28.1.2012 | 12:36
Άταχτη υποψία
Και είναι οι στιγμές,που λόγω και της κακομοιριάς που μας δέρνει γίνονται περισσότερες,που υποψιάζεσαι πως υπάρχει κι άλλος τρόπος,αλλιώτικος.Και σταματάς απότομα το τρέξιμο και παίρνεις ανάσα γιατί ίσως να τα προλαβαίνεις τελικά όλα στο τέλος άλλα δεν το προσέχεις μωρέ,δεν πρόλαβες..Βάζουμε στοιχήματα με τον εαυτό μας και μετά κλαιγόμαστε που χάνουμε.Μα είναι δυνατόν να είσαι ο λαγός που χασομεράει στον αγώνα και μετά να κατηγορείς την χελώνα?Αυτή,με τον αργό ρυθμό της, ευγνωμόντας και που σέρνεται,το ένιωσε το ταξίδι και ας μην της εγγυήθηκε κανείς τον προορισμό ή το έπαθλο.Ο λαγός από την άλλη,μέσα στην αλαζονεία και την περίτρανη σιγουριά του άρχισε φορτσάτος την τρεχάλα και τα παράτησε στην μέση πιστεύοντας πως έτσι κι αλλιώς προτετελεσμένος είναι ο αγώνας.Και ας μου θυμίσει λιγάκι κάποιος ποιος κέρδισε στο τέλος!Γι αυτό φίλοι μου κόψτε το το τρέξιμο δεν κάνει καλό στην υγεία, λάθος μας έμαθαν.Που ξέρεις ίσως μια άταχτη,καθόλου τυχαία υποψία να γίνει εμπειρία μικρή καθημερινή και θαυματουργή...