ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ομολογω.4ο ετος στη ρημαδα τη σχολη και δε με παθιαζει τιποτα.ουτε καν η πρασιναδα γυρω απο το κτιριο.προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου να μου αρεσει με τον φοβο πως αν ακολουθησω την παρορμηση μου θα το μετανιωσω.γιατι τωρα δε το μετανιωνω?ενα αεναο "δεν ξερω"-"πως γινεται να μη ξερεις?" απο την εφηβεια.ολοι περιμενουν την αποφαση σου γιατι οι εξελιξεις-πολιτικες,κοινωνικες,οικογενειακες..-τρεχουν συνεχως.πνιγηρο χαος.τα βραδια κοιταζω τη ντουλαπα και φαντασιωνομαι πως παιρνω 2 ρουχα και φευγω με το ποδηλατο απο το μικροκοσμο του συμπαντος που γνωριζω.την κανω για διαστημικες παραλιες.κι υστερα κοιμαμαι χαμογελωντας,σιγουρος που δεν θα το κανω.κι η μανα καθε εξαμηνο να κλαει μπας και δεν δωσεις και πιασεις να διαβαζεις παλι εκεινα τα εξωσχολικα που διαβαζεις..κι ο ερωτας να σου καιει το κεφαλι και τις βρωμοπατουσες και να ζηταει να ξεχυθει πανω σε προσωπα,πραγματικα με ματια και χειλη κι οχι παλι στις μουσικες σου..κι εσυ εκει,να του λες να περιμενει,να μην το παραδεχεσαι,να τον κρατας με νυχια και με δοντια να μην ξεμυτησει και να κανεις ερωτικες συμφωνιες που στο συμβολαιο περιλαμβανουν μονο πηδημα και κανα δυο "βαθια" λογια ετσι για να νομιζουμε πως δε μας χασαμε εντελως δηλαδη,μεχρι ο πουστικος να εκραγει και να σου λερωσει τους τοιχους.μου θελουμε κι επαναστασεις κι αγωνιστικη ορμη.σκατα.με την αλληλεγγυη στην αληθεια μας τι θα γινει?εδω σε θελω.μπα που να τρεχουμε.ας κατσουμε να το υπεραναλυσουμε ετσι στο θεωρητικο και οι αποφασεις θα παρθουν μονες τους στο μη περαιτερω.μεχρι τοτε ας αφησουμε τα πραγματα σε σιγανη φωτια και παμε για καμια μπυρα.ετσι γιατι ειναι ωραιο το βραδυ.