ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω πολλα ατομα που να χουν φτασει πανεπιστημιο και να συνεχιζουν να κανουν κολλητη παρεα με την κολλητη τους απο την πρωτη δημοτικου.Οι ανθρωποι καθως μεγαλωνουν αλλαζουν.Και εμεις προφανως περασαμε διαφορα σταδια,η σχεση μας περασε πολλες αλλαγες παρολ αυτα ηταν παντα παρα πολυ στενη.Σκοτωθηκαμε σημερα.Αιτια κλασσικη για μας,ηθελε να παω να την παρω απο καπου πολυ μακρια για να παμε καπου πολυ κοντα μου,αλλα αντι να κανει αυτη τη διαδρομη μονη της με εφερε ως εκει-αργησε κι ολας,ειπα να της την πω λιγο εξαγριωθηκε και απο κει που ηταν να μεινει σπιτι μου εγινε ενα μπαχαλο.Μετα επειδη εφυγε με κατι αλλες καλες μας φιλες, με πηρε η μια και μου ειπε οτι η (κολλητη απο παλια ας την πουμε Κ) στεναχωρηθηκε παρα πολυ.Και οτι υποψιαζεται οτι τσακωνομαστε τοσο συχνα γιατι θελω να την απομακρυνω ,να μην κανουμε τοσο παρεα.Και οτι δεν την αγαπαω οσο αυτη και την βαζω στην ιδια μοιρα με μια αλλη φιλη με την οποια κατεληξα να μην εχω τιποτα κοινο και απομακρυνθηκα.Αυτα βεβαια τα ειπε στις αλλες,οσο τσακωνομασταν μου λεγε κατι εκνευριστικα και αστοχα για το πως ειμαι κωλοπαιδο ,φωναζαμε και αγριοκοιταζομασταν . Το θεμα ειναι οτι αυτα που ειπε στις αλλες ηταν πολυ πολυ ευστοχα.Δεν ξερω τι φταιει.Γενικα η Κ. ειναι πολη απαιτητικος ανθρωπος,πολυ εγωιστρια,θελει να γινει το δικο της ο κοσμος να χαλασει.Αυτο παντα ηταν ενα θεμα στη σχεση μας,αλλα καποτε απ τη μια ηταν αυτο,απ την αλλη δεν ηθελα να τσακωθουμε,να τη χασω απο φιλη.Δυο χρονιες,μια που διαβαζε πολυ εντατικα για πανελληνιες κι ακομη περισσοτερο την αλλη που ξαναδινε κι εγω ημουν πρωτο ετος ενω θεωρητικα την υποστηριζα μιλωντας καθε μερα στο τηλεφωνο απομακρυνθηκαμε.Δηλαδη την αφηνα να με καταπιεζει και να μου επιβαλλει πραγματα,κατιπου σαν ατομο εχει την ταση να κανει,γιατι ηταν σε τοσο χαλια ψυχολογια που δεν μπορουσα να αρχιζω καυγαδες για μικροπραγματα.Την αφηνα να μου μιλησει για ωρες για ενα θεμα που δεν μ ενδιεφερε- οχι σχετικο με προβλημα,ακυρο-και σκυλοβαριομουν.Και κατα βαθος παγωνα. Αλλα γαμωτο εχει δικιο.Μερικες φορες βλεπω την φιλια μας σαν μια φιλια στην οποια θα πρεπει να δινω ΜΑΧΗ καθε φορα για να μην καταπιεζομαι και να μην γινεται παντα αυτο που απαιτει,εστω και παραλογα.Και ωρες ωρες ειλικρινα νιωθω οτι δεν αξιζει τον κοπο.Η Κ. με βλεπει σαν αδερφη της και ξερω πολυ καλα οτι δεν θα θελε κατι τετοιο.Απλα τι αλλο να κανω?Αν διαμαρτυρομαι καθε φορα που μου τη δινει θα τσακωνομασταν μερα παρα μερα.Αν δεν το κανω κραταω πραγματα μεσα μου και μου τη δινει ακομα περισσοτερο.Καθομαι και θυμαμαι τοτε που με εβαλε να κανω αυτο η το αλλο,που τσακωθηκαμε γιατι δεν μου επετρεπε να παω σε μια συναυλια με την τοτε παρεα της ενω εγω παντα ημουν η παρεα μου ειναι και παρεα σου και λοιπα λοιπα.Αυτο βεβαιο δεν ειναι αντικειμενικο γιατι μεσα σε 14 χρονια ολοι μαζευουν πολλα για τον αλλο.Και νιωθω ασχημα που τα περισσοτερα ειναι αρνητικα ,οσα σκεφτομαι.Τι να κανω?Κατα βαθος ξερω οτι εχει δικιο που με κατηγορει οτι δεν την θελω τοσο για φιλη,αλλα απ την αλλη αυτο προκυπτει απ τη συμπεριφορα της.Ειναι αυτο ομως δικαιολογια για να με αφηνει τοσο αδιαφορη φιλια τοσων χρονων?Σορι για το σεντονι ειμαι σε συγχυση