να ανοίγει και να κλείνει το cd της με δυο τραγούδια του Γιάννη Πάριου! Δηλαδή, κάνα άλλο τραγούδι δε βρήκε ως intro από το Πιο καλή η μοναξιά του Πάριου; Κι άντε, το βρήκε και της άρεσε, δεν είναι λίγο λογική αχταρμά να συνυπάρχουν ρεπερτοριακά ο Πλέσσας, ο Sondheim, ο Θεοδωράκης, ο Ewan McColl, ο Gershwin και ο Πάριος; Λυπάμαι αν ακούγομαι κολλημένος, μα για μια αισθητική ζούμε πλέον και στην περίπτωση της Gravas αν ήταν διαφορετικά ένα-δυο πράγματα θα μιλάγαμε τώρα για ένα εξαιρετικό κλασικό cd.
Χείλια Λουλούδια - Δαιμονολόγιο / 16 ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη (Ανεξάρτητη παραγωγή)
Δύσκολο εγχείρημα αυτό του συγκροτήματος Χείλια Λουλούδια να μελοποιήσουν τον ποιητικό λόγο του Μίλτου Σαχτούρη, ενός ποιητή που έχει τύχει πολλών μελοποιήσεων μέσα στα χρόνια, από τον Μάνο Χατζιδάκι στα τέλη της δεκαετίας του 1940 μέχρι τον Μιχάλη Σιγανίδη πρόσφατα σχετικά. Έτσι, το cd απαρτίζεται στο σύνολο του από rock τραγούδια (Mon pire ennemi, Ο δρόμος, Ο τρελός λαγός, Η μητέρα – σταχυολογώ αυτά που μου άρεσαν περισσότερο) και μερικές απαγγελίες των σαχτουρικών ποιημάτων, ενίοτε με φιλτραρισμένα φωνητικά, μέσα σε σκοτεινές ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές ατμόσφαιρες. Αποτέλεσμα είναι μια έντιμη προσπάθεια από νέους καλλιτέχνες που φαίνεται ότι αγαπούν τον Σαχτούρη να φτιάξουν ένα dark μουσικοποιητικό concept και να καταθέσουν ένα ατόφιο αντεργκράουντ έργο στο περιθώριο μιας επίσημης και συνήθως συμβατικής δισκογραφίας. Το Δαιμονολόγιο των Χειλιών Λουλουδιών παραπέμπει σε ξένους progressive – rock δίσκους του παρελθόντος και είναι σίγουρο πως ο Σαχτούρης θα το άκουγε ικανοποιημένος. Το ίδιο κι εγώ!
George Tossikian - Mosaic (Motivo)
Τον Πειραιώτη κλασικό κιθαριστή Γιώργο Τοσικιάν, συνεργάτη του Νότη Μαυρουδή και του νεότερου Γιώργου Βαρσαμάκη, τον γνώρισα από την προηγούμενη εξαιρετική εργασία του, το Guitar music by Greek Composers. Αυτή τη φορά μας παραδίδει ένα Μωσαϊκό κιθαριστικών συνθέσεων σύγχρονων δημιουργών από την Ελλάδα και τη Μικρά Ασία μέχρι την Περσία, το Ισραήλ και την Αρμενία: Ευάγγελος Μπουντούνης, Ιάκωβος Κολανιάν, Dusan Bogdanovic, Carlo Domeniconi, Lily Afshar και Sid Robinovitch είναι οι συνθέτες που διάλεξε ο Τοσσικιάν να αποδώσει τη μουσική τους σε ένα καλόγουστο Μωσαϊκό αρμονιών, ποιητικών εικόνων και διαφορετικών μουσικών παραδόσεων. Εκεί ακριβώς έγκειται το ταλέντο του Τοσσικιάν: να ερμηνεύει έργα από ανομοιογενείς πολιτισμούς και με το παίξιμο του να τα ενώνει σε μια κοινή γλώσσα όλο λυρισμό και συναίσθημα. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες για τους φαν της κιθάρας και της κλασικής μουσικής!
σχόλια