ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

... όμως δεν θες να είμαστε μαζί, με νοιάζεσαι μα λες πως προτιμάς την ελευθερία σου, δε θες να τα ξαναβρούμε κάπως, θα δείξει λες και το αφήνεις στην τύχη ξανά, μου θυμίζεις πως δεν θέλεις να χάσουμε την επικοινωνία μας, έστω από ένα email, για να έχει ελπίδα αυτή η σχέση, ποια σχέση, πλέον νιώθω πως πίστεψα σε σένα περισσότερο από ο,τι έπρεπε, δε με γέλασες, άλλαξες, το παραδέχεσαι, μα εγώ είμαι εδώ, ο,τι έχει απομείνει δηλαδή, γιατί πλέον δεν νιώθω ολόκληρος άνθρωπος, δεν τρώω, κοιμάμαι για να αποφύγω να είμαι ξύπνιος, δεν κάνω τίποτα σημαντικό, αποφεύγω την επαφή με τον κόσμο όσο μπορώ, μακάρι να μπορούσα να τους αποφύγω όλους για όσο θέλω, περιμένω τον ανηλεή χρόνο να με κάνει καλύτερα εις μάτην, και μόνοπου γράφω εδώ ανώνυμα ένα ασύνδετο κακογραμμένο συνοθύλεμα αισθάνομαι απογοήτευση από τον εαυτό μου και μου λες ο,τι δεν κάνω αρκετά ώστε να είμαι στην ζωή σου ακόμα και έτσι, αν σε αγαπώ...πίστεψα σε εσένα και σε έκανα το θεμέλιο της ζωής μου, πρέπει να βρω κάτι άλλο να πιστέψω, μάλλον τον εαυτό μου, μα μου είναι τόσο δύσκολο μετά από αυτά να τον εμπιστευτώ...