ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με αφορμή τα σχόλια για τον ανθυπασπιστή-παιδεραστή που κρεμάστηκε στο κελί του, θα' θελα να δηλώσω με απόλυτη ειλικρίνεια πως δεν τρέφω καμία ευαισθησία γι' αυτά τα ανθρωποειδή. Μάλιστα, νιώθω ικανοποίηση όταν αυτοκτονούν/τρώνε πολύ ξύλο μέσα στη φυλακή κλπ. αν η τύχη κάποιου απ' αυτούς έπεφτε στα χέρια μου, είμαι σίγουρη πως θα εξαντλούσα όλο μου το μίσος, όλο το κακό που έχω μέσα μου σαν άνθρωπος. Μόνο και μόνο στην ιδέα ότι καταστρέφουν παιδικές ζωές, αν φανταστεί κανείς πως τα παιδικά βιώματα είναι καθοριστικά για τις ζωές όλων μας, το ρήμα 'βράζω' είναι λίγο. Νιώθετε κ άλλοι έτσι;