__________________
1.
Αγαπητή Λένα,
Πρόσφατα μου ανακοίνωσε ο φίλος μου ότι θα μπει στον τεκτονισμό και έχω φρικάρει. Γνωρίζω κάποια βασικά πράγματα για τον τεκτονισμό αλλά δεν μπορώ να συλλάβω το βαθύτερο νόημα. Όπως και δεν μπορώ να κατανοήσω τον βαθύτερο σκοπό που θέλει να μπει ο φίλος μου εκει.
Τρομάζω στην ιδέα της ομάδας αυτής, της μύησης και στην μελλοντική του πορεία. Στην πραγματικότητα δεν θα ήθελα να μπει εκεί και δεν δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να του το απαγορέψω.
Πολλοί λένε πως το άγνωστο μας τρομάζει.
Μήπως η άγνοια μου με κάνει να μην θέλω να γίνει τέκτονας και είναι τελικά κάτι (όχι και τόσο) απλό και (οχι τόσο)κακό?
Μήπως τελικά δεν γνωρίζω τι άνθρωπος είναι ο φίλος μου και θα πρέπει να πάρω τα μπογαλάκια μου και να την κάνω με ελαφρά?
Το χω κάψει από τις πολλές σκέψεις και ακόμα δεν έχουμε κάνει μια ολοκληρωμένη συζήτηση επειδή το αποφεύγω εγώ και επειδή δεν μιλάει πολύ για αυτό.
Την συμβουλή σου παρακαλώ....
- Φρικαρισμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πραγματικά δεν ξέρεις κατά πόσο μπορείς να του το απαγορέψεις; Η απάντηση είναι: κατά καθόλου. Ελπίζω να αναρωτήθηκες ρητορικά, και να μην το βλέπεις ως πιθανότητα δράσης, ούτε στο ελάχιστο.
Οι σκέψεις που κάνεις μόνη σου δεν σε πάνε παρακάτω. Κάνε μαζί του την συζήτηση που πρέπει να κάνεις.
__________________
2.
Αγαπητή μου,
Είμαι γκέι και περίπου έναν χρόνο τα έχω με τον Σ. Έχουμε σοβαρή σχέση, επικοινωνούμε και αγαπιόμαστε. Όμως εγώ αποφεύγω να κυκλοφορώ μαζί του έξω κυρίως λόγω των αδιάκριτων βλεμμάτων που δέχεται. Είναι μικρός ηλικιακά, πολύ γλυκός και περιποιημένος. Φοράει πάντα στενά τζιν, τα φρύδια είναι επιμελώς βγαλμένα και το μαλλί πάντα αψεγάδιαστο. Εγώ από την άλλη είμαι κοντά στα 30, μεγαλόσωμος και πιο χύμα. Έχω παρατηρήσει πως κάθε φορά που βγαίνουμε τον κοιτάζουν, ψιλοκράζουν μεταξύ τους άλλες παρέες όταν μας βλέπουν και ίσως κάποιες φορές μας δείχνουν. Από τη μία δεν μπορώ να του πω να αλλάξει στυλ γιατί έτσι γουστάρει να είναι (και στο κάτω κάτω εάν αλλάξει δεν θα είναι ο ίδιος άνθρωπος), από την άλλη όμως νιώθω άβολα με όλα αυτά τα (επικριτικά; διασκεδαστικά;)βλέμματα των γύρω. Πώς να το διαχειριστώ;
- Περιπλανώμενος
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να διαχειριστείς είναι το κατά πόσο μέσα σου συμφωνείς με αυτές τις αντιδράσεις, γιατί αυτό δείχνει η άβολη αίσθηση που έχεις. Αν πίστευες με όλη σου την καρδιά ότι είναι ομοφοβικοί bullies και τίποτα άλλο, δεν θα ένιωθες άβολα, θα ένιωθες θυμό.
H μειωμένη αξία του άντρα που φέρεται και εμφανίζεται «θηλυκά» δυστυχώς μάλλον έχει επηρεάσει κι εσένα, όσο και αν καταλαβαίνεις με τη λογική σου ότι αυτό είναι μια ακόμη πτυχή της συστημικής φυλετικής ανισότητας και της καταπίεσης όσων δεν συμμορφώνονται στους ρόλους, γιατί όλοι αυτοί οι περαστικοί, αυτό κάνουν: τιμωρούν τον φίλο σου επειδή δεν συμμορφώνεται στον αντρικό ρόλο, και πιστεύουν ότι είναι όχι μόνο δικαίωμα τους, αλλά σχεδόν χρέος τους.
Μόνο που τα γράφω αρχίζω και φουρκίζομαι. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνεις. Να μην τα βάλεις με τον φίλο σου. Γίνεται;
__________________
3.
Αγαπημένη φίλη Α,μπα,
Θα ήθελα να σου μιλήσω για έναν προβληματισμό μου σχετικά με το συστημικό σεξισμό.
Διαβάζω σε διάφορα φεμινιστικά σάιτ για το περίφημο #notallmen, το επιχείρημα δηλαδή των ανδρών που δηλώνουν σύμμαχοι, που θέλουν να μας θυμίζουν ότι υπάρχουν και τα "καλά παιδιά", ότι δε βιάζουν όλοι οι άνδρες, δε χτυπούν, δε σκοτώνουν, κλπ.
Η απάντηση σε αυτό, όπως διαβάζω, είναι ότι, αφού γεννήθηκαν άνδρες και μεγάλωσαν μέσα στην πατριαρχία, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, είτε το κάνουν συνειδητά είτε όχι, είτε είναι σεξιστές είτε όχι, αναπόφευκτα επωφελούνται από το σεξισμό.
Αυτό με κάνει να σκέφτομαι (μου το θυμίζουν άλλωστε και οι μισογύνηδες φιλ@) με ποιον τρόπο επωφελούνται οι γυναίκες από την πατριαρχία. Το βλέπω σε εμένα την ίδια, ότι εκμεταλλεύομαι την πατριαρχία για να πιω τζάμπα ποτά, να περάσω μπροστά στην ουρά στο μπαρ και γενικά να χαίρω μιας ιδιαίτερης μεταχείρισης (γιατί αυτοί που μου την προσφέρουν θεωρούν ότι θα κερδίσουν κάτι από εμένα, ή ότι τέλος πάντων χρειάζομαι βοήθεια, αφού είμαι γυναίκα και άρα αδύναμη).
Από μεριάς μου δεν αισθάνομαι ούτε θύμα, ούτε αδύναμη, ούτε ότι χρωστάω τίποτα σε κανέναν που μου φέρεται έτσι.
Τι εχεις να πεις γι' αυτό; Ότι διαιωνίζω το σεξισμό με τη στάση μου και να σταματήσω να το κάνω; Πώς θα γίνω σωστή φεμινίστρια και θα πολεμήσω την πατριαρχία.
Σε ευχαριστώ και σου στέλνω φιλιά και πολλή αγάπη.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ θα με τρελάνετε. Θα με τρελάνετε και μου στέλνετε και αγάπη και θα σας στενοχωρήσω.
Εκμεταλλεύεσαι την πατριαρχία επειδή σε κερνάνε ποτά στα μπαρ, επειδή σου ανοίγουν τις πόρτες και σου μεταφέρουν σακούλες με ψώνια, και ενώ λες μόνη σου ότι αυτά γίνονται με στόχο κάποιο αντάλλαγμα; Είσαι σίγουρη ότι εσύ είσαι αυτή που εκμεταλλεύεται;
Εντάξει, εγώ ανταλλάσσω όλα τα κερασμένα ποτά που μου αντιστοιχούν για να έχω τις ίδιες ευκαιρίες να γίνω πρωθυπουργός με έναν άντρα, να πληρώνομαι ακριβώς τα ίδια για την ίδια εργασία, και για να έχω ακριβώς την ίδια ελευθερία κινήσεων. Εσύ κάτσε, πιες τα ποτά και μετά εξήγησε γιατί δεν θέλεις να κάνεις σεξ με αυτόν που σε κέρασε.
(Αυτός που θα γράψει στα σχόλια «ναι αλλά ΣΤΡΑΤΟ δεν πηγαίνετε και άδεια μητρότητας παίρνετε και διαλέγετε σε ποιον θα κάτσετε που σας κυνηγάνε όλοι» θα εμφανιστεί σε 5...4....3....2....)
__________________
4.
Καλησπερα Α, μπα μου... Εχω καταληξει νομιζω στο οτι εχω ενα σοβαρο πρόβλημα με τον εαυτο μου σεξουαλικης φυσης. Αρχικα θελω να αναφερω και σε σενα και στους αναγνωστες πως δεν τρολλαρω και οτι διαβασεις/ετε στην συνεχεια ειναι απολυτως αληθινα. Ειμαι 25 ετων, ομοφυλοφιλος και δε μου βγαίνει να κανω σεξ με καποιον δευτερη φορα. Σχεση σοβαρη δεν εχω κανει προς το προν, εκτος μερικων "τραβηγματων" που ειχα παλιοτερα, διαστηματος εως 2 μηνων. Εχω απλα στο μυαλο μου ενα μυστηριο πριν απο καθε μου συνευρεση, το οποιο με φτιαχνει απιστευτα εγκεφαλικα κενό δυστυχως μολις τελειωσει η ολη πραξη τελειωνει κ αυτο. Ποτε δεν ειχα friends w/ benefits γιατι πολυ απλα ξενερωνα και βαριομουν παντοτε να επαναληφθει το οτιδηποτε. Εχω ψαχτει αρκετα εσωτερικά μηπως το κανω αυτο για να καλυψω ανασφαλειες μου ή μηπως ειμαι ενα ατομο τελείως κενο και η απαντηση που μου δινω ειναι οχι. Απλα με εξιταρει το μυστήριο, το αγνωστο και εχω βασισει ολη τη σεξουαλικη ζωη μου πανω σε αυτο το κριτήριο, με αποτελεσμα να μη μπορω και να μη μου βγαινει να λειτουργησω (βαριεμαι) πανω απο μια φορα. Πραγματικα δεν τρολλαρω και ειναι κατι το οποιο τον τελευταιο καιρο με εχει βαλει σε αρκετες σχεσεις και με εχει ανησυχησει πολυ. Σε ευχαριστω πολυ.. Dunnowhy
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το σκέφτηκες και αποφάσισες ότι δεν τίθεται απολύτως τίποτα που έχει να κάνει με δικό σου ελάττωμα ή δική σου έλλειψη, οπότε όλα καλά. Αυτό το συμπέρασμα είναι πιθανό όσο πιθανό είναι να κάνεις κάποτε εγχείρηση στον εαυτό σου. Δεν αμφιβάλλω ότι σε εξιτάρει το μυστήριο και το άγνωστο και έχεις βασίσει εκεί όλη σου την σεξουαλική ζωή, αλλά δεν έχεις ιδέα ΓΙΑΤΙ. Ότι θεωρείς απαραίτητο το άγνωστο για να λειτουργήσεις είναι αποτέλεσμα, δεν είναι η εξήγηση. Αυτό που βλέπεις είναι η επιφάνεια.
Αν θέλεις να ψαχτείς εσωτερικά, πρέπει να το κάνεις με ψυχολόγο. Παράλληλα με την επίδειξη ανδρείας που κάνεις, αναγνωρίζεις ότι έχεις ανησυχήσει πολύ με τη συμπεριφορά σου και ότι πρόκειται για πρόβλημα, οπότε νομίζω ότι το ξέρεις κι εσύ. Καλή επιτυχία.
__________________
5.
Γειά σου Α Μπα μου. Αυτή είναι η ιστορία μου, κάθε σχόλιο ευπρόσδεκτο.
Γνωρίζω έναν τύπο, που ορκίζεται ότι με αγαπάει τρελά για δεκαεπτά χρόνια τώρα, αλλά μιλάμε για αυτήν την αγάπη που διαβάζουμε στα βιβλία: είμαι η μία, η μοναδική και απόλυτη για αυτόν. Αυτή που θα έκανε τα πάντα. Έχει κάνει σχέσεις με άλλες γυναίκες, μακροχρόνιες και μη, αλλά καμία σοβαρή. Μόνο με εμένα φανταζεται ότι θα μπορούσε να ζήσει για πάντα μαζί, να κάνει οικογένεια κλπ. (Ναι, πανω από τριάντα χρονών και οι δύο.)
Εγώ από την άλλη δεν νιώθω καμιά έλξη. Ίσα ίσα που μου φαίνεται πολύ μονοκόμματος άνθρωπος, πολύ απόλυτος, πολύ στενομυαλος.
Δεν ταιριάζουμε όχι ερωτικά, αλλά ούτε για παρέα, ούτε καν για έναν καφέ.
Ώρες ώρες με πιάνουν, όμως, κάτι τύψεις και σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να του κάνω το χατήρι, έστω κάποιο μικρό χατήρι πχ να βγούμε έξω, να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, να κρατήσω μια επικοινωνία μαζί του. Το καταλαβαίνω ότι δε πρέπει, γιατί του δίνω θάρρος ενώ δεν νιώθω έλξη.
Κάποιες φορές στο παρελθόν έχω λυγίσει και έχω κρατήσει μια επαφή με διαδικτυακή επικοινωνία μαζί του. Με διεκδικουσε, τον απερριπτα, έφευγα και φτου κι από την αρχή.
Το έκανα ξανά πρόσφατα. Τότε πλέον, δεν με διεκδικουσε, γιατί δεν ήθελε άλλη απόρριψη. Αλλά γκρινιαζε και μείωνε κάθε άνθρωπο που έχω επαφή π.χ. τους συναδέλφους μου που μιλάω κάθε μέρα, τη γυμνάστρια που με βλέπει ενώ αυτός όχι κλπ. Κουράστηκα να γκρινιάζει και βρίζει ο,τι με πλαισιώνει, από την ζήλια του που δεν είναι κι αυτός στη ζωή μου. Θύμωσα. Και διέκοψα ξανά.
Θέλω όμως να μην επιστρέψουν οι ενοχές, όταν περάσει ο θυμός. Έχω κάτι που θέλει (εμένα), του το στερω και υποφέρει εξαιτίας μου, αυτη την ανόητη σκέψη κάνω και νιώθω ενοχές. Και δε θέλω να με επηρεάσει ξανά.
Πες μου κι εσύ Α Μπα μου ότι είναι δική του επιλογή να χαραμισει τη ζωή του σε κάποια που δεν τον θέλει και πως δεν φέρω ευθύνη. Μου τα λέω κι εγώ, όμως δε με πειθώ πάντα κι αισθάνομαι άσχημα.
- Aino
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσικά και δεν φέρεις καμία ευθύνη που αυτός θέλει μια φαντασίωση για να μην ζήσει τη ζωή του. Δεν θέλει εσένα, ούτε που σε ξέρει εσένα. Το όνειρο θέλει, κι εσένα σε χρησιμοποιεί για να το έχει εικόνισμα.
Έχεις ευθύνη όμως αν έστω και ελάχιστα συμμετέχεις στην συντήρηση του ονείρου, γιατί άλλο τι κάνει αυτός, εσύ δεν επιτρέπεται να είσαι συνένοχος. Σταμάτα να επικοινωνείς μαζί του με οποιονδήποτε τρόπο, οριστικά και αμετάκλητα. Σταμάτα. Εντελώς. Για πάντα.
__________________
6.
Γεία σου Αμπά!! Έχω ένα θέμα αισθηματικής φύσεως και θα ήθελα τα φώτα σου! Είμαι κοπέλα 30 χρονών και πριν ένα χρόνο περίπου άλλαξα δουλεία και ξεκίνησα να δουλεύω σε μια μεγάλη πολυεθνική στην Αθήνα. Γνωρισα αρκετά άτομα όπως ήταν φυσικό και εφόσον ήμουν ελέυθερη είχα και κάποια φλερτ. Το σημαντικότερο από αυτά ήταν ένα παιδί 38 χρονών ο οποίος δούλευε στην εταιρία πάνω απί 5 χρόνια. Δεν είμασταν στο ίδιο τμήμα και ο συγκεκριμένος είχε ανώτερη θέση από εμένα χωρίς όμως να είναι άμεσα ανώτερός μου ή να έχει λόγο πάνω μου. Στους πρώτους μήνες της γνωριμίας μας, μιλούσαμε αρκετά όποτε βρισκομασταν στους διαδρόμους ή στην κουζίνα της εταιρίας και, όπως μου εξομολογήθηκε αργότερα, επεδίωκε να κάνει διάλειμα την ώρα που έκανα κι εγώ ώστε να με πετυχάινει όσο το δυνατό συχνότερα. Παράλληλα προσπαθούσε να συνεργάζεται και να αναλαμβάνει project που είχαν ανάμειξη με το τμήμα στο οποίο δουλέυω εγώ ώστε να με βλέπει όσο το δυνατό περισσότερο. Εγώ, όσο συνέβεναν αυτά νόμιζα πως ήταν τυχαία γεγονότα αλλά αργότερα μου είπε πως το επεδίωκε ο ίδιος ώστε να μπορέσει να με γνωρίσει και να με προσεγγίσει. Μετά από περίπου 4 μήνες γνωριμίας και εντονου ενδιαφέροντος και από τις δυο πλευρές αποφασίσαμε να είμαστε μαζί έχοντας συμφωνήσει πως θα το κρατήσουμε κρυφό στην εταιρία που δουλεύουμε για την αποφυγη συζητήσεων πίσω από την πλάτη μας και κουτσομπολίού εις βάρος μας. Μεσολάβησε ο πρώτος μήνας της σχέσης μας που ήταν τέλειος, η συμπεριφορά του απένατί μου στην εταιρία ήταν ακριβώς όπως πριν και ακόμα καλύτερη, προσπαθούσε να με συναντήσει, επεδίωκε να συνεργάζεται με το τμήμα μου για να με βλέπει, κάναμε μαζί διάλειμα ενω παράλληλα είχα με καταφέρει στις κοινές μας συναντήσεις στην δουλεία να είναι πάντα κι άλλα άτομα μαζί μας ώστε να μην είμαστε οι δύο μας και υποψιαστεί κανείς κάτι για την σχέση μας. Τα βράδια μετά την δουλεία ερχόταν σχεδόν καθε μέρα σπίτι μου παρόλο που μένουμε σε πολύ μακρινές περιοχές στην Αθήνα. Από τον δεύτερο μήνα και μετά αρχισε το πρόβλημα. Σταδιακά σταμάτησε να προσπαθέι να με συναντάει όσο μπορούσε στην εταιρία, έκανε διάλειμα ώρες που ήξερε πως έγω είχα δουλεία ή meeting και δεν θα μπορούσα σίγουρα, σταμάτησε να αναλαμβάνει project με το τμήμα που εργάζομαι, μαλιστα με δική του προτοβουλία έδωσε ό,τι εκκρεμότητες είχε στα εν λόγω project σε άλλον συνάδελφό του με την προτροπή να αναλαμβάνει μόνο εκείνος project με το τμήμα μας. Όταν τον ρώτησα γιατί τα κάνει αυτά μου είπε πως φοβάται ότι θα καταλάβουν κάτι για εμάς αν συνεχίζαμε διαφορετικά, και μου είπε πως κυριως το κάνει για εμένα που είμαι καινούρια και πως αν μαθευτέι θα κακοχαρακτηριστώ, όταν τον ρώτησα αν έχει ακουσει να λένε κάτι για εμάς μου είπε όχι αλλά μου είπε πως και πάλι πρέπει να προσέχουμε. Του εξήγησα πως εφόσον περνάμε καθημερινά και οι δυο 10-11 ώρες στην εταιρία είναι παράλογο να μην βλεπόμαστε έστω και για λίγο και πως ούτος ή άλλος ποτέ δεν είμαστε οι δύο μας ώστε να υποψιαστεί κάποιος κάτι. Μου είπε οκ και πως θα προσπαθήσει να βλεπόμαστε στην δουλεία αλλά δεν έκανε τίποτα τελικά. Οι επισκέψεις στο σπίτι μου αραίωσαν περίπου στη 1-2 φορές την εβδομάδα και όταν του είπα πως θέλω να έρχεται πιο συνχά μου λεεί πως το κάνει για εμένα και δεν έρχετε για να κοιμάμαι νωρίς και να ξεκουράζομαι καλύτερα, όταν του λέω πως εγώ προτειμώ να τον δω μου λέει πως δεν θέλει να κουράζομαι εξ αιτίας του. Παρόλαυτά ρε συ αμπά όταν βλεπόμαστε είναι τέλεια, μου φέρεται άψογα, με προσέχει, το σεξ είναι πολύ καλό και υπάρχει πολύ καλή επικοινωνία. Μου λέει πως με αγαπάει, πως θέλει να είμαστε μαζι για πάντα, μου λέει μέρη του κόσμου στα οποία θέλει να ταξιδέψουμε μαζί, όταν όμως του λέω να πάμε κάπου ή να κανονισουμε αυτά που μου προτείνει συνεχώς βρίσκει δικαιολογίες και μου λέει να το αφήσουμε για αργότερα που θα είναι πιο χαλαρά από την δουλεία ή ότι αν λέιπουμε μαζί από την εταιρία θα υποψιαστούν πως είμαστε ζευγάρι. Από τη μια μου φαίνεται πως με κοροιδεύει και προσπαθεί με χειριστικό τρόπο να με κάνει να μην αντιδρώ στην αδιαφορία του από την άλλη είναι τόσο καλός στον λίγο χρόνο που είμαστε μαζί που με κάνει να αναρωτίεμαι την κλασική πλέον ερώτηση «μήπως είμαι υπερβολική?» Όποτε του λέω πως θέλω να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί μου λέεί πως κι εκείνος θέλει το ίδιο και πως κάνει τα πάντα για να το καταφερει. Έχω σκεφτεί πως μπορεί να έχει κι άλλη σχέση παράλληλα αλλά δεν έχω αποδείξεις για κάτι τετοιο. Θα ήθελα πολύ να ακούσω στην γνώμη σου!!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχει κι άλλη. Αυτό που μάλλον δεν έχεις σκεφτεί είναι ότι πιθανότατα είναι στην ίδια εταιρεία και της λέει τα ίδια με σένα. Τι τις θέλεις τις αποδείξεις; Δεν είσαι δικαστήριο. Ρώτα τον.
_________________
7.
Γεια σου Α Μπα Συγχαρητήρια για την στήλη σου!
Λοιπόν γνώρισα ένα παιδί πριν καμιά 10αριά μέρες μεσώ μιας εφαρμογής και την δεύτερη μέρα είπαμε να βγούμε! Το ραντεβού πήγε υπέροχα, απλά υπέροχα. Μέσα στις επόμενες μέρες βρισκόμασταν σχεδόν κάθε μέρα και ήμασταν κολλημένοι ο ένας με τον άλλον. Αλλά πριν 2 μέρες άλλαξε η στάση του απέναντί μου, λέγοντας ότι τελικά δεν ενδιαφέρετε για κάτι σοβαρό λόγο ότι ένιωσε πίεση από μένα, διότι επειδή κάποιες μέρες ήθελε να βγαίνει με τους φίλους του, και εγώ επίσης ήθελα να τον βλέπω και να είμαι και εγώ παρόν στην έξοδο, κατά κάποιο τρόπο αυτοπροσκαλιόμουν και αυτό τον πείραξε. Προσωπικά να πω την αλήθεια το έκανα γιατί ήθελα να ήμουν μαζί του όλη την ώρα, γιατί άπλα ένιωθα υπέροχα, ακόμη και μια ώρα ελεύθερη να είχα ήθελα να πάω να τον δω, αλλά μάλλον σε αυτόν αυτό φάνηκε πιεστικό. Θέλω την γνώμη σου, γιατί δεν έκανα κάτι επίτηδες, τύπου ήθελα να ξέρω το που είναι και τι κάνει, άπλα ήθελα να είμαι μαζί του. Ήμουν πιεστικός; Αν ναι τι μου προτείνεις για το μέλλον;
Σε φιλώ και ευχαριστώ εκ των προτέρων.
-Τζώρτζης
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ βρε Τζώρτζη ναι, ήσουν πιεστικός. Όσο υπέροχα και απλά υπέροχα και να περνάς με κάποιον, είναι εγωιστικό να μην τον αφήνεις να κάνει αυτά που θέλει. Δεν είναι η δική μας ικανοποίηση προτεραιότητα πάνω από όλα. Δεν είναι φάρμακο ο άλλος για να τον χρησιμοποιούμε με αυτόν τον τρόπο, είναι άνθρωπος, ξεχωριστός άνθρωπος με τη δική του ζωή.
Δεν έχω να σου προτείνω κάτι για το μέλλον, αλλά για το παρόν. Πρέπει να καλλιεργήσεις τον εαυτό σου. Όχι εσύ συγκεκριμένα, οποιοσδήποτε, και μέσα σε όλους, κι εσύ. Είσαι νέος, όπως φαίνεται από τον τρόπο που γράφεις, κι αυτό είναι υπέροχο γιατί έχεις τον χρόνο, τον ενθουσιασμό και το απόθεμα δύναμης που χρειάζεται για να περνάς «υπέροχα» non stop, έναν ενθουσιασμό που πρέπει να μάθεις να διοχετεύεις σε πολλά πράγματα, και όχι όλον μαζί σε έναν άνθρωπο. Για να γίνει αυτό χρειάζονται εμπειρίες με φίλους, με συγγενείς, με την οικογένεια, διαβάσματα, μουσική, πολιτική, ασχολίες που σε γεμίζουν και σε ενδιαφέρουν. Μην περιμένεις να ερωτευτείς για να νιώσεις υπέροχα. Μάθε να περνάς υπέροχα με τον εαυτό σου.
