ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μα πώς γίνεται αυτό, το μικρό πετραδάκινα βαραίνει σαν βράχος την ανόητη καρδιά μου;Να με κάνει να χάνω την πιο όμορφη νύχτα,τ' αστέρια να πέφτουν νεκρά εδώ μπροστά μου;Ενώ μπορώ ν' ανοίξω την πόρτα,να τρέξω στους δρόμους που οδηγούνε σε σένα,εγώ στέκομαι εδώ, κοιτάω στο κενό καικαπνίζω λουλούδια από καιρό πεθαμένα.Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που ζω κάθε βράδυνα με σέρνει τη νύχτα να πίνω σκοτάδιμ' αυτούς που χρόνια μπροστά στον καθρέφτηπεριμένουν -μα όχι- ούτε απόψε δε θα 'ρθει.Η πόρτα κλείνει, η γιορτή τελειώνειέξω στο δρόμο το φως με τυφλώνει καιβγαίνω στο δρόμο που βγάζει απ' την πόληλίγο προτού να ξυπνήσουνε όλοι.Πώς μπορεί αυτό το ψέμα που καίει την καρδιά μουνα σε φέρνει κοντά στα όνειρά μου;Απλώνω το χέρι, μα πώς να σε φτάσω;Αφού δεν υπάρχεις, δε θα σε χάσω ποτέ...