ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νιωθω μια απαθεια για τα παντα ...πιστευω οτι δεν μπορω να ερωτευτω..εχω βαρεθει να βγαινω κ να εχει καθε φορα το ιδιο αποτελεσμα ..συζητηση κουβεντα απο που εισαι τι κανεις που σπουδαζεις να ξαναβγουμε κ κανενα κλικ καμια σκεψη ..κανενας ενθουσιασμος κανενα χτυποκαρδι το να τρεμουν τα χερια μου.. τιποτα αποθεια..γνωριζω κοσμο γενικα αλλα δεν μου συμβαινει τιποτα εσωτερικα..νιωθω οτι θελω να μεινω μονη μου κ ομως ζηλευω αυτους που κρατιουνται χερι χερι αν κ δεν καταλαβαινω το γιατι ..νιωθω οτι δεν εχω αυτην την αναγκη..εχει περασει ενας χρονος απο τοτε που χωρισα δεν αποζητω το παρελθον το εχω ξεπερασει κ δεν το σκεφτομαι πια. καθολου..αλλα γυρω μου δεν βλεπω τιποτα...μπορει να υπαρξει κατι? δεν ζητω την αδελφη ψυχη μου(σε περιπτωση που το δει βεβαια αυτο ας απαντησει!) αλλα ενα κατι που να δειχνει οτι δεν εχω νεκρωθει...