__________________
1.
Είμαστε τουλάχιστον μια 5ετία σε αυτό το σπίτι, παλιώσαμε στη γειτονιά. Της κυρίας από απέναντι όμως δεν της έχει μειωθεί το ενδιαφέρον της από τη πρώτη μέρα έως σήμερα.
Γενικά είναι μια γυναίκα με πολλά ενδιαφέροντα: εμάς, τους δίπλα, τους παραδίπλα, τους από πίσω. Δε μπορώ όμως να μη παραδεχτώ ότι μας ξεχωρίζει λίγο περισσότερο από τους άλλους, να είναι καλά. Βλέπεις, είμαστε ακριβώς απέναντι και προσφέρουμε εύκολη πρόσβαση στα ακόρεστα μάτια της. Βγαίνουμε να ραχατίσουμε, να ποτίσουμε, να δούμε το ντελιβερά να έρχεται και εκείνη εκεί κερί αναμμένο, βοήθεια της! Η ματιά της τρυπάει τέντες, σίτες και κλειστά παντζούρια, ξέρει - από ένστικτο σίγουρα - πότε θα βγούμε για να κάνει και εκείνη την έξοδό της. Οι κόρες, oι γονείς, ο σύζυγός της δε τη συγκινούν τόσο, όσο για το ποια άπλωσε τα ρούχα στη ταράτσα....των άλλων.
Εμείς πώς τα αντιμετωπίζουμε; Σα σφίγγες....απαντάμε μονολεκτικά ή αν μπορούμε και καθόλου. "-Πήρατε καινούργιο αυτοκίνητο;" "-Ε, ναι", "-Τι δουλειά κάνετε;" "Ιδιωτικός υπάλληλος, έτσι γενικά". "-Πώς και δεν έχετε παιδάκια;" "-@8&///!@...!" Μάλλον την ιντριγκάρει αυτή η έλλειψη πληροφοριών και τελευταία άλλαξε τακτική. Ζητάει το τηλέφωνό από τη γειτόνισσα του επάνω ορόφου μας. Καιροφυλακτεί όταν θα φύγουμε και ζητάει πληροφορίες από τη κυρία που βοηθάει στο σπίτι κλπ. Ευτυχώς όλοι ξέρουν, μερικοί ως παθόντες, και δεν της δίνουν ούτε τηλέφωνα, ούτε σημασία.
Επειδή το σύστημα "Σφίγγα" δεν αποφέρει τα μέγιστα, η υπομονή εξαντλείται και η χειροδικία απαγορεύεται δια του νόμου, τι λες να κάνουμε; Τη τελευταία φορά ήθελα να πάρω πατάτες από τη ντουλάπα και βγήκα έρπωντας στο μπαλκόνι για να αποφύγω να τη δω (λέμε τώρα). Ούτε στο στρατό τέτοια γυμνάσια! Μέχρι χθες περιοριζότανε στις απευθείας ερωτήσεις, σήμερα ρωτάει τους γύρω, τρέμω για το αύριο! 5 χρόνια....παλιώσαμε πια αλλά το ίδιο και το αστείο!
-γιατί καλή γειτόνισα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γιατί δεν της λέτε κάτι; Φίλη σας δεν είναι, το πολύ πολύ να παρεξηγηθεί, μακάρι να παρεξηγηθεί, γιατί έτσι θα αναγκαστεί να πάρει απόσταση (αλλιώς πώς θα κάνει ξεκάθαρη την δυσαρέσκεια της). Πείτε της ότι είναι πολύ αδιάκριτο να ρωτάει την από πάνω και την κάθε κυρία που βγαίνει από το σπίτι σας για εσάς, και πρέπει να σταματήσει να το κάνει.
__________________
2.
Γεια σου Αμπά. Ήθελα να ρωτήσω γιατί δεν μιλάει κανείς για το ταμπού της δήθεν αγάπης "με όρους" που εννοούν πολλοι γονείς όταν λένε ότι αγαπάνε τα παιδιά τους; Εγώ ξέρω ότι μία αγάπη είναι ανιδιοτελής όταν δεν περιμένει τίποτε από τον άλλον ως ανταμοιβή για να προσφέρεται. Πώς υποστηρίζεις οτι αγαπάς κάποιον όταν περιμένεις να εκπλήρώσει τις δικές σου προσδοκίες και δεν τον δέχεσαι γι' αυτό που ειναι; Δεν μιλώ φυσικά για περιπτωσεις να έχεις παιδι εγκληματία. Πώς γινεται να λες ότι αγαπάς το παιδι σου όταν περιμένεις π.χ. να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο/να σπουδάσει αυτό που θέλεις εσύ/να κάνει την καριέρα που θες εσυ/να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση/να ειναι οπωσδηποτε ετεροφυλοφιλος/να παντρευτεί και να κάνει παιδιά κτλ. και αν δεν κάνει αυτο που περιμένεις, να θεωρείς αποτυχημενο το παιδι σου; Και αν τυχόν το παιδί ακολουθήσει τις δικές σου προσδοκίες κατα γράμμα και γίνει δυστυχισμένο, τότε γιατι σε καμία περίπτωση δεν παραδεχεσαι οτι ειναι δυστυχισμενο και ίσως λεμε ισως να έχεις κι εσυ ενα μεριδιο ευθυνης σ' αυτο; Απειρα τα παραδειγματα γυρω μας αλλά όλοι θεωρούμε ότι συνήθως ναι οι γονεις αγαπάνε χωρις ανταλλαγματα τα παιδιά τους. Ειναι αγαπη αυτο;
-Κατερίνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τι εννοείς δεν μιλάει κανείς; Οι μισές ερωτήσεις στο 'α μπα' αυτό το θέμα έχουν, είναι μια ξεχωριστή και μεγάλη κατηγορία. Αν εννοείς ότι δεν μιλάει κανείς σε σένα, ή ότι δεν έχεις εσύ κάποιον για να μιλήσεις, και είσαι παιδί τέτοιων γονέων, τότε μπορείς να πας σε έναν ψυχολόγο για να μιλήσεις σε αυτόν, και πίστεψε με, στη θεραπεία δεν είναι καθόλου μα καθόλου ταμπού θέμα, αντιθέτως είναι πολύ κοινό. Αν δεν έχεις τέτοιο πρόβλημα και μιλάς γενικότερα, τότε να ξέρεις ότι αν το ψάξεις λίγο, θα δεις ότι είναι ένα θέμα που συζητιέται πολύ και δεν θα το έλεγα ταμπού.
__________________
3.
Αγαπητή Λένα,
να ξέρεις ότι σε εκτιμώ βαθύτατα και σ' ευχαριστώ πολύ που μοιράζεσαι μαζί μας τις σοφές σου σκέψεις. Έχεις πολύ δυνατό μυαλό, σωστή κρίση και φαίνεται να έχεις δουλέψει πολύ με τον εαυτό σου!
Το θέμα μου είναι το εξής: έζησα μια πολύ «προβληματική» σχέση και κατάφερα να βγω από αυτήν αλώβητη. Ο πρώην σύντροφός μου αποδείχθηκε ότι έχρηζε ψυχιατρικής βοήθειας. Δεν μου είχε πει ποτέ τίποτα, τα ανακάλυψα όλα μόνη μου κατά τη διάρκεια της σχέσης, όταν το πρόβλημα βγήκε στην επιφάνεια. Ήταν η πρώτη μου σοβαρή σχέση στην ηλικία των 25. Αυτή τη στιγμή συνεχίζω κανονικά τη ζωή μου έχοντας αφήσει πίσω μου το παρελθόν. Αναρωτιέμαι όμως το εξής: μεγάλωσα σε ένα ψυχικά υγιές περιβάλλον, με πολλή αγάπη, παιδεία, ποιότητα κ.τ.λ. Ενώ βίωνα μια πολύ φυσιολογική ζωή, μπλέχτηκα σε μια προβληματική σχέση, που θα μπορούσα να αποφύγω, κι όμως δεν το έκανα. Γιατί να συμβεί αυτό ενώ είχα μια ομαλή και φυσιολογική εξέλιξη στην πορεία της ζωής μου; Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φαίνεται να νομίζεις ότι μόνο προβληματικοί βρίσκονται σε προβληματικές καταστάσεις. Αυτό είναι λάθος, όπως βλέπεις, και μάλλον κάπως ελιτίστικο με έναν αφελή ωστόσο τρόπο. Η «φυσιολογική ζωή» δεν σε προστατεύει από τα εμπόδια της ζωής, δεν σου εξασφαλίζει ούτε σοφία, ούτε διορατικότητα, ούτε εξυπνάδα, ούτε εμπειρία, όσο για την παιδεία και την ποιότητα, αυτά είναι και λίγο άσχετα για να πούμε την αλήθεια. Αν ακούς καλή μουσική, αποκλείεται να έχεις προβλήματα με τον εαυτό σου, λες;
Αυτό που ίσως να σου δώσει μια «φυσιολογική ζωή», είναι τα εφόδια ώστε όταν κάνεις το λάθος, να το καταλάβεις, και να βγεις αλώβητος, κάτι που στην δική σου περίπτωση, φαίνεται ότι συνέβη. Ήταν η πρώτη σου σοβαρή σχέση, ήταν πολλές οι πιθανότητες να κάνεις ένα λάθος, δεν είναι κάτι που χρειάζεται να σε απασχολεί, τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο που το ρωτάς τώρα. Αν επαναλάβεις το λάθος, μόνο τότε αλλάζει το πράγμα.
__________________
4.
Είναι πολύ της μόδας οι ψυχολόγοι στον δυτικό κόσμο. Και εσυ η ιδια πάντοτε παραπέμπεις τους ανθρώπους να εμβαθύνουν στον ψυχισμό τους με τη βοήθεια ενός ειδικου. Και σκέφτομαι , όλα αυτά τα ψυχολογικής φυσεως θέματα που αντιμετωπίζουν οι ανθρωποι της Δυσης δεν εχουν την βάση τους στις ενοχές που υποσυνείδητα νιωθουν οι δυτικοι( και δικαίως) ???
Τις ενοχές τους που ευημερούν εις βαρος των τρίτων χωρών. Ενοχές που απορρέουν απο την εκμετάλλευση των ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χωρες , που απολαμβάνουν υλικα αγαθα που εχουν παραχθεί με πόνο σε βαρος συνανθρώπων τους που δεν θα μπορεςουν ποτέ οι ιδιοι ουτε καν να ονειρευτούν την τρυφηλή διαβίωση και τις ανέσεις στις ανεπτυγμένες χωρες?
-La la Land
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάποιοι ίσως να έχουν τέτοιου είδους τύψεις, αλλά δε νομίζω ότι αυτό βρίσκεται πίσω από όλες τις επισκέψεις σε ψυχολόγο. Η τρυφηλή διαβίωση στις ανεπτυγμένες χώρες δεν είναι κάπως ισοπεδωτική γενικούρα; Οι άνθρωποι στη Δύση δικαιούνται επίσης να έχουν προβλήματα, και έχουν πολλά, εξαιτίας ακριβώς του δυτικού τρόπου ζωής. Και στον δυτικό κόσμο υπάρχει πείνα, φτώχια, βία, ανισότητα.
Δεν θα έλεγα ότι είναι «της μόδας» οι ψυχολόγοι. Αντίθετα, υπάρχει μεγάλο στίγμα, τόσο μεγάλο που ο περισσότερος κόσμος αποφεύγει να πάει ενώ ξέρει ότι πρέπει και φοβάται τα φάρμακα για την κατάθλιψη έχοντας παράλληλα ελλιπή ενημέρωση για το θέμα. Της μόδας είναι σε πολύ συγκεκριμένους κύκλους, μεγάλης οικονομικής άνεσης.
Μου φαίνεται ότι αυτό που θέλεις να πεις είναι ότι δυτικοί καλώς παθαίνουν ό,τι παθαίνουν γιατί ζουν εις βάρος άλλων ανθρώπων. Μήπως μιλάς περισσότερο για αυτά που νιώθεις εσύ;
__________________
5.
Γεια σου Αμπα, σε διαβάζω κατά καιρούς και με έχεις βοηθήσει με τις απόψεις σου.
Ψιλογουστάρω μια φίλη μου, νομίζω μου έχει γίνει κάτι σαν απωθημένο. Εκείνη όμως μου έχει δηλώσει ότι με βλέπει εντελώς φιλικά και το έχω δεχτεί. Έτσι συνεχίζουμε να βγαίνουμε φιλικά όπως πάντα, 2 χρόνια τώρα όποτε πηγαίνω στην πόλη της, (μένουμε σε άλλες πόλεις, τη γνώρισα όταν σπούδαζε εδώ). Διότι μου αρέσει η παρέα της. Αλλά κάθε φορά που είναι να βγούμε εγώ διστάζω να βγω γιατί νιώθω ότι κρύβομαι πίσω απ το δάχτυλό μου πάλι. Πιστεύω πως αν ήμουν ερωτευμένος με άλλη κοπέλα αυτή τη στιγμή δεν θα είχα τέτοιες σκέψεις και θα την έβλεπα κι εγώ φιλικά. Μήπως θα έπρεπε ξεκόψω από εκείνη και να γνωρίσω καινούριο κόσμο; Μήπως έχω κλειστεί σε έναν μικρόκοσμο;
-Χ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν εννοείς ότι εδώ και δύο χρόνια βλεπόσαστε μόνο όταν πηγαίνεις εσύ στην πόλη της, τότε η σχέση σας δεν είναι ισότιμη και ναι, κάτι πρέπει να κάνεις. Δεν χρειάζεται να ξεκόψεις από αυτή για να γνωρίσεις καινούριο κόσμο, αλλά αν αισθάνεσαι ότι η παρέα μαζί της, έστω κι έτσι, σε εμποδίζει από το να γνωρίσεις κόσμο, τότε μάλλον πρέπει να αραιώσεις – αν μη τη άλλο, να σταματήσεις να προσπαθείς για αυτή τη σχέση μονόπλευρα. Αν δεν πας εσύ να τη δεις, τι θα γίνει; Νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να εξερευνήσεις, αν θέλεις να μιλάς για φιλία.
__________________
6.
Λένα γεια σου! Αποφάσισα να σου γράψω επιτέλους γι'αυτό που με καίει, πρόκειται για τη μαμά του συντρόφου μου με τον οποίο είμαστε 9 χρόνια μαζί. Έχω γνωρίσει τη μαμά του από το πρώτο 6μηνο της σχέσης μας, πάντα έμενε μακριά μας, εμείς σε μεγάλη πόλη, εκείνη σε νησί. Είναι τρομερά γκρινιάρα, δε χαμογελάει ποτέ, δε λέει ποτέ μια καλή κουβέντα, όλες οι συζητήσεις που θα ανοίξει σχετίζονται με την έλλειψη χρημάτων, τις κλοπές, την ανεργία, την εξαπάτηση, πρέπει να έχει μανία καταδίωξης και γενικώς έχει συσσωρευμένη μέσα της όοοολη την αρνητική ενέργεια του σύμπαντος. Τα πρώτα χρόνια, ήμουν και μικρότερη, έκανα μια στοιχειώδη υπομονή καθώς είχε χρειαστεί δύο φορές να μείνουμε στο ίδιο σπίτι για 10-15 μέρες, όμως πιεζόμουν πολύ. Πέρναμε π.χ. τη μηχανή να πάμε μια βόλτα και μέχρι να χαθούμε απ'τα μάτια της φώναζε "θα σκοτωθείτε! θα σκοτωθείτε με τη μηχανή!" άλλη κουβέντα πέρα από το θα σκοτωθείτε δεν είχε να πει ή πάθαινε γαστρεντερίτιδα ο φίλος μου και κατηγορούσε εμένα που τον άφησα να φάει σουβλάκια, μετά καταλάβαινε ότι παραλογιζόταν και μου ζητούσε συγνώμη. Κάποια στιγμή η υπομονή μου εξαντλήθηκε και εξήγησα στον φίλο μου πως όποτε εκείνη έρχεται εγώ θα πηγαίνω στους δικούς μου να μένω για να είμαστε όλοι μας καλά, εκείνος με θλίψη απάντησε "εδώ δεν την αντέχω εγώ, οπότε δεν έχω απαίτηση να την αντέξεις εσύ" και γενικώς απέναντί της είχε πάντα μια πολύ σωστή στάση, της βάζει όρια κτλ και πλέον φροντίζει να μη χρειαστεί να τη φιλοξενήσουμε παρά μια φορά στα 2 χρόνια κι αυτό για 1-2 μέρες. Η ίδια στα 60 της θεωρώ ότι δεν παίρνει τον εαυτό της σοβαρά, γενικώς δουλεύει σαν το σκυλί (είναι μικροπωλητής) αλλά λεφτά δε βγάζει με αποτέλεσμα να τη συντηρεί λίγο ο φίλος μου λίγο τ'αδέρφια της. Είπε λοιπόν πριν 2 μήνες να κάνει μια καινούρια αρχή και να φύγει από το νησί που έμενε και να πάει στο νησί απ' όπου κατάγεται, να βρει σπίτι, να ψάξει άλλη δουλειά. Στο ενδιάμεσο του ταξιδιού πέρασε από εμάς και εννοείται με το που με είδε ήταν με την καλή κουβέντα στο στόμα: "πάχυνες!", της απάντησα "τα βρήκα σε προσφορά και τα πήρα", ένιωσε απίστευτα αμήχανα και πήγε να το σώσει και γενικώς μου ζήτησε συγνώμη για όσες φορές μου έχει πει βλακεία. Έμεινε 1,5 μέρα μαζί μας, εντάξει την πάλεψα. Πήγε στο καινούριο νησί, όπου λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας που της προέκυψαν δεν μπόρεσε να ψάξει για δουλειά, έβγαλε κι ένα μηνιαίο επίδομα κι έτσι η οικονομική συμβολή του φίλου μου περιορίστηκε. Μετά από δύο μήνες που έμενε εκεί ο σπιτονοικοκύρης εντελώς ανεξήγητα την έδιωξε ξαφνικά, ακόμα και ο ίδιος της ο γιος πιστεύει ότι κάτι του είπε από αυτά τα ωραία που λέει χωρίς τρόπους και ίχνος ευγένειας και γι'αυτό την έδιωξε. Ο φίλος μου της ζήτησε να ψάξει να βρει άλλο σπίτι εκεί, αλλά εκείνη επέμενε να έρθει σ'εμάς (χωρίς καν να ρωτήσει) και μετά να πάει ξανά πίσω στο νησί όπου έμενε αρχικά. Τα πράγματα όμως δεν είναι πλέον ίδια, τώρα είμαι έγκυος, δε θέλω αρνητική ενέργεια, γκρίνια και γενικώς δε θέλω ν'ακούσω τη φωνή της μέσα στο σπίτι μου για τα επόμενα 30 χρόνια και επίσης δε μένω πλέον κοντά στους γονείς μου (μένουμε σε άλλη πόλη) για να πάω να μείνω όσο η μάνα του θα μείνει σπίτι μας κι ενώ έχω ανθρώπους να με φιλοξενήσουν (γιαγιά κτλ) ο φίλος μου δε θέλει να πάω λόγω εγκυμοσύνης (όπως καταλαβαίνεις, και για μένα δεν είναι η ιδανικότερη επιλογή στην κατάσταση που είμαι-και μάλιστα στην αρχή της εγκυμοσύνης με ο,τι αυτό συνεπάγεται). Ωστόσο συμφωνήσαμε να έρθει πάλι για 1,5 μέρα. Και ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που είπε όταν με είδε με ύφος δυσάρεστης έκπληξης; "ΤΟΣΟ πολύ έχει φουσκώσει η κοιλιά σου; Εγώ στον τρίτο ήμουν πλάκα", της απάντησα δεόντως όπως και ο φίλος μου και τη 1,5 μέρα που έμεινε σ'εμάς κλείστηκα στο δωμάτιο και δεν έβγαινα παρά μόνο για τουαλέτα, προκειμένου να μην τη βλέπω. Βαράει τις πόρτες στο σπίτι, με αποκαλεί "η άλλη" ή "αυτή" (λόγω έλλειψης στοιχειώδους μόρφωσης) με αποτέλεσμα να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Δεν μπορείς να στηρίξεις σε κανέναν τομέα και δεν έχεις και υποχρέωση, έρχεσαι στο σπίτι του γιου σου και δε φέρνεις ούτε ένα κουλούρι που λέει ο λόγος, δεν μπορείς να πεις μια γλυκιά κουβέντα, ε τουλάχιστον ράψε το στόμα σου καλή μου και μη μιλάς καθόλου. Συνειδητοποιώ ότι έχει περάσει πολλά και δύσκολα και είναι εντελώς αμόρφωτη (γύρισε και μου είπε να μην κάνω τις εξετάσεις α' και β' επιπέδου της εγκυμοσύνης γιατί και τι θα γίνει αν μάθω κάτι αρνητικό;! σιγά λεέι μη δίνουμε τόσα λεφτά! και μου πέσαν τα μαλλιά) αλλά αυτό καθόλου δε δικαιολογεί την αγένεια, την αδακρισία της, την έλλειψη ενσυναίσθησης (ξέρεις ότι είμαι έγκυος και ούτε καν ρωτάς αν μπορώ να σε φιλοξενήσω, απαιτείς να έρθεις), την αρνητικότητά της και το πόσο άκομψα μπορεί να μιλησει σε κάποιον. Όταν έφυγε ούτε καν χαιρετηθήκαμε, καθώς είχα κλειστεί στο δωμάτιο όπως είπα. Το θέμα είναι ότι γύρισε στο νησί που έμενε και επειδή όλοι την ξέρουν, κανείς δεν της νοικιάζει σπίτι με κίνδυνο να χρειαστεί να έρθει πάλι σ'εμάς για 10-15 μέρες μέχρι κάποιος γνωστός της εκεί να της βρει σπίτι. Μου το ζήτησε ως χάρη ο φίλος μου λέγοντάς μου ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ανάγκη (ποια ανάγκη; φεύγει από το ένα νησί πάει στο άλλο και τούμπαλιν! με το επίδομα που παίρνει και τη βοήθεια των αδερφών της έχει ένα βασικό μηνιαίο εισόδημα παραπάνω απ'όσα εβγαζα εγώ τα τελευταία 7 χρόνια). Αποτέλεσμα; Κάναμε έναν τεράστιο καβγά όπου μου βγήκε πάλι όλη η αντιπάθεια προς το πρόσωπό της και το είχα περιορίσει να του μιλάω έτσι για τη μάνα του τον τελευταίο χρόνο γιατί ξέρω ότι τον πληγώνω και χαίρομαι που κι εκείνος κρατάει ισορροπίες αλλά δεν μπορώ να την ανεχτώ ούτε σαν χάρη προς τον ίδιο, ειδικά τώρα στην εγκυμοσύνη. Με γεμίζει άπειρη ένταση και πιέζομαι όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Εκείνος όπως πάντα της τα έχωσε λέγοντάς της ότι δεν μπορεί να εισβάλλει στη ζωή του όποτε γουστάρει και ότι δεν είναι μόνος του (9 χρόνια τώρα δε θέλει να το συνειδητοποιήσει αυτή η γυναίκα) αλλά στις μεταξύ μας συζητήσεις αντιλαμβάνομαι ότι τη λυπάται. Τέλικά μετά τον καβγά της το ξέκοψε εντελώς να μην έρθει και να κάτσει να βρει σπίτι εκεί. Έκανα αρκετούς συμβιβασμούς, δεν την αντέχω καθόλου πια και δεν μπορώ να του το κρύψω. Πριν έρθει και αφού φεύγει, η τόση αρνητική ενέργεια γεμίζει το σπίτι, δεν παλεύεται η γυναίκα. Του είπα ότι δεν τη θέλω ούτε στη γέννα, τι να την κάνω! Με έπιασε υστερία και ο φίλος μου προσπαθούσε να με ηρεμήσει και νιώθω απαίσια που τον πληγώνω αλλά πώς να του δείξω πόσο πολύ ΔΕΝ την αντέχω; Αν γινόταν να μην την ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου θα πλήρωνα κιόλας γι'αυτό. Μέχρι και η φωνή της δεν έχει κανένα συναίσθημα. Χίλια συγνώμη για το κατεβατό αλλά προσπάθησα να σου δώσω σαφή εικόνα και θα ήθελα να μου πεις πώς να το χειριστώ. Είναι η μαμά του, το ξέρω αλλά κι εγώ μεγάλωσα, δεν έχω την υπομονή που είχα, δεν αντέχω ανθρώπους τόσο γκρινιάρηδες και αρνητικούς. Κανείς δεν αντέχει.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πώς να χειριστείς τι; Το χειρίζεσαι ήδη. Την βλέπετε για μια-δύο μέρες το χρόνο. Στην πιο πρόσφατη αναμέτρηση ο φίλος σου το πήρε πάνω του και της είπε να σταματήσει τα πήγαινε έλα και να μείνει εκεί που είναι. Με τα δεδομένα που λες, δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη εξέλιξη. Να μην την ξαναδείς ποτέ και να μην ξανακούσεις ποτέ τη φωνή της δεν γίνεται, εκτός αν γίνει κάτι μοιραίο. Η τελευταία λύση που μπορώ να σκεφτώ, αλλά για να πραγματοποιηθεί χρειάζονται πολλά, είναι όταν έρχεται, έστω και για αυτή τη μέρα, να της κλείνετε ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο για να χτυπάει όσες πόρτες θέλει. Έτσι και ο φίλος σου θα μπορεί να την βλέπει σε ελεγχόμενο περιβάλλον, χωρίς να επιβαρύνεται από την δική σου διάθεση (που δεν λέω ότι δεν είναι δικαιολογημένη, αλλά τι να κάνει που είναι η μητέρα του).
Λυπάμαι αλλά αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται με οριστικό τρόπο. Δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις για να σταματήσεις να το έχεις, μόνο να το μετριάσεις μπορείς, και αυτό μόνο με τη βοήθεια του φίλου σου, που ευτυχώς, την έχεις. Δεν θα είναι έτσι για πάντα, όχι επειδή θα κάνεις κάτι εσύ, αλλά επειδή έτσι θα το φέρει ο χρόνος, η ζωή. Μέχρι τότε, πρόσεχε μην χαλάσει η σχέση που έχεις με το φίλο σου, εξαιτίας της.
_________________
7.
Γεια σου Α,μπα! Θέλω τη γνώμη σου! Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια, μου αρέσει πολύ το αντικείμενο και η σχολή μου. Τώρα που γνωρίζω περισσότερο κόσμο συνειδητοποιώ ότι δεν έχω βασικές γνώσεις ιστορίας ή πολιτικής (και άλλων πραγμάτων). Μια φίλη μου, είναι δύο χρόνια μεγαλύτερη, αναρχική, μένει σε κατάληψη και έχει άποψη και πολιτικά πιστεύω. Ε, δεν μπορώ να συζητήσω μαζί της για πολιτικά θέματα. Με κάλεσε να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα αυτομόρφωσης, που γιναν σε μια κατάληψη στέγης, πάνω στον κομμουνισμό και κάποιες απόψεις του Φουκώ για την εξουσία. Εννοείται ότι δεν έβγαλα κανένα νόημα από το κείμενο που διαβάζαμε, ενώ έννοιες όπως μεταδομισμός, φυγιτισμός, τειλορισμός κ.λπ. είναι για μένα ξένη γλώσσα. Άτομα αντε 5 χρόνια μεγαλύτερα μου, σχολίαζαν το κείμενο και το επεξεργάζονταν με μεγάλη ευκολία. Το θέμα είναι οτι δεν ξέρω από που να αρχίσω, τι να διαβάσω. Ψάχνω βιβλία για εισαγωγή στην πολιτική ιδεολογία και δεν βρίσκω κάτι γενικό για αρχή. Μου φαίνεται ανούσιο και χαοτικό να πάρω ένα βιβλίο του Μακιαβέλι, ένα του Μαρξ ή ένα του Φουκώ, όταν δεν ξέρω ούτε ιστορικά που εντάσσονται. Σε μια απλή αναζήτηση του όρου αναρχία προκύπτουν εκατοντάδες πολιτικές φυσιογνωμίες και ιστορικά γεγονότα. Άνοιξα να διαβάσω στη Βικιπαίδεια για τον πόλεμο στο Βιετνάμ και δεν κατάλαβα ούτε γιατί έγινε ούτε ποιος ήταν αντιμέτωπος με ποιον. Τα παιδιά που ήξεραν και σχολίαζαν στην αυτομόρφωση, δεν με κατεύθυναν και δεν με βοήθησαν να αποκτήσω ένα βασικό αλφαβητο ας πούμε, ούτε λένε το πώς αυτοί κατέκτησαν τη γνώση που διαθέτουν. Δεν θέλω να γίνω δογματική και να έχω μονόπλευρη άποψη, έχοντας εντρυφήσει μόνο π.χ. στην αναρχία. Το θέμα είναι, ότι βγαίνοντας από το σχολείο που μου έδινε μασημένη τροφή, η αναζήτηση και η απόκτηση γνώσης για ένα σύνθετο θέμα είναι σαν να ψάχνω ψύλλο στα άχυρα. Τι θα μου πρότεινες; Ελπίζω να μην σε έκανα πυρ και μανία, πραγματικά έχω ξοδέψει χρόνο στην αναζήτηση στο ίντερνετ και στα αγγλικά εννοείται, αλλά η βιβλιογραφία είναι αμέτρητη και δεν ξέρω από που να αρχίσω.
-άλφα βήτα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Mου φαίνεσαι πολύ ξύπνιο παιδί από τον τρόπο που γράφεις, και αυτό που σε εμποδίζει είναι η βιασύνη σου, θαρρώ, μαζί με την έλλειψη εμπειρίας που σε κάνει να πιστεύεις ότι όλοι οι άλλοι ξέρουν, εκτός από σένα. Αν κάποιος α) δεν μπορεί να σου μεταφέρει γνώση με κατανοητό τρόπο, β) δεν μπορεί να σου πει πώς έμαθε αυτό που έμαθε, τότε, νομοτελειακά, ούτε αυτός ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Ότι δεν καταλάβαινες τι έλεγαν όλοι αυτοί δεν σημαίνει ότι τα έλεγαν σωστά. Πρέπει να τους απομυθοποιήσεις πριν τους αποδεχτείς.
Και τώρα πάμε στο «βιάζεσαι». Ακριβώς επειδή η βιβλιογραφία είναι αμέτρητη, δεν υπάρχει κοινώς παραδεκτός τρόπος για να ξεκινήσεις να μαθαίνεις ιστορία και πολιτική. Δεν έχει σημασία από πού θα αρχίσεις. Δεν χρειάζεται να πάρεις τόμους ιστορίας και να αρχίσεις το διάβασμα σα να είναι η αλφαβήτα. Πρέπει να δεχτείς ότι δεν θα καταφέρεις ποτέ να μάθεις τα πάντα, ούτε θα φτάσεις σε σημείο να ξέρεις πάντα όσα ξέρουν οι άλλοι, όπου και να βρίσκεσαι. Γι'αυτό, σκέψου τι θα ήθελες να μάθεις, έτσι αυθόρμητα, κι ας μην ξέρεις γιατί το θέλεις. Για τον πόλεμο στο Βιετνάμ; Το λήμμα στο wiki είναι πολύ αναλυτικό και μάλλον σε έπιασε πάλι η βιασύνη σου, γιατί στην πρώτη παράγραφο υπάρχει η περίληψη της ιστορίας. Νομίζω ότι έχεις μάθει να 'μαθαίνεις' με τον τρόπο του σχολείου, και δεν ξέρεις πώς αλλιώς να προσθέσεις πληροφορίες στο κεφάλι σου. Δεν χρειάζεσαι καν βιβλία ιστορίας για να μάθεις ιστορία. Και μόνο διαβάζοντας σοβαρές εφημερίδες κάθε μέρα, όχι για τα πάντα, αλλά για αυτά που σε ενδιαφέρουν, με τον καιρό θα αρχίσεις να συνδέεις γεγονότα και να διαβάζεις και πίσω από τις λέξεις. Και πάλι όμως, δεν πρέπει να βιάζεσαι και να απογοητεύεσαι. Χρειάζεται πολύς χρόνος και διάβασμα για να αρχίσεις να καταλαβαίνεις μια ιστορική περίοδο έστω και λίγο. Το μυστικό για μένα, είναι να έχεις αληθινό ενδιαφέρον για κάτι. Μην προσπαθείς να μαζέψεις γνώσεις γενικά, χωρίς να σε οδηγεί εσωτερικά αληθινή περιέργεια για μάθηση για κάτι συγκεκριμένο, για κάτι που νιώθεις ότι σε αφορά προσωπικά, αλλιώς θα είναι αγγαρεία, και ό,τι μάθεις, θα το ξεχάσεις το επόμενο λεπτό.
Για παράδειγμα, μιας και έφερες τον πόλεμο του Βιετνάμ στην κουβέντα, στο τέλος του λήμματος έχει τα external links. Το Wikipedia έχει συνήθως πολύ ωραία external links, μερικές φορές είναι καλύτερα και από την αρχική ανάρτηση. Δες με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορείς να πληροφορηθείς: υπάρχουν ντοκιμαντέρ, υπάρχουν ταινίες, υπάρχουν μυθιστορήματα, υπάρχει η ιστορική λογοτεχνία, υπάρχουν βιογραφίες, χρονικά, μαρτυρίες, δεν έχει τελειωμό. Δεν είναι μόνο τα ιστορικά βιβλία που έχουν τη γνώση μέσα, αυτά είναι χρήσιμα στους ιστορικούς, και σε όσους ήδη σκαμπάζουν από το θέμα.
Ρώτα τους γονείς σου για τους παππούδες σου, για την καταγωγή τους, για την πορεία της οικογένειας σας τρεις γενιές πίσω. Δεν φαντάζεσαι πόση ιστορία βρίσκεται μέσα στις οικογενειακές σας περιπέτειες, και δεν έχεις ιδέα τώρα. Ίσως τελικά αυτή να είναι η καλύτερη αφετηρία από όλες.
