7.6.2012 | 12:19
Απόγνωση...
Τόσον καιρό προσπαθώ να μην επηρεάζομαι για το τι γίνεται στη χώρα μου...θα φέρω ένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο τον Οκτώβριο και πραγματικά δε θα θέλω να γαμιέται η ψυχολογία μου...αλλά βλέπω ότι δε γίνεται αλλιώς.Αυτή η ανασφάλεια ειδικά με τρελαίνει...Δε θέλουμε να φύγουμε από τη χώρα, ούτε εγώ ούτε ο σύζυγος μου, αλλά από την άλλη...σκέφτομαι πως θα γεννήσω αν ακούω ότι τα νοσοκομεία έχουν τόσες ελλείψεις...και τελικά καταλήγουμε σε ιδιωτικό νοσοκομείο...μετά πάλι σκεφτόμαστε αν θα έχουμε λεφτα να πληρώσουμε το ιδιωτικό μέχρι τότε...κάνω όνειρα για το παιδί που θα φέρω στον κόσμο με ένα μαύρο σύννεφο από πάνω.Και ελπίζω...ότι κάτι θα αλλάξει την τελυταία στιγμή.Δε θέλω αυταπάτες..θέλω μια αλήθεια σίγουρη για το μέλλον(για όποιο μέλλον).Δε θέλω να ακούω άλλα σενάρια.Θέλω μια σίγουρη απάντηση..να ξέρουμε και μεις τι θα κάνουμε γαμώτο.