Τετελεσμένος Μέλλων
Κάθονταν εκεί μαζί, κουτσόπιναν, τα λέγανε βραχνά, ψιθυριστά, και έγραφαν. Σε καλό να τους βγει. Σε καλό να μας βγει, γιατί κι εγώ ήμουνα στο κόλπο. Τους φωτογράφιζα, τους έφερνα τα ποτά και τα τσιγάρα, τους φίλευα, στο πλάι τους ήμουνα. Μετά, μου έδωσαν το χαρτί όπου έγραφαν, μου είπαν και το έδωσα του Μπακιρτζή, κι αυτός το μετέφερε για Εκεί Αλλού με το μηχανάκι, με το μοτοσακό. Εμένα μου είπανε να τα ξεχάσω όλα. Και τα ξέχασα. Είκοσι χρόνια μετά, βρήκα το αντίγραφο. Στην Καλλιδρομίου ήμασταν τότε. Στην Καλλιδρομίου είμαι και τώρα, εγώ, που μου είπανε να πάω το χαρτί και να το παραδώσω στον Μπακιρτζή και να τα ξεχάσω όλα. Και τα ξέχασα. Πώς βρέθηκε το αντίγραφο, είκοσι χρόνια μετά, στην κατοχή μου; Γιατί πάνω είχε γραμμένες τις λέξεις «Τετελεσμένος Μέλλων» με κόκκινο μελάνι; Τι σόι πλεκτάνη είναι πάλι τούτη; Σ’ το δίνω το χαρτί, και βγάλε άκρη, Γεωργίου. Βγάλε άκρη! Προς το παρόν, να το, Γεωργίου, να το, Οδυσσέα Γεωργίου, το χαρτί:
Να λες Καλό Χειμώνα απ’ τον Σεπτέμβριο, κι απ’ την Τετάρτη καλό Σαββατοκύριακο να λες.
Μονάχα αφού πολύ και τρανταχτά, φαλσταφικά γελάσεις, μονάχα τότε να έχεις τη διάθεση να κλαις.
Στο πρωτότυπο ξανά και ξανά την Αντιγόνη, να διαβάζεις, να μην παύεις ν’ αγαπάς τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη, ν’ ακούς ώρες ολόκληρες νύχτες ατέλειωτες πρωινά αναμονής και μεσημέρια πάθους τον Bill Evans να ιερουργεί στα πλήκτρα, να παίζει στο Παρίσι το «I Do It For Your Love ».
Να μαθαίνεις με τα χρόνια να δείχνεις τη φωτεινή πλευρά της σελήνης γιατί τη σκοτεινή τη βλέπει ο καθένας μόνος του.
Να λες ότι η Καλοσύνη είναι η Βλεφαρίδα της Ομορφιάς και πάντα να θυμάσαι ότι η Ομορφιά είναι η Βλεφαρίδα της Καλοσύνης.
Να μην είσαι ποτέ μεθυσμένος προτού αρχίσεις σαν τον διάβολο να πίνεις, ποτέ να μην ουρλιάζεις όταν μπορείς με ψιθύρους να ξεκάνεις τον Εχθρό.
Να επαναλαμβάνεις ότι ο Εμπειρίκος ήταν σπουδαίος ποιητής αλλά και έξοχος φωτογράφος.
Να μην σου διαφεύγει ότι ο Ντοστογιέφσκι έγραψε τους Δαιμονισμένους αλλά έγραψε και τους Καραμαζόφ.
Να μην λησμονείς επί ματαίω ότι ο Όρσον Ουέλλες ήταν συνταρακτικός σκηνοθέτης αλλά ήταν και συγκλονιστικός ηθοποιός, να τους αντιτείνεις ότι βεβαίως ο Ναμπόκοφ ήταν εκθαμβωτικός πεζογράφος αλλά υπήρξε και εκτυφλωτικός ποιητής, να διατείνεσαι ορθά ότι ο Μπομπ Ντύλαν είναι η Φωνή αλλά είναι και ο Στίχος.
Ποτέ μην αμελήσεις να βροντοφωνάξεις ότι ναι μεν ο Μπρετόν άλλαξε τον εαυτό του καθώς προείπεν άλλαξε όμως και τον κόσμο.
Να ψιθυρίζεις ότι, ναι, είναι κούκλα η αγαπημένη σου αλλά είναι και απαράμιλλα όμορφη.
Να μην διαφωνείς όταν εκείνη σου λέει ότι λατρεύει τις θωπείες αλλά ξετρελαίνεται και για τα χάδια.
Να φρονείς ότι ναι μεν είναι θεσπέσιο να θέτεις την ποίηση στην υπηρεσία της επανάστασης αλλά είναι και εξαίσιο να θέτεις την επανάσταση στην υπηρεσία της ποίησης.
Να διαλαλείς ότι ναι μεν είναι εύγευστα τα αχλάδια αλλά είναι και πολύ νόστιμα.
Να ακούς μεν jazz αλλά να μην παύεις να απολαμβάνεις και την τζαζ.
Να υπογραμμίζεις με χάρη ότι ναι μεν ο Glenn Gould ήταν απίστευτος πιανίστας αλλά έπαιζε και απίστευτα καλό πιάνο.
Να είσαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσω αν μου πεις ότι ναι μεν ο Ντυσάν ήταν καινοτόμος εικαστικός αλλά ήταν και δεινός σκακιστής.
Συνεχίζεται. Αύριο: Τα Τρία Τέταρτα του Παντός
σχόλια