ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξέρω τι είναι αυτό που νιώθουμε, αλλά κάτι μέσα μου μου λέει πως είναι κάτι πιο βαθύ από το "σε γουστάρω", το "μ'αρέσεις"...ίσως, όμως, όχι τόσο δυνατό όσο ο έρωτας...για μένα, μια αναπόληση του πρώτου εφηβικού μου έρωτα...και ο ανεκπλήρωτος πόθος να ζήσω το κάτι παραπάνω μαζί σου, έστω και τώρα.για σένα, μια βαθιά ευγνωμοσύνη για την αφοσίωση που σου έδειξα και τότε...και τώρα. μια βαθιά εμπιστοσύνη πως δεν θα σε προδώσω, πως μπορείς να μου ανοίξεις την καρδιά σου, πως μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να με εμπιστευθείς να σε οδηγήσω όπου μου ζητήσεις εσύ...κάτι που δεν το κάνεις σε οποιονδήποτε, ακόμα κι αν είσαι ερωτευμένος μαζί του. κι όλα αυτά γιατι; γιατί σε συγχώρεσα, έμεινα πιστή και αφοσιωμένη στα συναισθήματα μου ακόμα κι οταν με απέρριψες, δεν έπεσα χαμηλά, δεν σε εκδικήθηκα κι ας μου τσάκισες την καρδια...πονέσαμε κι οι δυο για άλλους...και τώρα είμαστε εδώ, κοιτιόμαστε φοβισμένοι, αναρωτιόμαστε....και πάμε, όπου μας βγάλει.μου είναι απίστευτα δύσκολο να σ'εμπιστευθώ...παρόλαυτα, σ'αγαπώ. δεν ξέρω πως γίνεται να συμβαδίζουν αυτά τα δυο συναισθήματα μαζί.θέλω να είμαι μαζί σου...αλλά φοβάμαι.θα χαθώ για λίγο...θα μου λείψεις, αλλά η απόσταση νιώθω πως θα δείξει πολλά...ελπίζω δηλαδή.σε φιλώ.