ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιωθω τόσο οργη και απογοητευση, που πραγματικα δεν ξερω πώς να αρχισω! Το πρόβλημα εντοπίζεται στον εργασιακο χώρο,κ επεκτεινεται επιδημικα σ΄όλους τους αλλους τομείς...Ανήκω στους ανθρώπους που εκτος από την δουλεια, θέλω να στηρίζω τον φιλο μου, τον συνεργατη μου όταν βρίσκεται σε δυσκολίες. Αυτο έκανα ...μέχρι που μέσα σε αυτον τον χωρο, κατάλαβα οτι κανενας δεν με εβλεπε τουλάχιστον ως συνεργατη. Όταν ζητησα -οχι ως χαρη, αλλα επειδη το άξιζα- την δημοσιευση τη εργασιας μου η απαντηση τους ήταν :οι καιροι ειναι χαλεποι.... κ το αποτελεσμα; μείωση των ωρων εργασίας... Πλέον βρίσκομαι σε ενα εργασιακο περιβάλλον όπου "καλημερα" δυσκολα ακουω, και όλοι με αντιμετωπιζουν σαν τον αχαριστο εργαζόμενο που δεν εκτιμα τα πενιχρα χρηματα που παίρνει. Εγώ τώρα πρεπει να πω ευχαριστώ;;;; απο θεμα εγωισμου και μονο -όχι- Συμβουλή; Ποτέ μην ειστε φιλοι με κανεναν συνεργατη σας, (καπου θα σας την φυτέψει) , μην περιμενετε επιβραβευση... βραβευτειτε μονοι σας!