ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν αλλαζει τιποτα, δεν εχω να περιμενω τιποτα, τα χρονια περνανε κι εγω απλως τα παρακολουθω να φευγουν, μες την απραξια, το φοβο, το μισος, το θυμο...πως θα ξεσπασει ολο αυτο? την πρωτη φορα απετυχα....λες να υπαρξει δευτερη? και μη μου πειτε η ζωη θελει θαρρος και δυναμη κι αισιοδοξια...καποια πραγματα δεν αλλαζουν οσο κι αν τ αναλυσεις, οσο κι αν τα εκλογικευσειςκαποιοι ανθρωποι δεν αλλαζουν ποτεκι αν αυτο γινει εστω και στο ελαχιστο, ειναι απλως επιφανειααπο κατω οι πληγες ανοιχτες..δεν πιστευω πια στο Θεο, στην ανωτερη δυναμη, σ ενα ανωτερο συμπαν εστω, που ισως με λυπηθει καποια στιγμη και μου επιτρεψει ν ανασανω...μονο το κακο υπαρχει, ο σκοτεινος μας εαυτος και τα σαλεμενα μας μυαλα....πραγματικα δεν πιστευω πως θα καλυτερεψει στο ελαχιστο η ζωη μου....πολυ σκληρο να μην πιστευεις σε τιποτα πια...