Στο δρόμο που χάραξε ο Αττίκ

Τα παλιά χρόνια, τότε που δεν υπήρχε ακόμη τηλεόραση, ήταν το ραδιόφωνο που κράταγε συντροφιά στον κόσμο. Ποιος δεν θυμάται τις κυριακάτικες εκπομπές του Γιώργου Οικονομίδη από το «Άλσος»

Χαρούμενα ταλέντα

Μαζί μας κόσμε γλέντα …

Αγαπημένο νούμερο των διαφόρων κονφερασιέ ή ντιζέρ, όπως τους έλεγαν τα παλιότερα χρόνια, ήταν το σκάρωμα από το πουθενά έμμετρων με λέξεις που προέρχονταν από τους θεατές. Πολλές φορές μάλιστα γινόταν και σχετικός διαγωνισμός μεταξύ των θεατών και η ατμόσφαιρα θερμαινόταν σημαντικά.

Να μη ξεχνάμε ότι ο πρώτος διδάξας όλα αυτά στην Παλιά Αθήνα ήταν βεβαίως ο θρυλικός Αττίκ, στη μάνδρα του οποίου θήτευσε και ο «Φίλοι μου αγαπημένοι»!!

Θα σας μεταφέρω όμως τώρα νοερά σ’ ένα τέτοιο talentshow  του παρελθόντος πού έγινε στην Αγγλία. Το τοπίο είχε ξεκαθαρίσει. Σιγά-σιγά ο ένας μετά τον άλλο οι διαγωνιζόμενοι αποχωρούσαν, και το βραβείο διεκδικούσαν πλέον ένας παπάς και ένας λαϊκός τύπος ακαθορίστου προέλευσης. Η λέξη πού έπεσε από το κοινό, εν μέσω αποδοκιμασιών ήταν: Timbuktu, η όχι και τόσο άσημε πόλη του αφρικανικού Μάλι. Αποδοκιμασίες βεβαίως γιατί ο βαθμός δυσκολίας ανέβαινε κατακόρυφα …

Ο παπάς βεβαίως δεν πτοήθηκε. Σε λίγο οι θεατές άκουγαν εκστασιασμένοι:

I’ ve been a priest all of my life

I have no child, I have no wife

I read my bible through and through

All on my way to TIMBUKTU !!

Όταν κόπασαν τα χειροκροτήματα όλοι στράφηκαν στον λαϊκό τύπο που στην αρχή φάνηκε να τάχει χαμένα … Λέμε στην αρχή, γιατί μετά …

As Tim and I to Glasgow went

We found some proper girls to rent

As they were three and we were two

I book one and TIM BOOK TWO !!!!!

Αυτά τα ωραία γινόντουσαν παλιά …