ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοιταζομασταν στα ματιά, αγκαλιά και με ρώτησες "Τι θα σε κάνω εσένα μου, μου λες?". Ήσουν χαρούμενος, γεμάτος, ήμασταν τόσο καλα τότε, θυμάσαι?Δεν απάντησα. Σε ρώτησα το ίδιο. Απάντησες "το πολυ πολυ να μ´ ερωτευτεις...". Πανε μήνες τώρα που όλα είναι παρελθόν πια. Αλλα είχες δίκιο. Σε ερωτεύτηκα... Κι ας ήμουν εγω εκείνη που κατάφερε μέσα απο όλα όσα ένιωθα να δώσω το τέρμα στο αδιέξοδο. Και πονεσα κι ακόμα πονάω. Εσυ δεν είχες τίποτα να κανεις, δεν μιλήσες, δεν είπες τίποτα. Απλά δέχτηκες ότι είχα να σου πω και απλά με αφήσεις να φύγω. Ίσως θεώρησες ότι με αυτόν τον τροπο με προστάτευες. Ότι έτσι είναι καλύτερα. Ίσως απο καθαρό εγωισμό δεν θες να μου ξαναμιλήσεις πια. Αλλα ίσως πάλι ο,τι έλεγες κι εδειχνες τις μερες που υπηρξαμε μαζι να ήταν απλά ένα μεγάλο ψέμα. Ισως η απόφαση μου να έφερε τα πράγματα πιο εύκολα για σένα. Αλλα εγω ακόμα πονάω. Και δε θα μάθω ποτέ την αλήθεια...