8.1.2012 | 23:28
Σιχαίνομαι...
Σιχαίνομαι που είμαι 28 και μου πηδάνε τα όνειρά μου. Σιχαίνομαι που είμαι 28 και κλαίω κάθε μέρα επειδή ψάχνω να βρω τρόπο να μετακομίσω και δεν μπορώ.Σιχαίνομαι να μου λένε ότι πρέπει να κάνω υπομονή και ότι τα πράγματα είναι έτσι για όλους. ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!Σιχαίνομαι να κάθομαι στο μωβ δωμάτιο μου και να μην μπορώ να κάνω τίποτα.Σιχαίνομαι που πήρα τόσα πτυχία και αναγκάζομαι να τα βάλω στον κώλο μου.Σιχαίνομαι να με καλοπιάνουν και να μου λένε ότι θα περάσει και ότι κάπου κάπως κάποτε θα φτιάξω τη δική μου ζωή.Σιχαίνομαι να ακούω τη μάνα μου (δεν μου φταίει και αυτή η δόλια) να φωνάζει στη γάτα. Θέλω την ησυχία μου.Σιχαίνομαι που ο κολλητός μου βρήκε μια σκρόφα και μας έχει γράψει.Σιχαίνομαι που δεν έχω δικό μου σπίτι. Και ας πιεστώ γαμώτο.Δεν αντέχω άλλη μιζέρια. Εδώ και 8 μέρες κλαίω, κλαίω καθημερινά...
