ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

1922,Μικρασιατική καταστροφή2012,μικροαστική καταστροφή. Εδώ και καναδυό χρόνια,διαισθάνομαι κάτι ακόμα πιο άγριο να μάς πλησιάζει σαν χώρα και κοινωνία και κάνω τα κουμάντα μου να ξεγλιστρήσω a la γαλλικά-γιατί κάτι μού λέει ότι,όσο κι αν προσπαθήσω,τίποτε δε θα εκτιμηθεί ούτε θα ευδοκιμήσει (κοινωνικοπολιτικά αλλά και σε επίπεδο καλλιτεχνικών πρωτοβουλιών εννοώ).Δεν αισθάνομαι "προδότης" ή φυγόπονος-ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΣ αισθάνομαι.Η ζωή μου είναι δική μου και δεν μπορώ να την υποθηκεύσω για να πληρώσω δάνεια άλλων-είμαι με το ζόρι 23.Τα άκρα τύπου "χώμα στη μούρη τού ξένου" και "σεβασμός στην πολιτισμική διαφορά-δώστε αποστειρωμένα εργαλεία στους μουσουλμάνους χειρούργους κλειτοριδεκτομών" μού φαίνονται τραγικά,γελοία κι επικίνδυνα.Ο εμφύλιος είναι εδώ,ενωμένος,δυνατός,γιατί δεν τελείωσε ποτέ...τίποτα δε λύνεται στα καφενεία και τα λεωφορεία.Πιστεύω πως αυτός ο τόπος χρειάζεται μια ακόμα πιο γερή διάψευση,για να τσακίσει την ανατολίτικη μοιρολατρία,που τού ενσταλάχτηκε με χριστιανισμούς και μπουζουκομουσικές-και φυσικά,ξεχάστε και την αρχαία ελλάδα,έλεος με την φιλαυτία.Τί προτείνω;Διαβάστε Νίτσε-μόνο μην τού το πείτε.Υ.Γ.:Όλοι οι συνομήλικοί μου,που αράζουν με φραπέ,τάβλι και καφετέρια με αηδιάζουν και τους θεωρώ πρωτίστως υπεύθυνους για τη διαιώνιση τής σύγχρονης σαπίλας.Ξύπνα νωρίς,γυμνάσου και βρες δουλειά-κι αν δε βρεις κάτι,φτιάξε μια δική σου δουλειά--αλλιώς μην παραπονιέσαι.