ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...Να ξεκινήσω την μέρα μου με το σωστό πρωινό, να πάω τον σκύλο 20' βόλτα και όχι βιαστικά. Να προλάβω να στεγνώσω τα μαλλιά μου.Να περπατήσω μέχρι το μετρό, να διαβάσω το βιβλίο μου, να φτάσω, να φτιάξω τον καφέ μου ήρεμα, να σχολάσω στην ώρα μου. Να μην έχω διαπλεκτιστεί με κανέναν παράλογο.Να επιστρέψω με το ίδιο στυλ, να είναι ακόμη μέρα. Να πάω στα γρήγορα τον σκύλο.Να πάρω τα τηλέφωνά μου, αφού φάω μεσημεριανό καθιστή, να μάθω μόνο ευχάριστα νέα.Να κάνω τις δουλειές μου στην ώρα τους, να στεγνώσουν τα απλωμένα εγκαίρως.Να φτάσει το βράδυ, να βγούμε για μπύρες, να είμαι εγώ, εκείνος, οι φίλες μου με τους άλλους. Να περάσουμε όμορφα, να γελάσουμε, να χωριστούμε για την νύχτα.Να ξαναπάω τον σκύλο μου, για 30'.Να σχεδιάσουμε διακοπές και να τις κάνουμε. Να ονειρευτούμε μαζί...Αντ΄αυτού, κάθε μέρα πετάγομαι πάνω, πλένομαι, τρέχω τον σκύλο μέχρι την γωνία την πιέζω να κάνει τα απαραίτητα, πάω με τ΄αμάξι στο μετρό, φτάνω στο γραφείο, με πιάνουν από τα μούτρα, δεν φτιάχνω καφέ γιατί κανείς δεν άλλαξε την μπουκάλα, σαβουριάζω κάτι, καίω τον εγκέφαλό μου από τις παράλογες απαιτήσεις, γυρνώ με 2 ώρες καθυστέρηση, μιλώ στο τηλέφωνο,δεν ακούω τίποτα ευχάριστο, κλαιγόμαστε ομαδικά, αν πάμε για μπύρες, αναλύουμε το γιατί βγαίνουμε (είμαστε) ακόμη μόνες μας, γυρνώ σπίτι, νυστάζω, πάμε βόλτα με το σκυλί κανα τέταρτο και πέφτω νεκρή και πάλι από την αρχή. Τουλάχιστον διαβάζω στο μετρό κανα βιβλίο, μικρά βήματα...