13.10.2011 | 21:37
ti trabame kai emeis oi aderfes me tous straigh...
Όταν μου μιλάει, βυθίζομαι στο γαλάζιο των ματιών του. Όταν είναι χαρούμενος χάνομαι στο χαμόγελο του.Όταν σκέφτεται πεθαίνω για μια σκέψη του.Σε κάθε του βήμα γίνομαι ο δρόμος που βαδίζει.Στο παραμικρό του άγγιγμα τρέμω.Τρέμω και στη σκέψη μόνο της αγκαλιάς του, της ζέστης του σώματος του.Δεν τολμώ τη φαντασίωση του φιλιού του.Η συζήτηση μαζί του είναι ταξίδι στον παράδεισο.Η επιθυμία του; Είναι όμορφα να κάνεις κάτι όταν σου το ζητάει.Η ευγένεια και η καλοσύνη του είναι αφοπλιστικές.Η ηρεμία του βλέμματος του τόσο καθυσηχαστκή που σου δίνει την αίσθηση της ασφάλειας.Η μυρωδιά του ξεκάθαρη και τέλεια.Ένα βλέμμα του σε κάνει να κολλάς. Η φωνή του να ηρεμείς.Ένα του χάδι πώς να είναι;Το να νιώθεις ότι νοιάζεται για εσένα θα σε γεμίζει σαν άνθρωπο ή θα είναι η συναισθηματική σου ολοκλήρωση;Όμως όταν ένα βλέμμα ή άγγιγμα του φτάνουν για να σου δώσουν φτερά, πως θα είναι να ζεις κάθε στιγμή της ζωής του;Σε κάθε ευτυχία του να γεμίζει η ψυχή και η καρδιά σου.Σε κάθε δυστυχία του να υποφέρεις και να πονάς.Νομίζω πως αν με ακουμπήσει ένα δάκρυ του θα με κάψει σαν οξύ.Ελπίζω να φανώ δυνατός και να μην τον αγγίξω χωρίς λόγο.Συνέχεια τον κοιτάζω και νομίζω ότι τα χέρια μου αγγίζουν το κορμί του.Τα πόδια του, τον λαιμό του, τα ζυγωματικά του, τα χέρια του, τα δάχτυλα του, τα μαλλιά του, τους ώμους του, όλα του τέλεια, ζεστά και μεταξένια κάτω από τα δάχτυλα μου.Χρειάζομαι δύναμη. Κάθε φορά που συναντιόμαστε όλα τα άλλα μου φαίνονται ασήμαντα .Δεν ζητάω πολλά. Τα θέλω όλα. Όμως δεν μπορώ να έχω τίποτα…….