Με αφορμή την εμφάνιση του Φοίβου Δεληβοριά στη Θεσσαλονίκη (το Σάββατο στο Block 33), του ζήτησα να μου πει μερικά πράγματα.
Δεν κρατιέμαι να μην προσθέσω κι εγώ κάτι: Η πρώτη συναυλία στην οποία είδα τον Δεληβοριά, ήταν μέσα προς τέλη '90s, κάτω απ' το σπίτι μου, στην πλαζ της Αρετσούς, στην Καλαμαριά. Ήταν εξαιρετικός, ως support στον Σαββόπουλο.
Φοίβο γεια! Ποια ήταν η πρώτη συναυλία που πήγες ποτέ, και τι θυμάσαι απ' αυτήν;
Πήγα αρκετά μεγάλος –στα 14- στην πρώτη (!) συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Ηρώδειο, τον Σεπτέμβριο του 1987. Διηύθυνε το «Άξιον Εστί» και 7 τραγούδια από το “Romancero Gitano” του Λόρκα. Ως τότε κορόϊδευα τον πατέρα μου (φανατικό Θεοδωρακικό), μιμούμενος τη φωνή του και τις κινήσεις των χεριών του. Εκείνη τη βραδιά όμως, όχι μόνο άρχισε να πετάει μπροστά μας, αλλά μας πήρε και όλους μαζί του. Από τότε, όταν ακούω να τον αποθεώνουν ή να τον εξευτελίζουν ξέρω τι φταίει: δεν μπορούμε όλοι να πετάξουμε.
Ολόκληρη
Ποια ήταν η καλύτερη συναυλία που πήγες ποτέ;
Μάλλον του Bryan Ferry με μια γυναικεία ορχήστρα με άρπες και έγχορδα και τραγούδια του Porter και του Gershwin στο Λυκαβηττό, το καλοκαίρι του 2000. Έξω από μας, έκανε Χρηματιστήριο- η φούσκα ήταν στα καλύτερά της. Κι όμως εκείνα τα τραγούδια του Μεσοπολέμου έδειχναν σαν μια απολύτως πνευματική επιλογή, μια αξιαγάπητη ειρωνεία.Το September Song αγκάλιαζε στοργικά το φθινόπωρο που πλησίαζε.
Ποια ήταν η χειρότερη συναυλία που πήγες ποτέ;
Προσπαθώ εδώ και ώρα να θυμηθώ κάποιαν και όλο οι καλές μου έρχονται στο μυαλό. Έχω δει γερασμένους θρύλους να μην μπορούν να σταθούν στο ύψος τους, αλλά αυτό τους έκανε συγκινητικούς. Έχω δει αισχρές διοργανώσεις, ήξερα όμως αρκετά ώστε να μην αντιπαθήσω τον καλλιτέχνη γι’αυτό. Έχω δει και τους πιο αγαπημένους μου σε ντροπιαστικές στιγμές, αλλά δεν σας τις λέω γιατί τους αγαπώ. Δεν είμαι όμως άρρωστος συναυλιάκιας, ούτε και διαβόητο στραβόξυλο. Επομένως, μεγαλοπρεπή γκρουπ που είμαι σίγουρος πως θα μου έδιναν μιαν εύκολη απάντηση, απλά δεν πήγα να τα δω ποτέ.
Και μία ερώτηση για τις δικές σου συναυλίες: Ποια είναι η αγαπημένη σου, και γιατί;
Μία από τις πρώτες μου έξω από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, στο κέντρο «Ο Κακός Λύκος» στην Κοζάνη. Στις αρχές του ’97. Ήταν μια απόλυτη οικονομική αποτυχία. Κόψαμε 20 εισιτήρια και ο μαγαζάτορας προσπαθούσε να μου δείξει αντιπάθεια, αλλά δεν τον άφηνε ο οίκτος. Ανέβηκα απελπισμένος στη σκηνή και έζησα μια από τις πιο ωραίες βραδιές που θυμάμαι. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και με τους 20 που ήρθαν - και σε πολλούς απ’αυτούς τηλεφωνώ ακόμα.
σχόλια