ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι ξέρουμε ότι για να χτίσεις μία φιλία χρειάζεσαι μια ζωή, αλλά για να την γκρεμίσεις χρειάζεσαι μια μέρα. Γιατί είναι όμως τόσο δύσκολο να την αποκτήσεις? Ποιό είναι το λάθος που κάνουμε? Ή μήπως τελικά δεν φταίμε εμείς, αλλά οι άλλοι? Λένε ότι τους φίλους τους διαλέγουμε... τώρα όμως πλέον αρχίζω να πιστεύω ότι δεν τους επιλέγουμε εμείς, αλλά η μοίρα μας στέλνει στον κάθε άνθρωπο που είναι γραφτό να είμαστε μαζί. Ασχέτως την εθνικότητα, το φύλο, την ηλικία, τα hobbies κτλ. Δεν έχω αρκετές παρεές, μόνο με κανα 2 ατομα απο το λύκειο κάνω παρέα... πάλι καλά!!!. ΟΧΙ δεν είμαι αχάριστο άτομο, απλά με τα συγκεκριμένα άτομα δεν έχουμε καθόλου κοινά ενδιαφέροντα. Είναι κακό δηλαδή να θέλω να βρω κ άλλες παρεές που να μπορω να μοιράζομαι κάποια πραγματα που αγαπώ και να έχουμε τα ίδια γουστα? Το κακό βέβαια, είναι όταν βρίσκεις εκείνο το ατόμο και πιστεύεις ότι ταιριάζεις τον/την πλησιάζεις μιλώντας για οποιοδίποτε θέμα, ανταλασεις αριθμούς λέγοντας να κρατήσουμε μία επικοινωνία ή να πάμε για ένα καφέ και όταν στέλνεις έκείνο το ρημάδι μύνημα ή δεν σου απαντάει καθόλου ή βρήσκει ένα σωρό δικαιολογίες για να μην σε συναντήσει και σου λέει να κανονίσουμε άλλη μέρα. Τα ίδια ξανά και ξανά, μεχρι να βαρεθείς και δεν ξαναμηλάς. Τον/την συνατάς στο δρόμο και σου λέει ΧΑΘΗΚΕΣ να κανονισουμε για κανα καφε... τι να πεις τωρα? Μα ΤΟΣΟ?ΥΓ: Μήπως υπάρχει κάποιος κώδικας επικοινωνίας εκεί εξω ανάλογα με τα γούστα του καθενός? Μήπως εγώ είμαι τόσο αντικοινωνικό άτομο και δεν το χω καταλάβει?ΤΕΣΠΑ