Μέσα μου έλεγε να γράψω εννιά ίδια γράμματα σε εννιά ίδια άτομα γιατί μόνο έτσι-τέλειωνε εκείνο το γράμμα, θα ενώσουμε την Σκόρπια μας Δύναμη./
Σκόρπια Δύναμη / Μαρία Μήτσορα
Κάτι σαν επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Τα γνωστά όπλα: αντιβιοτικά,κολλύρια,μαγικές λέξεις, τσιρίδες, καρφωμένες πόρτες. Να το κάνουν θερινό ή (έστω) να το κλείσουν απέξω. Το κακό, αυτό το σούπερ ουδέτερο με τις ελκτικές δυνάμεις και το μαύρο μάτι. Το είμαι μόνος, κανείς δεν μ' αγαπά, κοιμάμαι στα παγκάκια, θετική η βιοψία, με παράτησε, απολύθηκα, ποιος θα νoιαστεί για μένα, κερατάδες όλοι τους, μας πούλησαν. Το περιφραστικό κακό,αυτό που δε μπορείς να το ορίσεις με μια λέξη. Αυτό που φέρνει λογοδιάρροια εκεί που θέλεις να σιωπήσεις.
Και επαναλαμβάνεσαι. Από αμηχανία ή έλλειψη. Από έρχονται γιορτές και τι να γιορτάσω,από να βάλεις τα λαμπιόνια σου εκεί που ξέρεις. Από Καλές Κυρίες και εορταστικά save our souls. Από άκου κι αυτό το ποίημα, η τέχνη σώζει.
Μεγάλες προτάσεις με ρήμα, υποκείμενο, επιθετικούς προσδιορισμούς, επιρρήματα, αντικείμενα, κατηγορούμενα. Προτάσεις κομπλέ που δεν ξέρουν τι να τους κάνουν τους όρους τους. Εσύ με το ένα μπρατσάκι και το μισό πόδι στη σωτήρια λέμβο. Ο μισοσωσμένος. Κι εγώ με βραχάκι καβάτζα και σκουριασμένο φακό. Άλλη τάχα μου τυχερή που πρόλαβε να σκαρφαλώσει. Στην ίδια θάλασσα είμαστε όλοι. Βρεγμένοι και στεγνοί, λεμβούχοι και της υποχρεωτικής κολύμβησης. Στο συνωστισμό, στα νερά που ανεβαίνουν, στο αποχαιρέτα το love boat που φεύγει.
Κι εμένα τώρα πως μου κόλλησε - να γινότανε λέει μεγάλη ησυχία, όλοι ευλαβικά στο ιερατικό ενός λεπτού, σαν πειραματική séance πάνω στα κύματα, μόνο τα χέρια και ένα τραπεζάκι κήπου απ' τα επιπλέοντα.
Να γίνει η σκόρπια δυνατή και να λυθούν τα μάγια.
σχόλια