Ένιωσα μεγάλη ντροπή ως Θεσσαλονικιός (που γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην πόλη) διαβάζοντας πως χτες στο Νομό Θεσσαλονίκης κάποιοι γονείς κλείδωσαν με λουκέτα τις πόρτες του σχολείου «τους» και έβαλαν δύο μεγάλες ελληνικές σημαίες, μη τυχόν μπουν και μάθουν γράμματα καμιά σαρανταριά παιδάκια-πρόσφυγες.
Παρότι έχει ξεκαθαριστεί πως έγιναν όλοι οι απαραίτητοι εμβολιασμοί - τα Ελληνόπουλα που δεν κάνουν εμβόλια, λόγω της συνωμοσιολογικής τάσης κάποιων γονιών, είναι σαφώς πολύ περισσότερα και πιο επικίνδυνα.
Παρότι τα προσφυγόπουλα θα πηγαίνουν στο σχολείο μετά το μεσημέρι κι αφού έχουν φύγει απ' τις εγκαταστάσεις τα αγγελούδια των δημοτών της Βόλβης.
Παρότι, ειδικά αν πιστεύεις ότι οι πρόσφυγες είναι άγριοι απολίτιστοι και "κακής κουλτούρας", ο μόνος τρόπος για να τους «εκπολιτίσεις» είναι να τους στείλεις στο σχολείο.
Παρότι η εκπαίδευση είναι η μόνη λύση για να γνωρίσουν τα παιδιά την κουλτούρα μας πράγμα που συμφέρει όλους -ειδικά τους ξενοφοβικούς συμπολίτες μας.
Καταλαβαίνω ότι φοβούνται οι γονείς, κυρίως λόγω κακής πληροφόρησης. Όμως ήμουν έτοιμος να απογοητευτώ για την Θεσσαλονίκη και να πιστέψω πως ξανακύλησε σε συντηρητικές, εθνικιστικές εποχές Ψωμιάδη και Παπαγεωργόπουλου (οι ελληνικές σημαίες που έβαλαν, σα σκιάχτρα, μαζί με τα λουκέτα οι γονείς ήταν το κερασάκι στην τούρτα), όταν διάβασα γι' αυτό που έκαναν την ίδια ώρα -και μάλιστα όχι γονείς αλλά μαθητές- στο 67ο ολοήμερο δημοτικό σχολείο μέσα στην πόλη:
Οι μαθητές του 67ου δημοτικού σχολείου Θεσσαλονίκης επιφύλαξαν συγκινητική υποδοχή στα προσφυγόπουλα που πήγαν πρώτη μέρα στο σχολείο, αφού τα υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα και φωνάζοντας «καλωσήρθατε» και «καλώς ορίσατε».
Ούτε λουκέτα, ούτε απειλές. Στην τάξη τους τα οδήγησε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος έφθασε, συνοδεία δημοτικών συμβούλων και αντιδημάρχων, φορτωμένος με τσουρέκια και αρτοσκευάσματα, για την πρώτη μέρα των προσφυγόπουλων στο σχολείο. «Στεναχωριέμαι με τις αντιδράσεις που υπάρχουν σε άλλα σχολεία, οι οποίες βασίζονται σε αντιλήψεις που δεν έχουν βάση, αφού όλα τα παιδιά είναι εμβολιασμένα» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μπουτάρης.
Τα 23 συγκινητικά δευτερόλεπτα της υποδοχής
Οι δύο πλευρές της Θεσσαλονίκης μονομάχησαν χτες μέχρι τέλους. Ως καλή και κακή δεν εννοώ τους ανθρώπους, αλλά τα συναισθήματα που τους οδήγησαν στο να διαλέξουν πλευρά.
Είχαμε την αγάπη, την αποδοχή και την στοργή απ' τη μία, κι απ' την άλλη το φόβο, την παραπληροφόρηση και την τυφλή άρνηση. Μεγάλοι εναντίον παιδιών, παιδιά εναντίον μεγάλων.
Χωρίς να γνωρίζω ότι ο Δήμαρχος θα πήγαινε στο σχολείο (αλλά σίγουρος πως όπως πάντα θα διάλεγε την πλευρά της αγάπης και της αποδοχής) είχα γράψει χτες, στο άσχετο, αυτό στο Facebook.
YΓ. Υπάρχει μια υποσημείωση στην πρώτη ιστορία, στο Δήμο Βόλβης όπου γονείς κλείδωσαν με λουκέτο την πόρτα του σχολείου. Σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Παναγιώτης Ανανιάδης (ο περιφερειακός Διευθυντής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας) στον οποίο το συγκεντρωμένο πλήθος επιτέθηκε φραστικά, χαρακτήρισε προσχηματικές τις αντιδράσεις, υπογραμμίζοντας ότι προηγήθηκε πλήρης ενημέρωση όλων των ενδιαφερομένων μερών.
Μεταφέροντας το πώς εισέπραξαν τα προσφυγόπουλα τα παραπάνω γεγονότα σημείωσε ότι "μπήκαν στο σχολείο από τη διπλανή πόρτα, δεν ανησύχησαν, είναι χαρούμενα γελάνε και βλέπουν τον χώρο τους".
Απ' έξω, έξαλλοι ενήλικες που προπηλακίζουν. Μέσα παιδιά που γελάνε χαρούμενα. Δεν χρειάζεται καν να πούμε ποιος, τελικά, κέρδισε χτες...
