Έχασα τον μπαμπά μου πριν σχεδόν 3,5 χρόνια:) Προσπαθώ να μείνω δυνατή. Έτσι προσπαθώ. Νιώθω ότι το μέλλον μου θα είναι καλύτερο από το παρελθόν. Του χρωστάω πολλά. Πρέπει να καταφέρω όσα δεν κατάφερε εκείνος. Θέλω να είναι περήφανος για εμένα. Να με βλέπει από εκεί ψηλά και να πει μια μέρα : " η κόρη μου τα κατάφερε! " 14 χρόνων είμαι .
16.3.2012 | 13:06
μπαμπά μου λείπεις
Έχουν περάσει δυο χρόνια από το χαμό του πατέρα μου, υποτίθεται ότι το έχω αποδεχθεί, έχω παιδί και καλό σύντροφο, αλλά τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα τον βλέπω στον ύπνο μου. Βλέπω ότι με κάποιο ανεξήγητο τρόπο γυρίζει στη ζωή, ενώ ακόμη και κοιμισμένη ξέρω ότι έχει πεθάνει. Ξυπνάω και για μερικά δευτερόλεπτα κουβαλάω τη χαρά ότι τον ξαναβρήκα. Οδηγώ για τη δουλειά και βλέπω αυτοκίνητο ίδιο με το δικό του, το προσπερνάω και με την άκρη του ματιού μου κοιτάζω μήπως είναι εκείνος. Η μαμά μου έχει αλτσχάιμερ και ξεχνάει τις κοινές μας στιγμές. Νιώθω ότι κρατάω μόνη μου τις οικογενειακές μας αναμνήσεις σαν ένα τσουβάλι με άμμο που είναι τρύπιο και σιγά σιγά αδειάζει.
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
