4.12.2011 | 01:47
Είπα να το γράψω, μήπως το χωνέψω...
Έχω ανάγκη ψυχολογικής βοήθειας.Το ξέρω. Εδώ και χρόνια. Κι ας έχουν περάσει πια τα χειρότερα. Βλέπω ότι φυτοζοώ, ενώ θα 'πρεπε να είμαι εκεί έξω να αρπάζω τη ζωή απ΄τα μαλλιά. Και όσα πράγματα κι αν ξέρω και συνειδητοποιώ, όσο επιτακτική κι αν είναι η αλλαγή που προσδοκώ χρόνια τώρα, απλά κάθε μέρα είναι ίδια με την προηγούμενη. Το ίδιο αίσθημα ματαίωσης.Και έτσι όπως αρνούμαι να προσπαθήσω και να με πιέσω για οποιαδήποτε αλλαγή, θα αναβάλλω την αναζήτηση ψυχολόγου για πάντα; Είναι τόσο δύσκολο,γαμώτο.
