ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εννοώντας αν θα φύγεις ποτέ από μέσα μου. Γνωριστήκαμε. Με ήθελες. Εγώ όχι. Μου φαινόσουν το λιγότερο ανόητος μέχρι που κολλήσαμε. Φιλιά αγγαλιές τηλέφωνα!Μόνο στην αγγαλιά μου ηρεμούσες. Κολλητάρια. Ένα καλοκαίρι μακριά σου ήταν αρκετό. Μια μέρα ξύπνησα και ένιωσα μισή. Κατάλαβα πόσο είχα ταυτιστεί μαζί σου! Πόσο ερωτευμένη ήμουν.. ΜΑΖΙ ΣΟΥ! Επιστρέφοντας σε βρήκα διαφορετικό, σκληρό, ψυχρό και απόμακρο. Με υποτιμούσες συνέχεια χωρίς λόγο. Με έβριζες μπροστά μου ή όχι. όμως όταν εγώ σε αγνοούσα έκανες σαν μικρό παιδί και κρυβόσουν βουρκωμένος για να μη βλέπω την επίδρασή μου πάνω σου και νιώσω ανώτερη. όμως όλοι την έβλεπαν κι ακόμα την βλέπουν. όπως και την δική σου πάνω μου άλλωστε. αυτό ήταν μονίμως το πρόβλημά σου. Να με δαμάσεις. Να νιώσεις καλύτερος. Τσακωθήκαμε, βριστήκαμε, χτυπηθήκαμε αλλά τα βλέμματά μας έμειναν ίδια. Τόσα χρόνια ότι κι αν γίνει το βλέμμα σου είναι ίδιο! Η καρδιά σου που χτυπούσε ασταμάτητα όταν ενώ ήμασταν τσακωμένοι έκανες τον κοιμισμένο πάνω στον ώμο μου.. κάτω απο εκείνη την κουβέρτα.. ενώ σου χάιδευα τα μαλλιά. ΜΟΥ ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ! ΑΣ'ΤΟ ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ. Τόσα χρόνια ότι κι αν γίνει το βλέμμα σου είναι ίδιο! Εγώ σ'τα είπα. Εσύ φοβήθηκες και σχεδόν το αρνήθηκες. Δεν θέλω πια να σε βλέπω στον ύπνο μου τα βράδια και να ξυπνάω λες και είσαι διπλα μου. Γιατί δεν είσαι. Με μισείς? Πες μου αυτό τουλάχιστον. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι οτι νιώθεις κάτι έντονο για εμένα. όλοι μας το λένε. Τα μάτια σου μου το λένε. Γεννήθηκες για εμένα και εγώ για εσένα και είναι δεδομένο. Δεν έχει νόημα η στάση σου. ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ ΠΙΑ? Δεν θα μου μείνεις απωθημένο. Αυτό αποκλείεται να λήξει έτσι. κάποτε θά'μαστε μαζί να το θυμάσαι. ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ'ΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ! και εκεί θα μείνουμε...